We vierden Joans verjaardag in een favoriet restaurant en zij kwamen bij ons dineren. We schoven de eettafel maximaal uit en zaten op ruime afstand van elkaar. Dat mocht de pret geenszins drukken. Ze brachten verlate verjaarskado’s mee voor mijn liefje en mij. Ben voelt zich hier energieker dan in Nederland. Ze zijn lekker buiten en pakten hun wekelijkse golfpartijtjes weer op. Zij zijn van plan om de rest van het jaar onder de Spaanse zon door te brengen. De provincie Alicante en in het bijzonder hun woonplaats hebben tot nu toe heel weinig coronabesmettingen. Als je oppast in de openbare ruimte, zal het hier in de komende maanden beter toeven zijn dan in het winterse Vaderland.
Zonder verdere tegengeslagen gaan we met hen overwinteren. Mijn liefje en ik deden dat hier niet meer sinds 2005. Sinds we stopten met werken, reisden we jaarlijks naar elders in de wijde wereld. Desalniettemin kijk ik uit naar trekvogels in de late herfst en kerst op het plaatselijke strand. Opgedirkte kerstdiners in te volle restaurants hoeven van ons niet maar we gaan zien hoe een en ander zich de komende maanden ontwikkelt.
Alhoewel de meteorologische herfst begon, ligt de temperatuur hier 3 à 5 graden hoger dan gebruikelijk is in deze tijd van het jaar. We raakten in de ban van de ‘veranillo de San Miguel’, de oudewijvenzomer. San Miguel is de patroonheilige wiens feest hier wordt gevierd op 29 september. Er wordt wel beweerd dat als deze dag een zomerse temperatuur heeft (en dat was gisteren zo), dat zo zal blijven tot eind november. Joehoe!
Onze vrienden Frans & Roland streken ook weer neer aan deze Costa. Ook zij brachten een verlaat verjaardagskado mee voor mijn liefje: het kookboek ‘Flavour’ van Yotam Ottolenghi. Een prachtig boek met honderden heerlijke groenterecepten. Een ware treasure trove. Ik moest erom gniffelen. Het was haar verjaardagskado maar eigenlijk het mijne... De jongens weten wat ze geven: zij hopen zo als gastmannen mee te genieten! Voor hun bonte avond ga ik met plezier iets koken uit Ottolenghi’s boek. Er is namelijk weinig mooier dan koken voor vrienden. In het Parool las ik vanmorgen dat Nico Dijkshoorn vorige week een gerecht uit dit boek maakte. Hij ging drie uur lang op een visstoeltje voor zijn oven zitten kijken naar het roosteren van een selderijknol. Dat leek mij wel wat dus die knol haalde ik alvast in huis.
We love all of our friends to bits maar kussen op afstand!
De blog van vandaag is met name gewijd aan vriendin Bernadette. Niet alleen zette het coronavirus een streep door het plan om mijn verjaardag in Spanje met haar te vieren en elkaar in augustus in Nederland te zien, ook haar plan om de Olympische Spelen in Tokyo bij te wonen en in het land van de opgaande zon rond te reizen viel in duigen.
En alsof dat niet genoeg is, wordt zij vandaag ook nog 60 jaar. Momenteel is ze nog op vakantie maar na thuiskomst zou ze een dineetje thuis voor een handjevol vrienden en familie organiseren. Met de nieuwe coronomaatregels in Nederland gaat nu ook daar een streep doorheen. Tja.
Welcome to being 60!
You’ve reached a special point
some will never make it to,
but you didn’t disjoint.
You’ve conquered many obstacles,
have achieved many a dream.
You’re greying at the temples
but your eyes still have a gleam.
You’re entering another phase
you may not love the most.
But you’ll know how to save the days,
so I’d like to make a toast:
to a woman we both know
and who we both adore…
Congratulations on your 60 years,
and here’s to many more!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten