Hoogzomers wordt onze Spaanse woonwijk bezocht door ambulante verkopers. Zo komt er dagelijks een bakker door de straat (die toetert onophoudelijk), wordt er alleen in deze periode verse kaas deur-aan-deur verkocht (een langgerekt jengeltje uit een geluidsinstallatie) en komt een oude bus met imperial voorbij die herstofferingsdiensten aanbiedt. Die boodschap is op een bandje ingesproken door een Spaanse, gericht aan ‘Las Señoras’. Tot dusver maakten wij alleen soms gebruik van de bakker. Deze verkopers komen inmiddels niet meer langs; het hoogseizoen is voorbij. Begin september dook een nieuwe verkoper op, te herkennen aan een hoog, uiterst irritant keihard fluitje. Dat herkennen we uit duizenden. Mijn liefje noemt hem al jarenlang ‘De Kinderlokker’.
We wandelden langs de boulevard toen we de bus dichterbij hoorden komen. Zij opperde een idee: waarom laten we het tuingereedschap en het grote vleesmes niet slijpen? Goed plan. We hebben een handzame Zwitserse messenslijper (Combo Star) en een slijpstaaf in huis maar die zijn geschikt voor kleiner en fijner keukengereedschap. We liepen richting het geluid en lokten (dirigeerden) de gloednieuwe bus naar onze straat. De jonge scharensliep, met mondkapje op, werd vergezeld door zijn peuter op de bijrijdersstoel. Het geluid bleef de ganse tijd aanstaan.
Zij pakte het tuingereedschap uit de buitenkast, ik gaf het grote mes en de portemonnee aan haar mee. Minuten later liep ik naar de bus verderop in de straat om een snapshot te maken van de werkzaamheden, voor het plakboek. Bij de achterdeur bleek zich ‘een dingetje’ af te spelen. (Dit is haar relaas.) Zij gaf eerst de grote takkenschaar aan de scharensliep. Hij ging achter zijn bus aan de slag maar hield de linkerdeur dicht. Vervolgens gaf ze hem de kleine Gardena-snoeischaar en als laatste mijn vleesmes. Net voor gereedschap nummer 3 zwaaide hij de linkerdeur van zijn bus open, waarachter de prijslijst hing… Je voelt 'm al aankomen, he?
Groot was de ontluistering op het gezicht van mijn liefje toen ze hoorde dat ze €80 moest betalen voor het werk dat minder dan 10 minuten in beslag nam. Haar gezichtsuitdrukking legde ik niet op de gevoelige plaat vast. Mijn liefje maakte eerder een foto van de scharensliep maar daarvan was hij niet gediend. Inclusief opgeheven vinger. Zij zegt nu dat ze weet waarom: hij was een oplichter.
Dat kon zo zijn maar zij had verzuimd hem te vragen naar de kosten per item. Hij peperde haar dat meermalen in, de goochemerd, en dat begreep ik. Het was sowieso atypisch dat zij dat niet deed! Ze gaf hem aanvankelijk €40 want dat vond zij voldoende. Maar zo werkt het niet. Ze bleef echter weigeren meer te betalen. Toen had ik alle geslepen gereedschappen al aangepakt; zo kon er niets misgaan. Hij bleef aandringen, zij bleef weigeren. Als vredesgebaar bood ik hem een aantal keren een of meer tools aan. Ook dat werkte niet…
Wij liepen in de richting van ons huis maar zij wilde niet dat ik naar binnen liep. Hij mocht namelijk niet weten op welk huisnummer wij wonen. Ze vreesde repercussies. Volgzaam als ik ben, knoopte ik een praatje aan met overbuurman Guillermo die buiten zijn poort stond. Aan hem legde ik uit wat zich zojuist achter de bus afspeelde. Hij vond het totaalbedrag eveneens exorbitant maar was -net als ik- van mening dat zij eerst naar de prijzen had moeten informeren. Volgens mijn berekening klopte de totaalprijs niet toen ik een snelle blik op de prijslijst wierp. Hij zette waarschijnlijk €20 buitenlandertoeslag op het bedrag...
Dat is niet de eerste keer dat wij zoiets meemaken. Er worden weleens andere bedragen gerekend voor Spanjaarden dan voor ons, extranjeros. Dat maakten we eerder mee met een Spaanse loodgieter die de vlotters van twee toiletten kwam repareren. Hij kon mij destijds niet uitleggen hoe hij tot het totaalbedrag van €180 kwam, met minder dan een uur werk en geen voorrijkosten (dat vroeg ik hem). Dat waren Nederlandse prijzen, geen Spaanse. Ik ben bepaald geen bean counter maar wens niet te worden opgelicht. Destijds hadden we dat cashbedrag niet eens in huis dus na gestechel over en weer zei ik dat hij dan maar terug moest komen voor het resterende bedrag. Hij keerde nooit weer en dat geeft extra te denken.
Ondertussen kwamen buurman Juan en buurman Jesús met hun versleten vleesmessen naar buiten om die te laten slijpen. Totdat we vertelden dat het nogal duur was en dat wij een prijsdispuut met de scharensliep hadden. Ook zij verbaasden zich over de hoogte van onze rekening. ¡Oye, wij konden beter nieuwe ‘herramientos’ kopen! “Maar da's nie duurzaam”, zei mijn liefje er beteuterd achteraan. Ik vertaalde dat voor de Spaanse toehoorders.
♫ Komt vrienden in de ronde
Minnaar van enen stiel
Ik zal u gaan verkonden
Hoe ik door 't slijperswiel
Den kost verdien voor vrouw en
kind
Schoon blootgesteld aan weer en wind
Terliere omterla
Van linksom rechtsom draait
mijne steen
Door het roeren van mijn been
Ju ju ju ju ju ju ju ju ♫
De Spaanse scharensliep en wij werden geen vrienden. Hij kon zijn been roeren tot hij een ons woog, hij ontving het volledige bedrag niet. Zij trok de buitenlandertoeslag er eigenhandig vanaf. Dat was ze aan haar -gedeukte- status als CFO van de familie verplicht. Het bleef nog lang onrustig in de straat. Wel vond ik zo een geschikt verjaardagskado...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten