Er was eens een heks uit Mojón
Die dacht dat ze vliegen kon
Samen met haar zwarte kat
Vloog ze over het Pieterpad
Ze stegen op in Pieterburen
Over hoge daken en oude schuren
Langs huizen met flinke stutten
Was dat nou de schuld van Rutte?
Ook passeerde ze Ter Apel
Wat was dat nu voor een stapel?
Lagen daar mensen in het gras?
Zonder tent en zonder jas?
In Gelderland zag ze gras en bramen
Natuur om je diep voor te schamen
Geen kip te zien maar wel veel koeien
Ze hoorde ze amechtig loeien
Wat zat haar nu toch op de hielen?
Een groep gevaarlijke reptielen?
't Was een aanval op Minerva’s uil
Ze ontsnapte aan die slangenkuil
Totdat de batterijen opraakten
En haar oude botten kraakten
Maar na een spinnensnack of vijf
Ging ze de wereld weer te lijf
Zo koerste ze richting Roermond
De vlammen sloegen uit haar kont
Vroeger verbrandden men er heksen op een stapel
Destijds een gevaarlijker plek dan in Ter Apel
Ze vlogen verder zuidwaarts
Hun snelheid had iets onvervaards
Ook dat traject was niet te pruimen
Wanneer ging men daar het zwerfafval ruimen?!
Ze zwierden boven een warme zee
Liep langs het strand niet Barefoot B.?
In korte broek en zomers shirt?
't Is veel te heet, gewoon absurd!
De heks vloog naar haar casa terug
De zwarte kat nog op haar rug
Ja, hoor vliegen kan ze. Maar getover?
Daarin scoort ze nogal pover...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten