Hairpiece One en ander gedoe

Illustratie: Sisidea

Dit is mij de week wel, zeker in internationaal opzicht. De Thaise voetballertjes werden inmiddels allemaal gered. Joehoe! Ik ging met hun verhaal naar bed en stond ermee op. De sterksten kwamen eerst uit de grot, de zwaksten laatst. Sommige kids moesten 15 minuten onder water zwemmen, met een kalmerend middel achter de kiezen. Op droge trajecten werden ze op een stretcher van hand tot hand gedragen over een lengte van 1.500 meter. Zo kwamen er gemiddeld 150 paar handen aan hun persoonlijke redding te pas. Dat worden heel veel lintjes! De leden van de Thai Navy SEALS en een internationaal team van reddingswerkers zijn mijn Helden Van De Week. Ook deze mannen verblijven inmiddels in quarantaine. De Thaise overheid bewees dat het goed kan organiseren en bovendien niet te beroerd is hulp van over de grens te vragen.

Alle kereltjes zitten inmiddels aan grote borden pad kra pao, een pittig kip- of varkensvleesgerecht met Thaise basilicum. Je kunt het gerecht in Thailand op elke hoek van de straat kopen. Het is, zeg maar, de nasi goreng van Thailand: comfort food bij uitstek. De Wilde Zwijnen -de naam van hun elftal- mogen voorlopig echter niks pittig eten; dat kunnen hun lichamen nog niet verdragen. Ze moesten het bijna tien dagen met weinig tot geen eten stellen dus hun spijsvertering moet langzaam weer op gang komen. Coach Ake, een voormalig boeddhistische monnik, leerde hen mediteren en daardoor doorstonden ze de penibele situatie naar omstandigheden goed. Het bewijst de kracht van de geest. Onlangs las ik een Topics-artikel waarin wordt gesteld dat depressie niet ontstaat in de hersenen maar in de darmen. In ons darmstelsel bevinden zich 50 biljoen bacteriën die samen het microbioom vormen en eveneens grote invloed hebben op onze mentale gezondheid, aldus dokter Michael Mosley. Ook interessant!

Onze voetballertjes in Bali hadden aan het begin van deze week een dagje rust van het speelveld. Ze brachten maandag uren door in de lokale bibliotheek. Elsa stuurde foto’s van een braaf huiswerk makende Damai en Yuda die voor een leeskast stond. De meeste Balinese lagere scholen openden hun deuren reeds. Zij worden pas over twee weken weer in de schoolbanken verwacht. Vriendin Bernadette bevindt zich inmiddels op de eilandengroep Nusa Tenggara, na een minder geslaagd bezoek aan de Molukken. Daar maakte ze slagregens en een hevige aardbeving mee. Op haar rondreis door Indonesië kreeg zij op elke luchthaven van de archipel te maken met vertraging, hoe kort de vlucht soms ook was. Dat zeg wel iets over het plaatselijke organisatietalent. Tja. Ik ben blij dat ze niets heeft met grotten!

Gisteren deden we Yuda’s verjaardagsdoos op de post. Alsof je een emmer leeggooide: 6.9 kilo’s aan kleding, schoeisel, kleur- en tekenmateriaal en speelgoed. Dat is twee kilo meer dan de gemiddelde doos tot nu toe. Alhoewel het niet zo is dat de kosten van verzending de kosten van de inhoud overstijgen, kwam het deze keer in de buurt. Deze doos bevat ook kleding voor de zwangere Elsa en genderneutrale truitjes voor baby ‘Nomor Tiga’. We weten immers nog niet van welke menssoort nummer 3 zal zijn. Ik hoop dat tante Pos de doos zonder dralen en in goede orde op plaats van bestemming aflevert.

Ook dichter bij huis was er reuring te beleven. De onderhandelingen tussen afgevaardigden van de EU en die van het Verenigd Koninkrijk zitten al maanden in een impasse. De EU wil van Theresa May & Co precies weten welk soort Brexit zij beogen. Het Verenigd Koninkrijk hield alle deuren zo veel en zo lang mogelijk open en bleef vaag. Afgelopen weekend kwam daarin verandering. Er werd een accoord bereikt in het kabinet. Het hoge woord was eruit: het zou een zachte Brexit worden. De hel barstte niet los, May bleef aan het roer.

Totdat David Davis, dé Brexit-onderhandelaar namens het Verenigd Koninkrijk de volgende dag zijn ontslag indiende. Als voorstander van een harde(re) Brexit kon hij zich niet verenigen met dit uitgangspunt. Het zou zijn onderhandelingspositie ondermijnen. Een dag later stapte ook Brexit-havik Boris Johnson op, de minister van Buitenlandse Zaken. Het nieuwe plan van May en consorten zou van Groot Brittanië een vazalstaat (kolonie) van de EU maken. In zijn ontslagbrief beschrijft hij het zachte Brexit-voorstel als “the worst of all worlds”. Hij heeft dan zelfs liever helemaal geen deal!

Dat was ‘Nomor Enam’ (nummer 6) van May’s kabinet die opstapte. Boris is echter niet afgeschreven. Hem lijkt het vooral om politiek eigenbelang te gaan: hij ambieert de positie van Theresa May. Door op te stappen, geeft hij een krachtige boodschap af aan andere voorstanders van een harde Brexit in de Conservatieve partij: “kies mij, ik durf het wel”. Ik begrijp niet dat een politicus eigenbelang boven landsbelang kan stellen!

Dat is een mooie brug naar de volgende persoon. Donald Trump komt deze week weer naar Europa. In Brussel zal hij overleg hebben met de 28 leden van de NAVO, de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie die 70 jaar geleden werd opgezet. De grootste vraag zal zijn: is het Amerika van Trump nog een vriend van het vrije Westen? Trump liet zich niet alleen kritisch uit over artikel 5 van het verdrag dat betrekking heeft op ‘collective defence’: een aanval op een van de lidstaten is een aanval op allen. Hij stelt überhaupt vraagtekens bij het doel van de verdragsorganisatie. Die bracht relatieve eenheid en vrede in Europa -waardoor de VS niet hoefde uit te rukken- en hield de Sovjetunie/Rusland op gepaste afstand. Is Trump de Koude Oorlog vergeten?

In een recent artikel in The Guardian las ik een analyse waarin wordt gesteld dat Trump niets begrijpt van collectieve veiligheid, voorwaartse verdediging, het gezamenlijk dragen van een last en het in stand houden van de machtsbalans in de wereld. Hij kent maar een concept: als je niet wint, ben je een loser en dat overkomt 'zijn' America niet! Voor degenen die zoeken naar meer argumenten tegen Trump, hierbij nog een handig rijtje om te memoreren en te zijner tijd te gebruiken. Ze komen uit datzelfde artikel. De 45ste president van de Verenigde Staten:

• staat vijandig tegenover multilaterale samenwerking in het algemeen, met zijn ‘America First’;
• minacht de Verenigde Naties, sneed in het betreffende VS-budget en boycotte de Raad voor de Mensenrechten in Genève;
• verwerpt de regels van de Wereldhandelsorganisatie en is bezig met het opstoken van een wereldwijde handelsoorlog die banen gaat kosten (ook in eigen land);
• verscheurde de Parijs-akkoorden over klimaatverandering;
• trok zich terug uit de, door de VN geratificeerde en mede door de EU ondertekende, nucleaire deal met Iran (die rust bracht in de regio);
• is een luide steunbetuiger van een harde Brexit;
• stelde tijdens een eerder staatsbezoek aan Frankrijk aan president Macron voor dat hij voor een Fraxit zou moeten gaan;
• brak zijn woord tijdens de recente G7-top, onderschreef de slotverklaring niet en beledigde gastheer Canada;
• is ronduit beledigend en openlijk vrouwonvriendelijk tegenover Duitse rijkskanselier Angela Merkel;
• is betuttelend en respectloos jegens Britse minister-president Theresa May;
• gaf zijn steun aan de extreem-rechtse partij ‘Britain First’ in tweets;
• heeft een voorkeur voor autoritaire leiders als Kim Jong-un, Xi Jinping, Vladimir Poetin en de regerende kroonprins van Saoedi-Arabië.

Need I go on? (Yes, I can…) Met een president als Trump heb je verder geen vijanden nodig!

De Britse media verwachten later deze week veel burgerprotesten in het land. Een van de ludiekste acties -hopelijk zal dit type protest overheersen- is het laten vliegen van een reuze Baby Trump in luier, bijgenaamd ‘Hairpiece One’. De grote ballon zal tijdens zijn hele bezoek boven Westminister hangen. Als je deze ijdele, humorloze man zonder zelfreflectie en zelf-ironie wilt raken, is het met zo’n type protestactie.