Martin Bril

Ik ben een groot fan van de columns van Martin Bril. Elke dag kijk ik reikhalzend uit naar de tekst op de rechterkolom van de voorpagina van het katern 'De Voorkant' van de Volkskrant. De Plek Waarvan De Meester Spreekt.

Hij beschrijft in zijn columns het dagelijkse leven van hemzelf, van mevrouw Bril of zomaar een Nederlandse burger. Hij weet als geen ander dat overal een mooi verhaal in kan zitten. Hij observeert scherp en maakt met zijn pen gewone mensen vaak tot bijzondere mensen. Hij heeft veel oog voor detail en kan situaties door taalgebruik, interpunctie, witregels heel treffend neerzetten. Vaak klinken zijn zinnen nog lang voor mij na. Een van zijn uitspraken die ik nimmer zal vergeten is: 'Een man laat zijn scheten het liefst bij de vrouw van wie hij houdt'. Mooi zoals je met iets banaals iets heel innig kunt uitdrukken. Daarvoor moet je Martin Bril heten.

Op mijn weblog schrijf ik zelf maar ik zal mijn geschrijf niet snel richten aan officiële instanties of sprekers in het openbaar. Ik ben geen klager maar heb wel een mening over het 'Paarse Krokodil'-gehalte en politiek correct handelen in Nederland.

Ik kon mij dan ook nauwelijks inhouden toen ik de column 'Aanstoot' van Martin Bril las. Eerst ben ik op zoek gegaan naar een manier om MB te laten weten dat ik onder de indruk was van hetgeen hij op zo'n gewone vrijdag had geschreven. Op zijn eigen site 'De Wereld van Martin Bril' staat de column overigens onder de kop 'Nahib en de meisjes'.
Toen ik zijn emailadres had gevonden, vond ik het eigenlijk al niet meer nodig hem mijn eigen mening voor te schotelen. Op de Volkskrant-site constateerde ik dat vele anderen mij waren voorgegaan en dat was goed zo. Maar onder de indruk bleef ik.

Natuurlijk had meneer Bril zijn column al op donderdag geschreven, zeer waarschijnlijk naar aanleiding van de ophef die was ontstaan rond het schilderij van Ellen Vroegh, in een expositie in het gemeentehuis van Huizen. Het gaat om twee dansende, naakte vrouwen van verschillende huidskleur die de handreiking van twee verschillende culturen moet uitbeelden.
Het schilderij was uit de tentoonstelling verwijderd naar aanleiding van klachten van twee of drie mannen met een islamitische achtergrond en enkele baliemedewerkers over het naaktgehalte in haar schilderijen... Naakt in De Kunst verbieden? Dan kun je alle musea in de wereld wel ontruimen!

De column 'Aanstoot' van Martin Bril gaat over een aardige, vrome moslimjongen die de columnist al enkele jaren kent en die zich uitspreekt over iets dat hem kennelijk erg dwarszit. Ik citeer:

'Wat bleek? Nahib voelt zich gekwetst door het terras vijftig meter verderop. Ze houden daar geen rekening met zijn gevoelens, en al helemaal niet met zijn religieuze overtuiging. Het kan gewoon niet, dat vrouwen er zo uitzien op straat. Het is aanstootgevend.'

De manier waarop de heer Bril zijn column opbouwt, vind ik van een grote schoonheid. Ik vind het misschien wel een van zijn beste columns van de afgelopen maanden. Terwijl het toch over een onderwerp gaat waarvan de honden -gelovig of ongelovig- geen brood lusten. Het snode plan van de columnist om het probleem van Nahib op te lossen, luidt als volgt:

"Je moet foto's maken van het terras," zei ik dus tegen Nahib. "En die stuur je naar het stadsdeel. Met een lange brief erbij, over je gevoelens en je overtuiging en aanstoot. Dan zul je zien dat het snel voorbij is met de terrasvergunning van die kroeg."
"Denk je?" vroeg Nahib. "Tuurlijk," zei ik, "en anders kun je altijd nog verhuizen. Naar een ander stadsdeel. Of naar een gebergte waar alleen maar geiten wonen."

Deze plotwending vond ik zo geniaal en dramatisch dat ik de krant even moest wegleggen. Zoals de man kan schrijven! Dat maakt je nederig als weblogger.

P.S. Als je klikt op de titel 'Martin Bril' kom je op zijn website.