Wij gaan voor de Smiley!

Er worden in heel Nederland snelheidscontroles uitgevoerd, door mensen en door machines. Een van die onbemensde machines is een elektronisch signaleringsbord dat om de hoek van onze camping staat. Het is een paal met daarop een paneel dat automatisch de snelheid aangeeft die je in de auto hanteert als je op de paal afrijdt. Op een fiets reageert het systeem niet, heb ik uitgevonden. Houd je je aan de maximaal toegestane snelheid -in dit geval 50km per uur- dan verschijnt er een smiley. Ga je te hard dan verschijnt er een sippe uitvoering van de smiley. Ik geloof veel meer in de kracht van het prijzen van positief gedrag dan in het bestraffen van ongewenst gedrag. Ik ga dus voor de smiley!

“Maak van je blog geen klaagmuur”, is een van mijn motto's. Nu ben ik zelf zeker geen heilige en kan ik ook weleens licht ontvlambaar reageren maar ik wil in deze blog toch mopperen op het gedrag van medeweggebruikers. Hieronder een kleine greep uit de ervaringen op de Nederlandse wegen van de afgelopen vijf weken.

SITUATIE 1: Wij zijn op weg naar Rotterdam en moeten invoegen op de A13. Voordat je de invoegstrook op kan, moet een scherpe bocht naar rechts worden gemaakt en rijd je tevens op een stoplicht af. Harder dan 70 km kan om die redenen niet (het is tevens de maximale snelheid). Groot was mijn verbazing dan ook toen ik achter mij een scheurendsnel zwart autootje gewaar werd met een drukgebarende chauffeur met lampgesein: of ik maar snel aan de kant ging. Terwijl je ziet dat het om een buitenlandse auto gaat... Geef elkaar toch de ruimte!

SITUATIE 2: Nelly en ik steken in Rotterdam op ons gemak een zebrapad over. Nelly is net uit het ziekenhuis en maakt haar tweede ommetje dus we gaan langzaam. Te langzaam kennelijk want er komt een rood autootje met twee jongemannen van links genaderd dat ons bijkans van de sokken rijdt! Als we naar de verhitte koppies opkijken, krijgen we ook nog een scheldcanonade naar ons hoofd geslingerd.

En zo zou ik nog wel even kunnen doorgaan.
Nu houd ik erg van verzorgd woordgebruik maar in dergelijke situaties komt er maar een uitdrukking in mij op: “hollandse hufterigheid”. Deze uitdrukking is inmiddels ingeburgerd want ik hoor het uit vele monden en de artikelen met het 'H-woord' erin zijn ook niet meer te tellen. Het woord 'hufterigheid' behoort wat mij betreft tot het grove taalgebruik dat uit ons vocabulaire mag worden geweerd.

'Hufter' was oorspronkelijk een scheldwoord voor 'bangerik' of 'zwakkeling'. Later werd het algemener gebruikt om een lomp, onbeschaafd persoon aan te duiden. Volgens het Woordenboek der Nederlandse Taal is het woord in 1871 voor het eerst in ons taalgebied opgetekend. Het zou afgeleid zijn van 'huft' hetgeen paal of galg betekent. De eigenlijke betekenis is dus 'iemand die aan de galg hoort'.
“Waar waren die flitspalen nog maar eens voor bedoeld..?”