Sanibel Scoop

Lang voordat Bush Jr. het voor het zeggen kreeg, vonden wij Amerika een leuk vakantieland. Dat vinden wij al jaren niet meer. In 1999 was ik voor werk in 'the US of A' en mijn liefje en ik zouden er nog een weekje vakantie aan vastplakken. Wij hebben stops gemaakt aan de Atlantische kust en aan de kant van de Golf van Mexico. Zonsondergangen aan de Golf zijn qua kleuren een waar spektakel. Maar één stop is mij in het bijzonder bijgebleven: Sanibel Island, gelegen aan de zuidwestkust van Florida.

Sinds mijn kindertijd verzamel ik schelpen. De eerste schelp kwam in mijn leven via de spaaractie van Shell in de jaren 70 van de vorige eeuw: je kreeg bij elke (flinke) tankbeurt een schelp kado. Het waren doorgaans zeer fraaie exemplaren die in een serieuze verzameling niet mochten ontbreken. De actie had veel succes maar werd toch na een aantal jaren gestopt: het was een tè grote aanslag op de wereldwijde schelpenstand geworden. Ik was als kind diep teleurgesteld maar nu begrijp ik het maar al te goed.

Stel je voor: je loopt het strand van Sanibel op en je weet werkelijk niet waar je kijken moet: ZOVEEL, ZO MOOI en gewoon voor het oprapen. Ik kan mij de opwinding van al die glimmende schelpen nog herinneren als de dag van gisteren! En de variatie was ongelofelijk: wulken, conussen, olijfjes, murexen, zeeslakken, jujubussen, pecten, tellientjes, juwelendoosoesters, wenteltrappen, teveel om op te noemen. En dan ook nog die prachtige sanddollars, zo kwetsbaar en ozo begeerlijk... Dat is nog eens wat anders dan Sinterklaasinpakpapier verzamelen!
Wij zijn een paar dagen op het eiland gebleven. Elke dag zag ik mensen met een plastic zak voorovergebogen op het strand staan; dat beeld bleek een specifieke aanduiding te hebben: de 'Sanibel Scoop'. Ik heb mij in die dagen met graagte in de rij van 'gebukten' geschaard om te kijken èn te rapen. Let wel: neem nooit schelpen mee met een levende slak erin.

Nu we in Nederland zijn, loop ik -zeker met dit fantastisch zomerse weer- graag langs de vloedlijn en zie ik van alles, al is het minder exotisch: gewone strandschelpen, wulken, alikruiken, kokkels, venusschelpen, slijkgapers, mossels, oesters, zaagjes, nonnetjes en veel, heel veel tafelmesheften. Niet alleen meeuwen genieten van een zilt hapje dus hierbij voeg ik een eenvoudig recept toe.

Ik Spanje kun je scheermessen overal kopen; in Nederland moet je er waarschijnlijk even naar zoeken.

Zet een pan met water op het vuur en breng dit aan de kook. Doe een paar teentjes knoflook in een koekepan met olijfolie en fruit ze. Doe de scheermessen in het kokende water en kook ze gedurende 20 seconden (ze mogen niet taai worden). Giet de messen af en voeg ze vervolgens bij de knoflook; doe er nog een scheut witte wijn bij en fijngesneden bladselderij en schep nog een keer om. Kan zo uit de pan en op het bord.