Girl Power

Gisteren was weer Nelly-dag dus wij gingen naar Rotterdam. Toen wij aankwamen, lag mijn vriendinnetje in haar bed bij te komen van de inspanning van een VU-ziekenhuisbezoek - ZONDER rolstoel! Ze wilde namelijk indruk maken op professor Smit. Alsof ze dat al niet doet IN de rolstoel...
Nu is het niet zo verwonderlijk dat Nelly figureert in een column met de titel 'Girl Power'. Nelly is namelijk een heel sterke meid. Maar dat is niet de belangrijkste reden. We volgen beiden de verrichtingen van de Nederlandse sporters op de Olympische Spelen van Beijing op de voet en becommentariëren die uitgebreid. Met enige trots constateerden wij in aanwezigheid van Diederik, de enige man in ons midden, dat de Nederlandse vrouwen het wel héél goed doen op de Spelen, in tegenstelling tot de mannelijke sporters! Het was voor ons dan ook heel vanzelfsprekend daarbij het begrip 'Girl Power' te bezigen.

Het begrip 'Girl power' werd voor het eerst opgetekend in Amerika in het midden van de jaren '90. Er wordt wel beweerd dat het begrip eerder met popartieste Madonna zijn intrede maakte. Girl Power omschrijft een cultuur onder jonge vrouwen die zich onder meer kenmerkt in een sterke, zelfbewuste houding en zich manifesteert in ambitie, assertiviteit en individualisme.
Allemaal kenmerken die ook goed van pas komen bij het beoefenen van topsport door vrouwen. En dat het werkt, blijkt uit het feit dat van de 13 medailles die Nederland op dit moment heeft behaald (vier goud, vijf zilver, vier brons) er slechts twee door mannelijke sporters zijn gescoord...

Nog wat interessante sportstatistieken: in Peking doet een recordaantal vrouwen mee. Van de elfduizend atleten is 42% vrouw. In Seoul (1988) was dat nog 26%. Tijdens deze Spelen zijn er slechts vier landen die geen vrouwen hebben afgevaardigd: Brunei, Saoedi-Arabië, Qatar en Koeweit. Tijdens de Olympische Spelen van Barcelona (1992) waren er nog 35 landen die alleen maar mannen hadden afgevaardigd. In de Arabische wereld is sport door vrouwen nog niet zo voor de hand liggend. Het is wel weer historisch te noemen dat de eerste olympische deelneemster van de Verenigde Arabische Emiraten meteen tot vlaggendraagster werd gekozen.
Ik kan dus tevreden vaststellen dat het absoluut de goede kant opgaat.

Volgens een Europees onderzoek van onder meer TNS NIPO vindt driekwart van de Nederlandse vrouwen dat sporten hen emotioneel sterker maakt. Dat zou je echter niet zeggen als je de snikkende winnaressen op het Olympische erepodium ziet. Of het nu de heftige huilbui van wielrenster Marianne Vos, de vochtige ogen van roeister Van der Kolk of de biggeltraan van amazone Anky van Grunsven is. Mooi toch?! Zelf ben ik ook een watje: bij menige huldiging zit ik met een brok in mijn keel. En als het fout loopt, voel ik dat mee.

De bijdragen van voormalig tafeltennisster Bettine Vriesekoop aan Beijing 2008 kan ik ook erg waarderen; het is natuurlijk een groot voordeel dat zij Chinees spreekt. Daardoor worden haar gefilmde columns veel levendiger en aansprekender. Ze maakte zich deze week wat mij betreft onsterfelijk met de zin: 'Chinezen eten alles wat poten heeft, behalve de tafel'. Ja, vrouwen zijn gewoon leuk!

Met dank aan Marije Randewijk, gelauwerd sportjournaliste van de Volkskrant die vaak heel mooie artikelen over sporters schrijft. De statistieken heb ik uit een van haar recente artikelen overgenomen. Deze leuke vrouw is onlangs gepromoveerd tot Chef Sport. Met recht Girl Power!