China heeft het grootste aantal inwoners van de hele wereld. Daar woonden volgens een telling in 2007 1.321.851.888 mensen (bijna anderhalf miljard). Begin 21ste eeuw werd het Chinese eenkindsbeleid wet. Het houdt in dat men in principe maar een kind mag hebben tenzij er voldoende financiële middelen zijn voor een tweede kind. Daarmee formaliseerde China het beleid dat al sinds de vroege jaren '80 van de vorige eeuw praktijk was. Families die zich niet aan de wettelijke limiet houden, worden gestraft: ze moeten een forse geldelijke boete betalen. Voor elk daaropvolgende kind valt de boete hoger uit.
Het beleid wakkerde mensonterende praktijken aan: onder meer gedwongen abortussen, met name van foetussen van het vrouwelijk geslacht. Zo zijn inmiddels veertig miljoen meisjes geaborteerd in China dus veertig miljoen mannen zullen op termijn geen vrouw kunnen vinden. Een van de vele sociale problemen die het land, dat ooit 'de Slapende Reus' werd genoemd, in de toekomst zal ondervinden. Families weten dat het heel duur zal worden later een vrouw voor hun (doorgaans enige) zoon te vinden. Daarom kopen ze nu alvast een vrouwelijke baby of een jong meisje dat dan later met hun zoon kan trouwen.
Per jaar worden in China meer dan 70.000 kinderen gestolen en op de zwarte markt verhandeld; dit kan zomaar het topje van de ijsberg zijn.
Op de zwarte markt ligt de prijs voor een meisje de helft lager dan die voor een jongen: tussen 3.000 en 4.000 Renminbi (RMB), synonieme aanduiding voor de Chinese yen. Ik heb het even omgerekend: voor €300 à €400 kun je de nieuwe ouder worden van een Chinees meisje. Als het een mooi meisje is, ligt de prijs tussen 7.000 en 8.000 Renminbi. De handelaar in de documentaire vertelde dat hij 'lelijke meisjes niet aan de straatstenen kwijt kon'...
Jongetjes van 1 of 2 jaar oud leveren daarentegen heel veel geld op.
In de documentaire waren ook de jonge, arme ouders van een meisjesbaby te zien. De mooie baby was hun eerste kind en ze overwogen serieus hun dochtertje via 'de tussenpersoon' -zoals de mensenhandelaar zich liever noemde- te verkopen. Dat was zeer schrijnend. China heeft aangegeven voorlopig door te gaan met het eenkindbeleid.
Ik werd er niet vrolijk van en kon er vannacht ook niet goed van slapen. Mijn familie is op dit moment in blijde verwachting van de jongste telg die elk moment kan worden geboren. Dat je zo'n wezentje dan zou moeten verkopen... Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat het zou gaan over 'willen verkopen'. Wat hebben wij dan toch mazzel dat wij in Nederland zijn geboren!
En wat evenzeer belangrijk is: je kunt in hun restaurant grandioos eten.
Mai Lye is koningin van de 'dim sum', de Chinese tegenhanger van de Spaanse tapas. De keuze op de dim sum-kaart is ruim te noemen. Je kunt zelf een keuze maken maar je kunt je ook laten verrassen. Daarnaast staan er heel smakelijke gerechten op de grote kaart, afkomstig uit alle windstreken van China. Bezoek dit restaurant eens.
Het is een regelrechte aanrader!
