Tweedehands kippenvel

Vanmorgen vroeg hoorde ik op de radio dat minister Verhagen van Buitenlandse Zaken pleit voor verhoging van de uitgaven van het ministerie van Defensie. Ik zat meteen rechtop in bed: “worden we door de Belgen bedreigd? Is onze Oosterbuur gek geworden? Is Rusland vannacht de grenzen te buiten gegaan?”
Gelukkig was het niets van dat alles: België heeft met de voortdurende regeringscrisis wel iets anders aan het hoofd, Duitsland is dit jaar geen Europees voetbalkampioen geworden en Medvedev en Poetin... tja, nog niet zal ik maar zeggen.

Verhagen gebruikte als argument voor de verhoging van het budget voor vredesmissies 'dat er dan meer naar Nederland zal worden geluisterd'... Daarmee was ik echt klaarwakker! Maanden geleden had ik Kees van Kooten in een uitzending van DWDD de term 'tweedehands kippenvel' horen gebruiken. Ik vond het een mooi gezegde voor wat hij wilde uitdrukken: een nèt-niet ervaring dus ik schreef het op voor later gebruik. Dat was er tot nu toe niet van gekomen maar vanmorgen vond ik er dan eindelijk een bestemming voor!

Maar volgens Verhagen moet het defensiebudget dus omhoog omdat er door de vredesmissies (pas echt) naar Nederland wordt geluisterd. Dat lijkt mij een brevet van onvermogen uit de mond van een minister van Buitenlandse Zaken. Hij is daarmee dus tevens van mening dat meer Nederlandse belastingcenten moeten worden aangewend voor de toepassing van geweld. Want hoe je het ook went of keert, elke vredesmissie gaat met geweld gepaard. Al is het vrede, het lijkt vaak wel oorlog. Nederland begon met zijn eerste vredesmissie op de Balkan in 1947 en de meest recente missie is in Uruzgan. We weten inmiddels allemaal dat het daar niet zo vredig aan toegaat: het geplande opbouwwerk verwerd snel tot schieten en beschoten worden. Als je je dan beseft dat Plato ooit heeft gezegd dat alleen de doden het einde van een oorlog meemaken...
En dat alles om maar, zoals Verhagen zegt, te worden gehoord.

Mag ik minister Verhagen, van het Christen-Democratisch Appèl, tevens erop wijzen dat er veel betere Nederlandse exportproducten zijn te bedenken waaraan we ons geld kunnen spenderen? Zaken waarmee we werkelijke wereldfaam hebben bereikt, waarop we daadwerkelijk trots kunnen zijn, zoals de Deltawerken, met Neeltje Jans als meest indrukwekkende voorbeeld van waterbeheersing of onze internationale handelsgeest (de ontdekkingen van Tasmanië en New York, bijvoorbeeld) in combinatie met onze talenkennis, of Nederlandse architectuur in wereldprojecten als die van Rem Koolhaas. En hoe goed doen we het als klein land niet op het internationale sportpodium?

“Ik heb liever dat onze belastingcenten op die terreinen worden besteed, meneer Verhagen. U kunt natuurlijk zelf met ander ideeën komen, bij voorkeur goede. Dat wil ook nog weleens helpen om aan een gehoor te komen. Dat zou ik pas echt mooi vinden. Mooi genoeg voor eerstehands kippenvel, om precies te zijn.”