In 2003 schafte ik tevens een digitale spiegelreflexcamera aan: de Canon EOS 300D (6.3 megapixel). Het was één van de eerste, betaalbare digitale spiegelreflexcamera's voor semi-professionele- en amateurfotografen. Nu val ik geenszins in de eerste categorie maar ik denk wel dat het predikaat 'amateurfotograaf' mij past. Het nadeel van 'early adapter' zijn is dat er doorgaans snel veel verbeteringen achteraan komen; dat was bij deze camera ook het geval. De 300D werd weldra opgevolgd door de 350D, naar verluid een verbeterde versie. Alhoewel de juiste belichting vinden nog weleens lastig is, gebruik ik de camera tot op de dag van vandaag met plezier. Met name de resultaten van de bijgekochte telelens van Canon (EF, 75-300mm) zijn vaak heel fraai, al zeg ik het zelf.
In 2005 plande ik de eerste wereldreis en schafte ik ook nog een digitale camera aan voor de 'snapshots': de IXUS 50, de kleinste 5 megapixel-camera van Canon. Ik kocht de camera in thuisland Spanje, waar de keuze in onderwaterkasten heel ruim was. In de wereldreis waren ook een bezoek aan het Great Barrier Reef in Australië en aan Fiji opgenomen; twee van de mooiste onderwaterplekken ter wereld! De IXUS heeft een speciale onderwaterknop maar door de handige kast kan ik alle functies van de digitale camera onder water gebruiken. Ik heb er fraaie foto's mee gemaakt van vele soorten en maten tropische vissen, van haaien, dolfijnen, schildpadden, roggen, koralen, poliepen, zeesterren en één zeemeermin.
Ook die camera gebruik ik nog wekelijks met veel plezier. Alhoewel Canon programmatuur meelevert voor het beheren van foto's (Zoombrowser EX) gebruik ik Picasa naar volle tevredenheid, het gratis programma van Google. Inmiddels ben ik bètaversie 3 aan het uitproberen; deze versie is momenteel alleen beschikbaar in de Engelse taal. Voor zover mijn 'technische verhaal'.
Ik discussieer vaak met mijn liefje over mijn houding ten opzichte van fotografie. Zij is van mening dat ik vaak mijn camera achterna loop en zo vergeet om mij heen te kijken. Hoe ironisch is dat voor een amateurfotograaf?! Zij ziet inderdaad regelmatig andere dingen dan ik... Ik moet bekennen dat er een soort 'hebberigheid' optreedt als ik met de camera op pad ga. Ik ben namelijk altijd op zoek naar de -in mijn ogen- fijnste compositie, mooiste kleuren, beste hoofden, gekste situaties. Die hebberigheid uit zich ook in 'mokken' als ik iets moois heb gemist omdat ik niet op tijd bij mijn camera kon of omdat ik geen camera had meegenomen, wat sporadisch voorkomt. (“Tja, wat is erger?”) Het worden dan foto's die ik in mijn hoofd neem en ook die koester ik. Maar toegegeven: liever heb ik ze in mijn fotobibliotheek op de computer. Daarop bevinden zich inmiddels tienduizenden digitale foto's! Mijn selectie 'Moeders Mooisten' is echter klein.
Onlangs werd de Photo Academy Award 2008 uitgereikt aan Saskia Dommisse. Zij mag zich een jaar lang de meest getalenteerde jonge fotograaf van Nederland en Vlaanderen noemen. Volgens de jury zocht zij met haar foto's de grenzen van de fotografie. Domisseniet: haar inzending bestond uit een onscherpe foto..?!
Hans Aarsman, recensent van de Volkskrant merkte in magazine Kunst van 4 september daarover op: “Maar opzettelijk onscherpte gebruiken om een ónwaarneembare wereld te verbeelden, zo lust ik er nog wel een paar.” Hij nam het de fotografe niet kwalijk, wel de organisatie die de winnaar koos.
Ook mij kan de winnende foto (hiernaast afgebeeld) niet bekoren. Fotografie is voor mij juist het weergeven van de werkelijkheid, weliswaar die van de betreffende fotograaf want voor ieder mens is de werkelijkheid anders. Suggestie is belangrijk bij een goede foto maar dat je werkelijk geen idee hebt waarnaar je kijkt als je de foto ziet, lijkt mij niet de bedoeling.
