Laat ik beginnen met te zeggen dat ik zeer verguld ben met de benoeming van Hillary Clinton voor de aanstaande post van minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten. Ik vind het bijzonder dat Obama toch daartoe heeft besloten en dat Bill zijn volledige medewerking aan de aanstelling van zijn echtgenote heeft toegezegd. Zo wordt het toch nog een beetje 'Hillary for President'!
Wij kijken elke avond naar BVN, het Beste Van Nederland (en België). We kunnen er lang over redetwisten of het beste van het Nederlandse televisiebestel daadwerkelijk wordt uitgezonden maar wij in Bali zijn er blij mee. Zo blijven wij op de hoogte van zaken die in Nederland en Europa nieuws zijn.
Als we het niet tot 's avonds uithouden, d.w.z. als wij ons hoofd eerder te rusten leggen dan een bepaald programma wordt uitgezonden, kunnen wij daar de volgende ochtend naar kijken. Op die manier is het tijdsverschil (7 uur) wel handig. En zo zijn we dan op de koffie bij Pauw & Witteman: op de bank, met alle ramen en deuren wijd open, een kopje capuccino of macchiato van Nespresso erbij dat Putu, onze kokkie, inmiddels tot perfectie kan maken. Het is hier vroeg licht en wij staan dan ook vroeg op. Als consequentie is het ook vroeg donker. Volgens de Balinezen duurt een dag (slechts) 12 uur: na 19:00 uur begint voor hen de nieuwe dag al. Terwijl Nederland rond het middaguur pas begint warm te draaien!
Deze week hebben wij 'gezinsuitbreiding' gekregen: het jongere zusje van Putu, Nor, heeft zich bij onze villa aangediend voor de schoonmaak en andere klusjes. Zij was tot voor kort baby-oppas maar haar baan verviel op 1 december en nu is zij bij ons en bij haar zus in opleiding. Het is een leergierige jongedame die nog niet zo goed Engels spreekt maar wel aan één uitleg genoeg heeft om het vervolgens zelf te doen. Dat is leuk om te zien.
Vroegen wij ons enige tijd geleden af of wij wel zouden kunnen wennen aan personeel in huis, twee weken na aankomst kunnen wij ons niet meer voorstellen hoe het zonder hen moet. Wij hebben ons inmiddels aangepast aan het ritme dat vele buitenlandse mensen hier volgen: op de dag dat de kok vrij heeft, wordt niet zelf gekookt maar buiten de deur gegeten. Alsof we nooit anders hebben gedaan. Is dat aanpassen of niet?!
In ons eerste weekend samen waren wij nog vol goede moed aan koken en afwassen begonnen maar afgelopen zondag gingen wij 'uit'. Het verkozen restaurant heet 'DAMAI' en ligt op circa 30 minuten van ons huis. We moesten een heuvel op, over een smalle weg, door de Balinese kampong (platteland). De Kia had duidelijk moeite met de steile hellingen maar bracht ons zonder problemen naar onze eindbestemming voor die dag. Ik rijd alleen bij daglicht en misschien zal ik hier wel nooit 's nachts rijden. Je moet de goden -die hier immers zo nabij zijn- namelijk niet verzoeken.
Het werd een culinair feestje met mooie, organische producten uit eigen tuin. Damai afficheert zich als 'eco resort' en het huist bovendien Bali's beste restaurant. Zien is geloven dus surf naar Damai. Voor Balinese begrippen was het heel duur maar naar Nederlandse maatstaven was het goedkoop. Op de terugreis haalden wij de krant op, die voor ons apart wordt gelegd bij 'Warung Tip Top'. Eenmaal terug in huis lazen wij het krantje en zwommen we een paar baantjes. Die dag was qua weer de mooiste dag tot nu toe: een strakblauwe lucht met een zachte bries.
Deze week is ook een begin gemaakt met de eigen kruidentuin. Dat is een serieus idee voor onze eigen tuin maar we kunnen er nu al wat mee experimenteren. We hebben Putu gevraagd verse koriander te kopen, mèt wortels, zodat wij die in de tuin kunnen plaatsen. Gisteren is mijn liefje bij het ochtendkrieken naar de pasar van Singaraja gegaan om zaden van diverse kruidjes te kopen. Tuinman Kadek heeft een mooi hoekje bij een Balinese tempel gekozen en mijn liefje heeft er symbolisch een vlaggetje bij geplaatst. Het leek een heuse ceremonie!
(Ik heb ook weer nieuwe foto's geplaatst.)
