Percentueel is hier dus sprake van een fikse daling maar in absolute cijfers is 15% van de bijna 300 miljoen inwoners die Indonesië rijk is, bijna 45 miljoen mensen. En dat zijn er veel te veel! De verwachte bevolkingsgroei voor de gehele archipel wordt tot 2011 geschat op 1,5%. Het is zeer te hopen dat het aantal Indonesiërs dat onder armoedige omstandigheden moet leven, niet navenant zal groeien.
In een Balinees krantje las ik dat locale mensen angst voelen voor buitenlanders die hier komen werken en bedrijfjes opzetten. Volgens de statistieken is de gemiddelde besteding van een Europese toerist tijdens zijn of haar verblijf in Bali €300.
Uitgaande van het aantal toeristen uit Europa bleek dat Bali in de praktijk minder inkomsten ontvangt. Volgens het betreffende artikel besteden met name bezoekende Britse en Duitse toeristen hun geld bij Britse en Duitse gidsen, reisbureaus, kleine hotels en restaurants in Bali. Dat verschijnsel lijkt mij ook van toepassing op Nederlandse toeristen maar daarvan werd in het artikel niet gerept.
De angst voor het afpikken van banen lijkt ook niet ongegrond. Het is voor de Balinees al moeilijk genoeg om in het eigen levensonderhoud te voorzien. Over de gehele Indonesische archipel bezien, ligt het gemiddelde maandinkomen van een Indonesiër op Rp 883.000 (100.000 roepiah is €7). Het gemiddelde inkomen van de Balinees ligt hoger. Er werken bijna zes miljoen Indonesiërs in fabrieken in het buitenland. De meeste Balinezen zijn werkzaam in de toeristensector in het eigen land en één daarvan is Alex Rolex.
Op een avond zaten wij aan het strand te genieten van de ondergaande zon, de vele kleuren in het water, de vorm van de wolken in de lucht, de vissersboten op de Bali Zee, spelende jongetjes in het water toen wij hem zagen. Wij herkenden hem van ons vorige bezoek aan Noord-Bali in maart 2008.
Deze strandverkoper heeft een soort zelfgefabriceerd stalletje op zijn buik met daarop zijn officieel geregistreerde handelsnaam: 'Nr 7 Alex Rolex'. Zo is het meteen voor iedereen duidelijk wat zijn handelswaar is. Zijn echte naam is Ilyas. Hij probeert op een nette manier valse horloges te slijten. Nep is niets voor ons dus de animo om een uurwerkje bij hem te kopen, is geenszins aanwezig. Wij hadden hier duidelijk van doen met een 'conflict of interest' want Alex wil graag wat verdienen dus mijn 'Tidak, terima kasih' (nee, bedankt) was geen optie voor hem.
Hij bleef zijn koopwaar glimlachend bij ons aanprijzen en mijn liefje vond dé oplossing voor dat moment. Zij wees op haar pols en legde uit dat zij aan het begin van dit jaar van hem, Alex Rolex, een horloge had gekocht en dat het nog steeds liep. Ik zag hem eerst vol verbazing kijken en die verbazing veranderde weldra in trots... Dat zijn horloge zo goed bleek te zijn... dat had zelfs hij niet verwacht!
Alex maakte aanstalte door te lopen maar dat was nu ook weer niet de bedoeling. We wilden wel degelijk iets bij hem kopen. Hij is namelijk hoofdpersoon van een boek dat door de Nederlander Wim Verbeecke is geschreven, met de titel 'Onderweg naar ILYAS, de stem van kampong Kaliasem Bali' (uitgeverij Arroy). Verbeecke heeft Ilyas een tijdje in zijn doen en laten gevolgd en heeft die ervaringen in een aardig boekje opgetekend. Ilyas woont in een kampong waar alle religies vredig naast elkaar bestaan en is naast horlogeverkoper ook oproeper in de moskee. De opbrengst van dit bijzonder informatieve boek gaat naar Ilyas en zijn familie en is het lezen meer dan waard. 