We waren uitgenodigd om mee te wandelen met Hollandse dames die hier permanent wonen. Niet iedereen die meewandelt, woont hier persé permanent maar voor de zes vrouwen waarmee wij er vandaag op uittrokken, was dat wel het geval. Degene met de meeste Bali-jaren woont hier al tien jaar. En wij, semi-permanenten voor dit moment, verblijven hier inmiddels drie weken. De rest zit er tussenin.
Er wordt wekelijks tenmiste één gezamenlijke wandeling gemaakt. Verzamelpunt is elke week een andere en van daaruit is het rechtsaf, linksaf, rechtdoor totdat wij middenin het Balinese leven staan. Daar vind je het echte, landelijke Bali. Ieder van ons is de mening toegedaan dat je dit niet meer vindt in het zuiden van het eiland.
Vandaag ging de route over landweggetjes, over dijkjes langs rijstvelden en door de kampong. We kwamen langs rijstvelden waar hard werd geploegd met karbouwen. Onze aanmoediging van hun zware werk werd met een stoere glimlach begroet. Om de vijf minuten werd er wel iemand 'selamat pagi' (goedemorgen) toegewenst of werd 'halo' geroepen door kinderen op weg naar school. Meestal met een lieflijke glimlach. Dat is Bali op zijn best!
Ik genoot van de verhalen van de wandelende vrouwen: hoe ze hier terecht waren gekomen, wat zij hadden achtergelaten en wat ze hier zoal deden om hun dagen door te komen. Co, een van de vrouwen, vertelde mij vol passie dat zij hier als vrijwilliger werkt in een kindertehuis dat door Nederlanders is opgezet en wordt beheerd. Zij is druk met lesgeven aan de Balinese kinderen: Engelse les en zwemles. Zij vertelde mij met een grote grijns op haar gezicht dat zij nog maar net zelf zwemmen had geleerd.
Haar recentste initatief is het opzetten van een bibliotheek in Singaraja. De gemiddelde Balinees is niet opgegroeid met het lezen van boeken maar met passie, doorzettingsvermogen en een beetje hulp van vrienden en welwillenden gaat dat in de komende jaren zeker veranderen. Aan haar zal het niet liggen!
Of het verhaal van Sandra en Marijke die een project steunen dat goede huizen bouwt voor de meest armlastige Balinezen. Het project heet 'rumah baik' (een goed huis). Wat zou het mooi zijn als elke toekomstige villabewoner aan de Bali Zee een donatie doet voor het bouwen van een stenen huis voor een Balinese familie! Eerder dit jaar hadden wij vrienden in Nederland gevraagd dit project bovenop hun stapeltje jaarlijks te steunen initiatieven te leggen. (En niet alleen omdat het aftrekbaar is van de belasting.) Ook wij hebben onze steun daaraan gegeven. Het wachten is nu op de uitnodiging voor de ceremonie waarmee het nieuwe huis voor de betreffende Balinese familie wordt ingezegend. Dat zal aan het einde van deze maand plaatsvinden dus dit verhaal wordt vervolgd.
Wij hebben overigens bedacht dat, als onze vele boeken naar de huisbibliotheek in Bali zijn verhuisd, we een klein uitleenbedrag (Rp 10.000) gaan heffen voor elk boek dat door Nederlandse of Engelse buren wordt geleend. Om zo in de toekomst de kas van een nieuw rumah baik te spekken!
Het was de bedoeling dat wij het laatste deel van de wandelroute over het strand zouden wandelen maar vanwege een zeewal die eindig bleek, moest het laatste deel langs de weg worden gewandeld. Ook dat is Bali: honderden brommers en scooters, tientallen SUVs en een enkele bemo. De wandeling werd afgesloten op het terras van Suzan, de vrouw die de route voor vandaag had gepland. Met een heerlijk kopje koffie, gevulde speculaas en een chocolademuis die de Sint hier had achtergelaten. We wonen immers niet in een uithoek van de wereld: dit is een stukje paradijs op aarde... Iedere wandelaar was dat vandaag volledig met mij eens. Wat ons betreft, is de wekelijkse wandeling voor herhaling vatbaar. Zéker als het zere teentje meewerkt!
(* betekent een wandeling maken.)
