Er staat een doos Neuhaus-chocolade in een koelkast in Bali. Neuhaus, het oudste chocoladehuis van de wereld (1857) was de Belgische ontdekker van de praline. Het bedrijf noemt zichzelf om die reden 'créateur chocolatier' en daaraan is niets teveel gezegd! Deze week werden mijn liefje en ik verblijd met een verrassingsbezoek van drie -bekende- familieleden van een vriendin. Twee van hen, met een woon- en werkverleden in Indonesië, verblijven jaarlijks in Bali om de kou in Europa te ontvluchten en te genieten van het Balinese leven. Nummer 3, een Hollandse die in België woont, ging eerder op bezoek bij vrienden in Thailand en besloot ook nog een bezoekje aan haar familieleden in Bali af te leggen. Kennelijk mocht een bezoek aan ons tijdens dat rondje Azië niet ontbreken. We waren dan ook aangenaam verrast toen wij een week geleden een mail kregen met de vraag of wij het leuk zouden vinden elkaar spontaan te zien. Ons antwoord was direct: “JA, natuurlijk!”
Een ontmoeting met bekenden op een plek in het buitenland heeft zo zijn charme en bovendien vonden wij het leuk ons nieuwe huis voor die ontmoeting open te stellen. Onze gasten verbleven in het Zuiden van het eiland, wij in het Noorden. Er moest dus een reis van 2.5 uur worden afgelegd voor dat doel. Rond de lunch reed hun auto onze oprijlaan op. Zo werden wij eigenaren van een goedgekoelde grote doos Neuhaus-pralines. Die had een halve wereldreis achter de rug en had zich heel goed gehouden (maar dat zal niet meer lang duren...)
Iedereen in ons huis had op dat moment al een halve werkdag achter de rug met zilver poetsen, kristallen glazen opwrijven, onderborden oppoetsen, het tafelkleed strijken, bloemen plukken, boeketten maken, tafel dekken, enzovoorts. Nee, de koningin zou niet meekomen maar vriendschap en gastvrouwschap zijn nu eenmaal belangrijk in ons leven. En niet in de laatste plaats: de lunch moesten worden (voor)bereid. Eerder hadden wij overleg gevoerd met Elsa, onze kokkie: moesten we hulp inschakelen of kon ze op eigen kracht een gezelschap van 5 smulpapen tevreden stellen? Dat wilde ze graag zelf doen en wat nog veel leuker was: ze zou puur Balinees koken. Ze ging nog een stap verder: ze zou nieuwe recepten gaan bereiden. Spraken wij vorige week nog over haar overheerlijke nasi-goreng-met, tijdens de lunch werden nasi kuning (gele rijst, voor feestelijke gelegenheden) gesnipperde kip met lombok, knapperige tempeh en tonijnkkoekjes met kokosnootrasp gepresenteerd. We waren vol lof over haar gedurfde keuze. Als dessert stond er tropisch fruit op het programma: jackfruit, doerian, mangostan en manga, opgediend in uitgeholde ananas.
De pralines staan nu met de restjes doerian in de koelkast. In dezelfde koelkast. Zelf ben ik dol op de smaak van deze tropische vrucht maar mijn liefje vindt zowel de geur als de smaak afschuwelijk. Uit consideratie eet ik de vrucht zelden maar tijdens de feestelijke lunch stond het als fruit op tafel. Zij is nu bevreesd dat die overheerlijke pralines de smaak van doerian zullen overnemen. Het wordt dus een race tegen elkaar en tegen de klok... Ook onze personeelsleden kregen een bonbon aangeboden die met luid gesmak werd verorberd. Dat is hier een goed teken. 'Enak sekali' (heel lekker).
Meer kadootjes stroomden deze week binnen: zo ontvingen wij gisteren een postpakketje met daarin het Van Dale Mini-woordenboek Indonesisch-Nederlands/Nederlands-Indonesisch van Diederik en vandaag kregen wij van de gehelmde postbode een aangetekend pakket overhandigd van Bernadette met daarin Hollandse kaas voor ons en een pakje voor Elsa. Ze showt haar nieuwe schort trots voor de foto. Hulde aan onze driesterrenkokkie, dank aan alle vrienden voor hun kado's en een luid gejuich omdat de postbestelling werkt!
