Het was nog niet eerder voorgekomen tijdens dit verblijf op Bali: niemand kwam ons bezoeken of storen gisteren. Zondag is hier de vrije dag voor de meeste Balinezen maar tot nu toe klopte er altijd wel een onderhoudsman op de poortdeur. Sinds het onaangekondigde, onaangename bezoek van de kepala desa, de burgemeester, zit er een slot op de poortdeuren. En die deuren bleven gisteren potdicht! De ganse dag hing er diepe rust over ons 'landgoed'. Het was een prachtige dag: blauwe lucht, blauwe zee, af en toe een briesje, de wolken bleven rondom de heuvelen achter het huis. Alleen het gefluit en gekwetter van vogels was hoorbaar. We ontdekken steeds meer soorten in onze tuin. Gisteren zagen wij voor het eerst twee hop-achtigen; middelgrote roodbruinige vogels met een enigszins lange snavel. Ik dacht ze te herkennen aan hun specifieke manier van vliegen. In Spanje hebben wij namelijk ook volop 'hupus'. Ik hoop dat ik binnenkort een betere blik op hen kan werpen. Wel hebben we inmiddels twee bontgekleurde bijenvangers, vele mussen en meesachtigen als vaste bezoekers op onze takken en ons grasveld. Plus veel overvliegende reigers en ibissen.
En we hoorden het gespetter van onszelf in het zwembad. Een van ons ging in 'evakostuum' te water. Een lang gekoesterde hoop. (Vanzelfsprekend zullen van dat heugelijke feit geen opnamen beschikbaar worden gesteld...) Het zwembadwater begint geleidelijk op te warmen. Ik vermoed dat het badwater in de zomermaanden met ijsblokjes zal moeten worden gekoeld maar in die maanden staat ook de Balizee tot onze beschikking ter afkoeling. Er werd niet in de tuin gewerkt. Ook op dat punt was er sprake van een vrije dag.
Bij het kopje koffie klonken de tere klanken van vioolconcerten van Mendelssohn en Bruch, uitgevoerd door Yehudi Menuhin en het Philarmonisch Orkest. Zondagmorgen Zonder Zorgen, om met Reve te spreken. Momenteel lees ik deel 1 van de Reve-biografie, geschreven door Nop Maas.
Aangezien ook het keukenpersoneel op zondag vrij is, zie je op die dag in de straten van omliggende dorpen en stadjes veel Westerlingen ronddolen op zoek naar hun restaurant van keuze. Het koken verleer je hier snel als je een goede kokkie hebt dus de meesten zoeken hun 'gerief' op die dag buiten de deur. Tijdens eerdere bezoeken deden wij aan dat schema mee. Nu niet. Wij blijven thans liever thuis, eindelijk samen!
Voor de lunch stond er Zwitserse raclette bij ons op het programma. In Lovina is er een Duitse bakkerswinkel die -naast Indonesische/Balinese producten- (versgebakken) Duits brood en allerlei andere Europese lekkernijen in zijn winkel heeft. Emmy's Princess gourmet- en steengrill werd uit de bijkeuken tevoorschijn gehaald, afgestoft, schoongesopt en op tafel gezet, inclusief bakjes en houten spatels. Mijn liefje had krielaardappelen gekookt en zelf haalde ik de pot met augurken en uitjes uit de koelkast toe maar!). Met een glaasje wijn erbij werd het een heerlijke lunch. Hiervan is wel een foto in de diashow opgenomen.
We kregen dit weekend van lokale ingewijden te horen dat er in mei 2010 een filiaal van Carrefour, het grote Franse warenhuisconcern, zal worden geopend in Singaraja, een stad op een half uur rijden van ons dorp. Wij vinden dat goed nieuws: we hoeven dan immers niet meer naar Denpasar voor 'grote boodschappen'. De kleine boodschappen blijven wij sowieso bij plaatselijke warungs (winkeltjes) doen.
De poort bleef gisteren gesloten totdat Made, onze beveiligingsman, zich voor zijn dienst meldde. Een unicum waarvan wij met volle teugen genoten. Een nieuwe prachtdag is inmiddels aangebroken. Blauw-blauw-blauw. Terwijl ik dit zit te typen -met een welriekende frangipani uit eigen tuin achter mijn oor- is de tuinman alweer gearriveerd. Hij maakt nu het zwembad schoon. Al dat weldadige zweet van gisteren verdwijnt in de stofzuigerslang... De poortdeur staat weer wagenwijd open. Selamat datang - hartelijk welkom!
