Dat was voor ons een belangrijke eerste stap op weg naar formalisering van grond- en huisaankoop maar wij werden compleet verrast door de reactie van ons personeel! Toen wij het plaatje toonden, sprong ieder van hen direct op om ons te feliciteren. Handen werden geschut, gezichten lichtten op, woorden van opluchting werden gesproken. De tuinman meldde dat hij nu naar de bank kon voor een brommerlening. Ik liet die opmerking even bezinken. “Kon hij dan met een kopie van ons plaatje krediet krijgen?” Dat bleek niet het geval. Het plaatje betekent voor ieder van hen dat het huis blijft staan waar het staat en dat hun werkgelegenheid voor altijd is verzekerd. Wij, Westerlingen, denken dan: “toch alleen als je je werk goed doet?” Ra-ra, wie is de rareling hier...
Het was echter niet alleen eigenbelang, er was ook blijheid om het feit dat het bestaan van ons huis hiermee officieel werd. Vervolgens moest het blauwe plaatje wat hen betreft zo spoedig mogelijk aan de gevel worden bevestigd. Het was niet alleen asap, het moest ook zo hoog mogelijk worden aangebracht, met een lijm die het plaatje voor altijd op zijn plek houdt. Aldus geschiedde. Het is belangrijk dat bezoekende Balinese instanties het plaatje vanaf een zekere afstand kunnen zien. Die zekere afstand is wat ons betreft van achter de toegangspoort. Ketut, onze projectmanager, klom voor dat doel hoog op de bamboeladder. In eerste instantie zat het plaatje scheef en droop de lijm aan alle kanten op de gevel... In tweede instatie zit het plaatje daar nu keurig en rotsvast en is een stukje gevel bijgeverfd. We blijven propere Hollanders.Dat rotsvaste geldt ook voor de schelpenrand aan de buitenzijde van onze poort. Ter afronding van het schelpenproject was op vrijdagochtend een tweede bezoek aan het strand van Patas noodzakelijk. We hadden op de terugreis van ons snorkelavontuur in Menjangan namelijk niet genoeg geraapt. Mijn liefje had toen de bel geluid en Ketut en ik hadden ons -mokkend- bij dat besluit neergelegd, in de wetenschap dat het niet voldoende zou zijn.Een tweede bezoek was dus nodig maar dat legde ons geen windeieren! De mooiste schelpen werden geraapt: twee schitterende lambis lambis, oesterschelpen in verschillende kleuren en maten, verschillende soorten kauri's in diverse maten, veelkleurige conussen, doopvont- en hartschelpen en nog vele andere soorten. Toen wij daar op het strand en in de branding liepen te rapen, kwam een lokale vrouw op mij af die wilde weten wat wij deden. Ik zei haar: 'schelpen rapen'. 'Oh, kerang', was haar respons. Zij had er zelf ook een aantal in de aanbieding. Of ik bereid was haar en haar vissersfamilie te steunen? Dat wilde ik wel. We liepen met haar het erf op waar een grote familie lag en zat te zitten. Ik kocht een kilo glanzende oliva-oliva's voor Rp. 60.000 ofwel € 0,42. Voor hen een bijproduct maar eentje die geld opbrengt, voor mij een fraaie aankoop.
Na twee uur rapen was ik de uitdroging nabij en ook mijn rug begon ernstig te protesteren vanwege 'de Patas scoop'. Hoog tijd om huiswaarts te keren! Met de tong op de schoenen arriveerde ik nèt op tijd voor de lunch: zelfgemaakte tomatensoep van Elsa; een van mijn favoriete lunchgerechten. Na anderhalf uur werken in de brandende zon was de klus geklaard. Je kon mij uitwringen. Ik was zelfs te moe voor een duik in het zwembed maar de douche bracht ook verfrissing. De buitengevel ziet er nu ook heel mooi uit, al zeg ik het zelf. Het is werk van bijna volleerde artiesten. We sloten het af met een high five. Daarmee komt het Bali-Belanda 'proyèk kerang' ten einde. 