Het ging toen onder andere over mijn beste vriendin Nelly die op indrukwekkende wijze met de gevolgen van haar levensbedreigende ziekte omging. En het ging over andere sterke vrouwen die op dat moment in de Nederlandse publiciteit waren. Dit blog heeft eenzelfde onderwerp maar een geheel andere invalshoek.
Op 29 januari jongstleden vond onze Melaspasin plaats, de Balinese inwijdingsceremonie van ons huis en de omliggende grond. Die procedure volgden wij allereerst om onze hindoeïstische personeelsleden op hun gemak te stellen: hun nieuwe werkomgeving moet volgens hun religie ceremonieel en ritueel worden ingewijd voordat ze er in alle rust kunnen werken. Het komt erop neer dat eventuele boze geesten uit gebouwen en tuin moeten worden verjaagd en dat goede geesten op het perceel worden verwelkomd.
Die ceremonie vond plaats onder begeleiding van een Brahmin (Balinese priester of heilige) uit het dorp waarin wij wonen. Aan het einde van de ceremonie deelde hij ons officieel mede welke god in onze huistempel vertoeft. Hem was dat tijdens de ceremonie 'van hogerhand doorgegeven'. In ons geval bleek het geen god maar een godin te zijn die bij ons onderdak vond. Zij heet Jero Wayan Buana Sari Manik Geni: Jeró = geliefd, Wayan = eigennaam, Buana = wereldbol, Sari = prinses, Manik = kraal, Geni = van goede familie.
Recent was er weer contact tussen ons personeel en de Brahmin over het wel of niet houden van een zesmaandenceremonie op ons land. Mijn liefje en ik besloten het niet te doen; het geld voor deze maand is schoon op. Volgend jaar gaan we opnieuw bezien. “Geen probleem”. Al komt de priester deze maand dan weliswaar niet over de vloer, hij had ons wel het een en ander te vertellen. Hierbij een verslag maar eerst ter verduidelijking een korte inleiding.
Naast ons ligt nog een vrij stuk land waarin een Hollandse koper interesse bleek te hebben. Die toekomstige buurman en diens plaatselijke zakenpartner waren begin van dit jaar ten onrechte van mening dat; 1) wij moesten opdraaien voor de wateroverlast die zijzelf met hun bouwvoorbereidingen aan achterliggende velden, aan ons en onze buren hadden veroorzaakt; 2) wij een taartpunt van onze tuin moesten afstaan ten faveure van hun 'snode' bouwplannen. Hij moest en zou over 60 meter beachfront beschikken en wij moesten inschikken... Elayne Boosler, Amerikaanse cabaretière, zei ooit: 'When women are depressed they either eat or go shopping. Men invade another country'.De wateroverlast in de plaatselijke druiven- en rijstvelden en rondom de villa's escaleerde en op dat moment bleef het oorverdovend stil bij de tot dan toe luide buur. Na veel telefonisch overleg vanuit Spanje met onze tussenpersoon in Nederland, gaven wij groen licht voor actie teneinde erger te voorkomen. Er werd dus een belendend afwateringskanaaltje aangelegd en de tegenpartij ging een deel van onze tuinmuur afbreken.
De persoon die het afbraakwerk aan onze muur deed, werd kort daarop getroffen door verlamming aan één zijde van zijn lichaam. Hij leed en kon niet meer lopen. Hij lag ruim een week in het ziekenhuis van Singaraja, zonder enige vooruitgang in zijn fysieke gesteldheid.
De Brahmin legde uit dat hij een verband ziet tussen de onrechtmatige daad en het ongeluk dat de man overkwam. De getroffene, een gelovige Hindoe uit hetzelfde dorp, realiseerde zich na verloop van tijd dat hij de godin van ons landgoed diep had geriefd. Hij keerde kort daarop naar onze huistempel terug met een goedgevulde offermand. Na gebed en geoffer kon hij nog diezelfde week lopen... Ons personeel noemt het 'een wonder'. Zij, gelovige Hindoes, waren en zijn diep onder de indruk.
Al ben ik een ongelovige, er stond kippevel op mijn armen bij het aanhoren van het verhaal.
De priester is ervan overtuigd dat er een sterk verbond heerst op ons landgoed. Immers: de godin in onze huistempel is een vrouw, wij zijn twee vrouwen, het beeld in onze tuin is van Dewi Tara. Zij wordt de Moeder van alle Boeddha's, de Moeder van Compassie genoemd en is toonbeeld van zuiverheid en waarheid. Dat alles wist ik niet toen we haar aanschaften. Wat ik inmiddels wel weet, is dat de Balinese maatschappij niet zoveel boodschap heeft aan vrouwen, al zijn zij het doorgaans die de economie en het familieleven draaiende houden. Tja.
Volgens de brahmin ziet onze toekomst er zonnig uit... Nu vind ik sowieso dat we onze portie problemen al ruimschoots kregen maar voor wie het gelooft, is dat een pak van het hart. Ook als je het Hindoegeloof niet aanhangt, klinkt die boodschap positief. Maar waakzaamheid blijft geboden. Eén ding werd mij duidelijk: de huisgodin laat niet met zich sollen!
