De operatie verliep goed: al het tumorweefsel werd vakkundig verwijderd door Dr Carlos en de complete dosis intra-operatieve radiobestraling werd op de juiste plek toegediend door Dr Cañon. We noemden haar voortaan 'Dokter Kanon' omdat ze héél goed kan richten! Het was daarna een grote tegenvaller dat ook nog circa 4 maanden chemotherapie moesten worden gevolgd, al was dat ter preventie.
In december 2009, twee weken na de laatste chemokuur, reisden wij alsnog af naar Bali voor een verblijf van drie maanden. We betrokken de afgebouwde villa, schaften meubelen aan, leerden ons Balinese personeel (beter) kennen, ontmoetten onze buren in levende lijve, zwommen dagelijks baantjes in ons fraaie overloopbad en legden een tropische tuin aan. Vooral dat laatste bleek voor mijn liefje van grote therapeutische waarde. In de eerste weken van ons verblijf vertoefde zij dagelijks in de tuin: voorzichtig meewerkend en vooral genietend van de alom aanwezige flora en fauna.Tijdens het huidige verblijf in Bali, dat nu alweer ruim 6 weken duurt, is de therapeutische werking nog steeds goed merk- en zichtbaar. Dagelijks brengt zij uren werkend in de tuin door. Ik moet haar regelmatig manen tot rust en water drinken. 'Bintang' roepen werkt dat het best. Ze snoeit, poot, verplaatst, stekt en raapt er lustig op los maar sproeien is toch wel haar favoriete bezigheid: daarbij kan ze lekker mediteren. Goed voor Yin, Yang en haarzelf. Ze is energiek, ziet er goed uit met haar krullenbol en voelt zich zeer senang. In tegenstelling tot een van de kokosnootpalmen langs het strandpad: die knakte toen de wind deze week aanwakkerde. De boom zag er al een tijdje 'sakit' -ziek- uit en blijkt van binnenuit te zijn aangevreten. Liever de kelapa (kokos) dan mijn kekasih (lieveling)!
De kanker lijkt inmiddels ver weg. Het verhaal over de behandeling is ondertussen aan iedereen vertelt. Met dat deel zegt zij klaar te zijn. Ja, we hadden die rotziekte kunnen missen als kiespijn maar de ervaring veranderde ons ook: er is nóg meer aandacht voor de werkelijk belangrijke dingen in het leven. Dat laat onverlet dat ik nog steeds weleens een blondje met een kort lontje kan zijn...
De eerstvolgende, driemaandelijkse controle zal in een internationale kliniek in het zuiden van Bali plaatsvinden. De afspraak is reeds gemaakt. Het betreft bloedafname en controle op tumormarkers. Een deel van die tests kan in Bali plaatsvinden maar bloedsamples zullen door de kliniek tevens naar Jakarta en Singapore worden gestuurd voor uitgebreidere onderzoeken. Na ontvangst van de resultaten zullen we contact opnemen met het oncologisch team in het San Jaime-ziekenhuis in Spanje.
Kanker zal nooit helemaal uit mijn gedachten verdwijnen. Daarvoor was de impact op mijn leven tot nu toe tè groot. Ik hoop met heel mijn hart dat deze levensbedreigende ziekte ooit een chronische ziekte wordt die als zodanig behandelbaar is. De medische wetenschap maakt thans grote vorderingen op oncologisch gebied met de toepassing van nanotechnologie. (Een nanometer is gelijk aan een miljoenste millimeter; het gaat dus om microscopisch kleine toepassingen.) Zo is men in Leiden bezig met de ontwikkeling van een 'vermomd' medicijn: vetbolletjes -liposomen- met daarin een medicament dat via de bloedbaan gericht kwaadaardige of anderszins ontregelde cellen in een lichaam kan bestrijden. De nadruk ligt hier op gerichtheid. Chemotherapie gaat immers niet alleen kwaaie cellen te lijf, ook alle gezonde cellen worden aangetast.
Hersentumoren en andere ziekten in de hersenen (Parkinson, Alzheimer, MS) zijn momenteel nauwelijks te bestrijden, zo las ik in de bijlage over nanotechnologie bij de 'Quest' van juli jongstleden. Die tumoren zijn niet gevoelig voor vele soorten chemotherapie en andere medicijnen komen niet door de bloed-hersenbarrière heen ('blood-brain-barrier' of BBB). Veelbelovende medicijnen bestaan al maar ze moeten beter op plaats van bestemming kunnen worden gebracht. Het biotechnologiebedrijf 'to-BBB' doet baanbrekend werk op dit vlak. Als aanvullende klinische studies even succesvol blijken, zal het Nederlands Kanker Instituut hun nanomedicijn dit najaar op mensen met een hersentumor gaan uitproberen. Wellicht dat een vergelijkbaar medicijn op termijn ook voor de bestrijding van andere soorten kanker kan worden ingezet. Voor Nelly, Aad en vele anderen komt dat helaas te laat...
Vanavond zullen mijn liefje en ik feestelijk toosten op het leven hier en nu, op alle dierbaren die de strijd tegen kanker moesten opgeven en op broodnodige vorderingen in de medische wetenschap.
