And the winner is...

Toen ik vanmorgen opstond, voelde ik mij alsof ik een marathon had gelopen. Dat had ik niet gedaan dus het gevoel moest ergens anders vandaan komen. Het was hoogstwaarschijnlijk de overwinningsroes... Jawel, ondergetekende won de bitterballenwedstrijd! Ik ga ze hier binnenkort huis-aan-huis slijten. Het smaakt namelijk naar meer.

Mijn bal kreeg de meeste punten en Zoë’s bal werd eervol tweede. Wat zeg ik?! Zoë’s bal kreeg uiteindelijk meer punten op smaak dan de mijne maar een kniesoor die daarop let. Het ging immers om de complete smaaksensatie. Winnen is tenslotte belangrijker dan meedoen. Elsa bepaalde de volgorde van opdienen en wij proefden anoniem. Er werd overigens door eenieder zeer serieus geproefd. Zoë bracht een Balinees schoolvriendinnetje mee, Dewi, die haar steentje bijdroeg.

Over 4 categorieën kreeg mijn bitterbal van 2 proevers 36 punten, ofwel op alle aspecten een 9. Het uiterlijk van mijn bal werd door 2 personen met een 10 bekroond; die twee personen heten toevallig Theo en Marja. Mijn winnende bal werd door 3 proevers 'niet zout genoeg' gevonden. Ze kwamen alledrie uit hetzelfde gezin (nou, dan weet je het wel).
Mijn liefje gaf mijn bal aanvankelijk een 9 voor smaak maar veranderde die score in een 7... Omgekocht, zou ik zeggen. Korrupsi in de keuken. Zij vond Zoë’s bal de lekkerste, zelf vond ik Zoë’s bal lekker maar te zout. Zoë vond haar eigen bal lekker maar niet mooi. De bal van mijn liefje werd laatste al vond ik haar korstje supergoed. De statistieken leverden leuk napraten op. De bokaal blijft voorlopig dus in Noord-Bali. Theo, Marja en Zoë vertrekken binnenkort voor langere tijd naar het Zuiden. Wij zullen ze gaan missen. Never a dull moment met hen. Maar ik meld ons vervolgbezoek aan hen langs deze weg alvast aan!

Gisteravond was het volle maan maar deze keer was de maan wel supervol. Dat kwam doordat het hemellichaam het dichtst bij de aarde stond sinds 18 jaar. Dat verschijnsel wordt lunar perigeum genoemd. Deze maan was 14% groter en 30% helderder dan bij een normale volle maan. Daarvoor was geen telescoop nodig. Zaterdagnacht kon ik buiten de scorekaarten nog eens doorlezen bij het vele licht dat de supermaan afgaf! Een foto is te zien in de lopende diashow op dit blog.

Vandaag vond Nur’s huwelijk plaats. Mijn eerste moslimbruiloft werd een bijzonder rijke ervaring. Als speciale gasten werden wij naar Nur geleid die zo gespannen als een veer was. Ze zat in een blauw, bedompt kamertje weg van de locatie waar de plechtigheid zou worden gehouden. Ze droeg een wit gewaad, haar gezicht was opgemaakt, haar handen en voeten waren met henna beschilderd. Ze was prachtig maar bloednerveus. Ik herkende haar bijna niet?! Eerder die ochtend bleek ze last te hebben van een zeer lage bloeddruk. Er moesten medicijnen aan te pas komen. De echtgenoot van een Javaanse nicht, arts in Koeweit, diende haar een injectie toe. In de loop van de ochtend knapte ze zienderogen op. Aan het einde van de ochtend kon ze zelfs glimlachen.

De ruimte van de plechtigheid bleek gevuld met uitsluitend mannen. Alle vrouwen waren in een openluchtkeuken voor de circa 100 bezoekers aan het koken. Ik schat dat er 50 kilo gekookte rijst lag opgetast. En er hing een koeiepoot te drogen; de lekkernij van de dag. De sfeer achter de schermen was zeer ontspannen. Iedereen werkte mee aan enkele leuke foto’s.

Marijke, mijn liefje en ik mochten tijdens de ceremonie als enige vrouwen bij de mannen zitten. Ik zorgde er wel voor dat mijn voetzolen goed waren weggestopt. Op zo’n dag houd ik mij nóg meer aan de culturele regels. Enkele mannen vertelden mij dat ik vandaag alles en iedereen mocht fotograferen, als ik dat wilde. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Ik liep enthousiast achter de niet-digitale fotograaf-van-de-dag aan. Ik liet hem eerst afdrukken en daarna deed ik hetzelfde. Nur en Adi vonden het de gewoonste zaak van de wereld.

Ook de bruidegom zat er aanvankelijk bleek en sip bij. Ik zag zijn handen flink trillen tijdens het oplezen van de huwelijkse voorwaarden uit het trouwboekje. Daarbij was Nur niet aanwezig; ze werd vertegenwoordigd door haar vader. Er werd uitvoerig gesproken over de bruidsschat. Ik hoorde het bedrag namelijk enkele malen genoemd. Op enig moment overhandigde Adi een fotolijst met geld aan Nur die nog steeds in de blauwe kamer zat. Ook daar stond ik met mijn neus vooraan.

Ik vind Adi de ware winnaar van dit weekend. Ik hoop dat hij Nur heel gelukkig zal maken. Inshallah. Ik heb een separaat webalbum gemaakt dat online is te bekijken.