Stressen

Afgelopen dagen dacht ik met enige verbazing over de hibiscussen in eigen tuin. Tijdens het voorgaande verblijf gooiden we veel overhoop: we verplaatsten de mooiste hibiscussoorten en -kleuren en stekten er lustig op los. We legden in die periode een veldje aan met daarin alle favorieten. Het was vooral het grote aantal witte hibiscussen in de tuin dat ons opviel. Ik wist zeker dat sommige verplaatste en gestekte takken oorspronkelijk een andere kleur bloem hadden. Waren die jonge blommen van kleur verschoten? Ik sloot niets uit. Temeer daar ik onlangs las dat steeds meer vrouwen grijs haar krijgen vóór hun dertigste verjaardag.
Dat is te wijten aan stress, aldus een Brits onderzoek. De eerste grijze haren verschenen vroeger tussen 30 en 40 jaar. Maar uit een studie (die exclusief voor tijdschrift Life&Style werd uitgevoerd), bleek dat éénderde van de Engelse vrouwen onder de dertig al grijze haren heeft. Tweederde van deze vrouwen noemden stress als oorzaak. Ik, 50-plusser, ben een aantal jaren jonger dan mijn liefje. Ik heb inmiddels meer grijze haren dan zij heeft. Komt dat door stress? Wellicht. Zijn het de genen? Waarschijnlijk. Mijn vader had al vroeg grijze krullen. Het haar van mijn 90-jarige moeder is nog steeds overwegend bruin. Hij pestte haar door soms te zeggen dat “gekken niet grijzen”... Het kan verkeren.

In een tuinboek vond ik het antwoord op de hibiscuskwestie: die kunnen inderdaad van kleur verschieten. Als een verplaatste of gestekte tak niet dood gaat maar juist gaat bloeien, kan er een andere kleur tevoorschijn komen. Die kleur wordt 'stresskleur' genoemd... Kasian. Ik kreeg alsnog te doen met de bloemen en stammen die wij -weliswaar liefdevol- onder handen hadden genomen. Ik las vervolgens dat, als je hibiscussen met stresskleur gaat stekken, de originele kleur terugkomt. Het is dus gelukkig geen definitieve mutatie.

De inmiddels 20 soorten hibiscus die in eigen tuin zouden moeten staan, zijn momenteel ver te zoeken. Mijn liefje-de-tuinkabouter weet wat haar in de komende maanden te doen staat. Een fantastische nieuwe soort dook vorige week op. Die kwam er zonder kleerscheuren vanaf, al zou je het niet zeggen gezien de vele kartels.

Maar het is niet uitsluitend stressen op Ons Domein. Nu het droge seizoen voor de deur staat, zullen de meeste tuinbewoners het beter naar hun zin krijgen. De vogels vliegen af en aan, met strootjes in hun snavel. Ik bespeur dagelijks groepen witkopmunia’s, muskaatvinken, talloze staalborsthoningzuigers en een stel langstaartklauwieren.

Mijn tropische vogelgids met veel foto’s is een goede hulp; daarmee wordt determineren een fluitje van 1 cent. De gevederde vriendjes bouwen overal nesten, bij voorkeur met materiaal dat afkomstig is van het nieuwe alang-alangdak van de buurman. Onnodig te zeggen dat het riet op sommige dagen centimetersdik in onze tuin lag. Over de tuinmuur gewaaid. Wij schaften onlangs enkele jonge bamboestammetjes aan die Putu aan de buitenkant van onze tuinmuur ter westerzijde van ons terras plaatste. Al zullen onze terrasmatten onze privacy blijven garanderen, een snelgroeiende groene haag zal dat vervolmaken.

Ook vele villa-eigenaren in Noord-Bali zullen met de komst van het droge seizoen een zucht van verlichting slaken. Sommigen van hen wonen dermate dicht aan de Balizee dat zij in het regenseizoen te maken kregen met hoge golven, opgestuwd door harde wind en storm. Anderen kregen last van overvolle rivieren die in velden achter de villa's buiten hun oevers traden. Langs bepaalde zeewallen en langs poorten verschenen derhalve grote aantallen zandzakken.
Wij zijn bemazzeld: onze villa staat relatief ver van de branding, met een verhoogd strand voor de deur waar de golven in het afgelopen seizoen niet overheen kwamen. Storm en horizontale slagregens kregen wij evengoed voor de kiezen. Soms met regenwater in huis, als gevolg. Een uur later was alles echter droog en snakte de gemiddelde tropische tuin alweer naar water.

Over buien gesproken, mijn eigen goede bui wordt thans mede veroorzaakt door het feit dat de harmonicaramen en deuren in de voorgevel na onderhoud weer helemaal open kunnen, zoals dat is bedoeld. Timmermannen van Gede waren er deze week een hele dag mee bezig. We moesten er maanden op wachten. Ik zat die dag met mijn neus op hun geboor, geschroef en geschaaf maar dan krijg je uiteindelijk ook wat: “a room with a view”... En wat voor een! Ik houd nu met recht open huis. De eerste rode libelle en gele vlinder kwamen al binnengefladderd. We kunnen wachten op andere bezoekers.

Deze week zullen we de verjaardag van Elsa vieren. Met ballonnen, verjaardagstaart en een kadootje. Zoals bij ons gebruikelijk, nodigden wij alle personeelsleden met hun familie uit om dit feestje mee te vieren.