Na deze openbaring barstte in de media wilde ideeën los over de mogelijkheid tot tijdreizen. Terug in de tijd gaan, zou tot de mogelijkheden gaan behoren... Ik wist niet beter dan dat dit al kon?! De Teletijdmachine werd immers jaren geleden uitgevonden door professor Barabas (van Suske en Wiske). Met zijn apparaat kan zowel voor- als achteruit in de tijd worden gereisd.
Even deed ik mee aan al dat dagdromen over terugreizen: ik zou als verstekeling meegaan op de ontdekkingsreis die Darwin in 1831 maakte op het schip de Beagle en die tot de ontwikkeling van de evolutietheorie leidde, ik zou een piepjonge, onervaren verloskundige zijn in het stadje Braunau waar Klara Hitler op 20 april 1889 moest gaan bevallen, zou Marie Curie assisteren in haar laboratorium en veldwerker zijn in het team van Margaret Mead. Tevens zou ik als mecenas van Vincent van Gogh optreden en de hartsvriendin van Joan Sutherland zijn. Lucky me.
Reizen naar de toekomst is voor mij echter aanzienlijk beter voorstelbaar dan reizen naar het verleden. Volgens Einsteins theorie kan men nu al een ruimtevaarder een zeer hoge snelheid geven, naderend tot de lichtsnelheid. Komt hij weer tot stilstand, dan is hij volgens diens relativiteitstheorie nauwelijks verouderd terwijl het op aarde veel later is. Klinkt als een ideale combi: ouder zijn maar niet ouder lijken.
Als het CERN-experiment door de andere wetenschappelijke teams wordt bevestigd, is dat het einde van Einsteins relativiteitstheorie. De snelheidslimiet van bijna driehonderd miljoen meter per seconde wordt dan opgeheven. Tijdreizen gaat dan daadwerkelijk tot de mogelijkheden behoren. Dan kunnen we daadwerkelijk een blik in de toekomst gaan werpen al is de vraag wie zich hiervoor beschikbaar zullen stellen. Terugkomen van zo’n reis is namelijk niet mogelijk... Ook daarin is professor Barabas iedereen te slim af: een druk op zijn knop en je ben weer terug waar je was!
Wat ík in dat geval graag zou willen weten, is of er over 50 jaar zoveel medische vooruitgang is geboekt dat kanker geen dodelijke ziekte meer is maar een chronische kwaal die over de gehele wereld goed en menswaardig kan worden behandeld.
Ook zou ik willen weten hoe het dan met de zeeën, oceanen en hun bewoners is gesteld. Ik vrees dat ik professor Vermeij dan niet meer kan vragen naar zijn analyse (zoals ik recent wel deed). Ik zou tellen hoeveel vrouwelijke presidenten er inmiddels op de wereld zijn en of het aantal politieke brandhaarden daarmee minimaliseerde... En ik zou graag willen zien dat er nergens ter wereld geloofsoorlogen zijn want iedereen gelooft intussen hetzelfde. (Mijn ongelovige liefje drukte zich anders uit: “dan maar allemaal aan de islam!”)
Over 100 jaren zou ik objectief toeschouwer willen zijn. Ergens 'on top of the world' zitten en het gekrioel aanzien. Als mijn hersenen dat dan nog kunnen bevatten...
Vandaag zijn we aan het reizen. Geen imaginaire reis maar eentje in het hier en nu, al passeren we drie tijdzones. We gaan aan boord van een Boeing 777 die ons via Singapore, op een hoogte van 10 kilometer met een slakkegang van ‘slechts’ 900 kilometer per uur, naar Australië zal transporteren. Dat continent bezocht ik voor het laatst in 2008. We gaan back to the future, zogezegd. Mijn volgende blog zal uit Sydney komen (leo dovente). Dus G’day Mate!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten