Eendenfluisteraar

Vandaag is het werelddierendag, de jaarlijkse Dag van het Dier. Die dag werd vele jaren geleden uitgeroepen door de Internationale Dierenbescherming en houdt niet alleen in dat er extra aandacht wordt besteed aan het welzijn van huisdieren maar ook aan dieren in de vrije natuur.

Nu is Bali niet het eiland waar die dag uitbundig wordt gevierd...
Denk maar eens aan de (terecht) forse kritiek die Australië recent uitte op de handelswijze in Indonesische slachthuizen. Op TV waren schokkende beelden te zien van hoe runderen werden gemarteld. Direct na die uitzending kwamen Australische parlementsleden met het voorstel voorlopig geen levende runderen meer naar Indonesië te exporteren. Een logisch gevolg.
Ik weet uit eigen ervaring dat dierenwelzijn niet hoog op de agenda van de gemiddelde Balinees staat (eufemistisch uitgedrukt). De Balinese straathonden hebben het hier bijvoorbeeld zwaar: ze moeten hun eigen kostje bijeen scharrelen en worden geslagen. Levende varkens en kippen worden als postpakketjes op de brommer vervoerd. Laatst zag ik een varken op zijn rug, met de poten omhoog achterop liggen. Ik voelde de pijn in mijn eigen ruggegraat! Levende kippen worden met een aantal tegelijk aan hun poten ondersteboven aan het stuur of aan de tashaak gehangen. En gevangen vissen die niet de moeite waard worden gevonden, worden apengapend op het strand achtergelaten. Maar wat niet is, kan nog komen!

Vanwege het recente vertrek van Ketut naar New York nodigde wij zijn oudste zoon en onze jongste vriend Yudha een extra dagje uit om bij ons te komen spelen. Doorgaans komt hij alleen op woensdagmiddag en op zaterdag naar het kinderspeelparadijs aan de Balizee. Het slimme mannetje beseft als geen ander dat zijn vader weer vertrok. Hij was uit zijn doen: heel druk en baby-achtig. Hij hield zijn moeder nauwgezet in de gaten. De eerste opmerking die hij maakte toen hij op zijn stoel zat, was “papa is weg naar het cruiseschip om centjes te verdienen.” Kasian.
Zijn babybroertje Damai Margita is te jong om het gemis te beseffen. Wij willen Yudha graag helpen te accepteren dat hij en zijn vader (wederom) tijdelijk zijn gescheiden maar dat zijn leventje ‘gewoon’ doorgaat met zijn moeder en dat Ketut zéker terugkomt. Bijgevoegde foto stamt uit gelukkiger tijden, de voorlopig laatste keer dat het complete gezinnetje en wij samen waren.

Wij leren deze Balinese kleuter onder andere dieren te herkennen en te waarderen. Wekelijks bladeren we met hem door National Geographic-tijdschriften, spelen we dieren-Memory en dieren-Domino, teken ik de vreemdste dierenfiguren in zijn schriftje zodat hij ze kan kleuren, spelen we dolfijn, walvis en vis in het zwembad, maken we hem attent op de dieren die zich in de tuin, in de lucht en op het strand ophouden. We leren hem bovendien om aardig voor dieren te zijn (al mag hij ze eten wat mij, flexitariër, betreft). Dieren zijn ‘teman-teman’, vriendjes.

‘s Middags gingen we met hem wandelen over het strand. Yudha besloot zijn mondharmonica mee te nemen. Het zonnetje scheen, het was laag water, er was van alles te zien op het strand en in de zee. Bij het dichtstbijzijnde vissersdorp waren mensen in de zee aan het baden, in de branding zocht een jonge familie naar schelpdieren, vissers kwamen terug van de zee, lagen te slapen of werkten aan hun netten, verse vis hing aan hun boten te drogen, reeds gedroogde vis werd door oma’s in grote zakken gestopt. Het werd een mooie namiddag.

Op enig moment zagen we een troep jonge eenden over het strand lopen. Ze scharrelden in de branding en tussen de offerandes op het strand. We liepen hen tegemoet en Yudha begon spontaan voor zijn gevederde vriendjes op zijn mondharmonica te spelen. Hij leek op dat moment met de eendjes te communiceren, zowel met zijn lichaamstaal als met zijn muziekinstrument. Het was een aandoenlijk gezicht. Allen tapten met hun pootjes op het lavastrand. In de maat. Even was het vertrek van pa Ketut ver weg.
De eendjes waggelden opgewonden voor hem uit. Toen hij in zijn enthousiasme achter hen aan begon te rennen, riepen we hem tot de orde. Op zo’n mooie dag wil ik geen wilde eendeborst op mijn bord hebben; laat staan op mijn geweten. Dat is mijn persoonlijke 'Bhuta Yadnya' voor vandaag!

Kinderen zijn de toekomst. Wellicht dat Bali ooit niet alleen het eiland van de Goden is maar ook een werelddierenparadijs zal worden. Aan Yudha en mij zal het niet liggen.