Blame it on the girl

Vandaag is hier de zomer begonnen. Het is een tamelijk grijze dag, met af en toe een buitje. Als ik de Sydney Morning Herald mag geloven, wordt het een natte en milde zomer. Dat is de schuld van La Niña. Zij is verantwoordelijk voor meer regen, koelere dagen en warmere nachten. De afgelopen lente was de natste sinds 2004.

Vandaag staat men hier ook stil bij WereldAIDSdag. 30 jaar geleden werd het eerste geval van AIDS officieel bevestigd. 20 jaar geleden werd het eerste rode strikje publiekelijk gedragen (door acteur Jeremy Irons bij de uitreiking van een Tony Award). Elk jaar komen er wereldwijd ruim 2.5 miljoen besmette mensen bij. Vanmorgen zag ik op het Australische nieuws enkele presentatoren het rode strikje op hun revers dragen. Een goede zaak. Het aantal HIV/AIDS-patiënten in Australië blijft reeds vier jaar gelijk maar er wordt ook dit jaar een beroep gedaan op mensen om alert te blijven. Vandaar de leus voor dit jaar 'Hiv is still here'.

Net als vorig jaar kleurde Sydney’s Opera House bloedrood. De actie werd op het wereldberoemde dak, ontworpen door de gelauwerde Deense architect Jørn Utzon, geprojecteerd. Op het Nederlandse NOS-journaal dat hier 's ochtends om 8 uur op BVN wordt uitgezonden (!), zag ik dat in Amsterdam voor deze gelegenheid een condoom over de Munttoren werd afgerold. Tja. Verschil moet er kennelijk zijn...

Maar niet alles is hier beter dan in Nederland. De Australische minister- president Julia Gillard is ronduit tegen het homohuwelijk. Deze politica van linkse signatuur weigert in te stemmen met het formeel openstellen van het huwelijk voor homoseksuelen, de zogenaamde 'same sex union'. Zij wijt haar standpunt aan de conservatieve opvoeding die zij kreeg. Zij vindt het huwelijk een zaak tussen man en vrouw. Op grond daarvan weigert zij de Marriage Act, de nationale wet uit 1961, aan te passen. De linkervleugel van haar partij is vóór het homohuwelijk, de rechtervleugel kent voor- en tegenstanders. Nu heeft iedereen recht op een eigen standpunt maar ik vind dit standpunt van Gillard geen goede zaak. Je beroepen op een Bijbels principe kan niet in de politiek, kerk en staat moeten te allen tijde worden gescheiden. Bovendien is van wie je houdt en hoe je dat uit, een persoonlijke kwestie.

Aanstaand weekend komen de leden van Labour bijeen voor hun partijconferentie. Stemming over het homohuwelijk staat hoog op de agenda. Ik trof een ingezonden brief aan op het web die op 23 november jongstleden aan de afgevaardigden van de Australische partij van Julia Gillard was gestuurd. De brief bleek van niemand minder dan... Boris Dittrich, in zijn rol als international human right watcher!
Hij pleit in een heldere brief voor verandering van de Marriage Act in Australië. Hij onderstreept in zijn schrijven dat Labour een progressieve partij is die discriminatie tegengaat en gelijke rechten voorstaat. Het homohuwelijk is een mensenrecht, in zijn ogen. Dat ben ik volledig met hem eens.

Het homohuwelijk werd in Nederland in 2001 wettelijk mogelijk onder een minister-president van PvdA-huize (Kok). Nederland was het eerste land in de wereld dat het mogelijk maakte en daar ben ik trots op.
Ik ben ook trots op het feit dat een superkatholiek land als Spanje, mijn tweede Vaderland, met het homohuwelijk instemde. Ook dat gebeurde onder de regerende linkse partij. Persoonlijk heb ik geen enkele behoefte om met mijn liefje te trouwen. Ik wil mijn hele leven met haar delen, in goede en slechte tijden. Een huwelijk maakt mijn belofte aan haar niet serieuzer of waardevoller. Maar als iemand met zijn of haar same sex-liefje wil trouwen, moet dat recht bestaan.

Een groot aantal Australische staten stemde reeds in met het homohuwelijk. Daar kunnen homoseksuele mannen en vrouwen inmiddels trouwen. Queensland staat op het punt dat recht aan hen te verlenen. De weigering van de Minister-President om de nationale wetgeving aan te passen, ligt thans onder vuur. Gillard deelde onlangs een belangrijke prijs uit aan zangeres Kylie Minogue die daarmee een plaats verwierf in de Hall of Fame. Minogue is niet alleen popzangeres maar tevens de Australische evenknie van onze Zangeres Zonder Naam. Mary Servaes was de eerste 'De moeder aller Homo’s'. Gillard die recent poseerde naast dit icoon van de Australische homobeweging viel bij vele progressieven niet in goede aarde. Alles voor politiek gewin? Blame it on the girl...