Gisterenmiddag zat mijn liefje klaar om de herhaling van Pauw & Witteman te zien toen zeer verontrustend nieuws over iemand van het Nederlandse Koninklijk Huis werd gemeld: die persoon zou in Oostenrijk door een lawine zijn bedolven. Zij meldde het mij en ik kwam naast haar zitten.
Samen keken en luisterden wij. Mijn verbijstering over de wijze waarop men tewerkging, nam per minuut toe. Mijn liefje bestuurde de zapper; we gingen heen en weer tussen de kanalen waarop NOS 1 en RTL 7 over die situatie verslag deden. Hier mijn verslag van het gestoethaspel van enkele van hun journalisten. Ik vond het hemeltergend en beschamend! Hun namen laat ik opzettelijk weg; het gaat mij niet om de diskwalificatie van individuen.
Op enig moment werd bekend dat het prins Friso betrof. De Royalty-verslaggeefster van RTL 7 haalde het in haar hoofd daarna door te gaan met de melding dat het niet om kroonprins Willem-Alexander ging want zojuist had ze een telefoontje ontvangen dat hij zich nog in het Hoge Noorden van Nederland bevond. Ook zei ze contact te hebben met iemand in België die haar wist te melden dat het ook prins Constantijn niet betrof want daarover had ze net een belletje uit België ontvangen: hij was daar gesignaleerd... Ze deed dat alles met droge ogen en in volle overtuiging?! Alsof het een briljant gekozen eliminitatiestrategie was om 'het slachtoffer' te determineren. Terwijl inmiddels door de RVD officieel was bevestigd dat dit tragische voorval inderdaad de middelste zoon van de Majesteit betrof.
De nieuwslezeres van de NOS werd geflankeerd door een onbekende met een laptop die mensen in Oostenrijk interviewde in een taal die zonder meer tot de categorie 'steenkolenduits' kan worden gerekend. Zo sprak hij als eerste met de burgemeester van Lech die hem toelichtte dat één persoon door de lawine was bedolven, na 20 minuten onder de sneeuwlaag tevoorschijn was gehaald, was gereanimeerd en naar het ziekenhuis van Innsbrück was gevlogen. De burgemeester legde uit dat de persoon in kwestie ten tijde van de lawine buiten de piste had geskied terwijl die ochtend een lawinewaarschuwing categorie 4 (op een schaal van 5) was uitgevaardigd: er zou onder de heersende sneeuwcondities een grote kans op lawinegevaar bestaan dus skiën was risicovol.
De man-met-laptop zocht de betekenis van de schaal direct op en ging die zojuiste verkregen 'kennis' vervolgens met gebruik van veel te veel woorden uitleggen aan ons, leken. Als ervaren skiër wist hij er alles van. De nieuwslezeres bleek geen Duits te spreken, iets dat ik -gezien haar functie- zeer opmerkelijk vind. Zij bleef tot mijn verbijstering daarna hardnekkig beweren dat de teruggevonden skiër naar het Medisch Centrum Lech was getransporteerd.
De redactie van RTL 7 liep op dit punt iets achter op die van de NOS. Na circa een half uur hadden ook zij de burgervader van Lech aan de lijn en werd het interview dunnetjes overgedaan. In nóg slechter Duits maar met één verschil: deze nieuwslezer verontschuldigde zich voor zijn gebrek.
Wat hij tevens deed, was vragen of buiten de piste skiën in dat gebied wel was toegestaan. Mijn klomp brak. Hadden we hier te maken met een staaltje Hollands calvinisme? Hoorde ik hierin 'boontje komt om zijn loontje' doorklinken? “Eigen schuld, dikke bult”? De opgeheven vinger: als prins Friso niet buiten de piste was gaan skiën, dan was hem dit niet overkomen?! Hoe ongepast. Mijn weerzin nam exponentieel toe.
Ondertussen had de nieuwslezersassistent van de NOS, hij van de laptop, telefonisch contact met een Hollander die op skivakantie was in het gebied. Daarmee deed Jippe Tinga zijn intrede. Hij was weliswaar niet in Lech maar in buurdorp Stuben. Hem werd gevraagd naar lawinecondities in het gebied en of hijzelf buiten de piste skiede. “Nee, ik volg vaste routes, ik mag daar niet buiten van mijn vrouw.” Even later meldde Jippe dat hij om kwart over 12 een helicopter had zien vliegen. Daar moest heel wat aan de hand zijn. Vraag van de nieuwslezer: “Vloog die over?” “Ja.” Tinga was de bekwaamste spreker van de twee.
Dit telefonische interview werd in de tijd waarin ik iets zinvols over de toestand van prins Johan Friso probeerde te vernemen, op beide zenders vele malen herhaald. Net als de betekenis van de lawineschaal, de verschillende soorten lawine, het feit dat de ongelukkige prins wellicht zelf de lawine had veroorzaakt en ga zo maar door. En de brave borst met zijn laptop maar het internet afgrazen en voorlezen wat hij op zijn scherm zag. De uitzendingen werden met hangen en wurgen gevuld met geleuter. Een diep bedroevende, ja zelfs beschamende, vertoning.
Al die tijd wachtte ik op betekenisvolle informatie die niet bleek te komen uit de monden van deze journalisten. Vol walging gaf ik het op. De journalisten bleken goed in oplezen. De gemiddelde voorleesmoeder op de kleuterschool zal deze prestatie evenaren. De hoeveelheid onzin en met de haren bijgesleepte kul die door hen werd uitgekraamd, vond ik onverteerbaar... De journalisten van de publieke en de commerciële omroep blonken uit in tenenkrommend gewauwel en gezwam. Dat heeft niets met kwaliteitsjournalistiek te maken. Ik begrijp dat een journalist het nieuws zo snel mogelijk wil brengen maar het zou de journalistiek sieren als men zwijgt wanneer er niets te melden valt. Als hoofdredacteur zou ik mij ernstig zorgen maken over dit evidente gebrek aan kwaliteit en niveau. Razend maakt het mij!
Pas vanmorgen vond ik iets met meer inhoud: opgetekend uit de woorden van een Nederlandse neurochirurg en emeritus-hoogleraar die voor een cursus in Innsbrück was en daar met zijn Oostenrijkse vakbroeders over de toestand van de prins had gesproken. Zijn toestand is zeer zorgelijk: de reanimatie duurde 'vrij lang', het woord 'asfyxie' werd gebezigd (schijndood). 'Hirntot' las ik in een Oostenrijkse krant... Hoe het ook zij, hij verkeert nog steeds in levensgevaar. Mijn gedachten zijn bij hem.
