Storingen

Enkele dagen geleden zou een vliegtuig van de Spaanse maatschappij Vueling, uit Málaga op weg naar Amsterdam, zijn gekaapt. Twee F16s begeleidden het vliegtuig op het moment dat het Nederlandse luchtruim werd betreden. De luchtverkeersleiding kreeg geen radiocontact met het vliegtuig uit Spanje. Op zo’n moment geeft de Nederlandse luchtmacht 'red alert'; dat is een standaardprocedure. Kort daarvoor had men, naar verluidt, Arabische muziek vanuit de cockpit gehoord. Enkele dagen geleden las ik online dat Nederland mikpunt zou zijn van Al Qaida. Dat alles was teveel voor Neêrlands defensie. Even flitste door mijn hoofd dat het weleens een geënsceneerd scenario van Hillen kon zijn. Die beweerde toch onlangs dat we zomaar een stukje Nederland kunnen kwijtraken als we niet alert blijven?! (Gestoorde gedachte maar niets menselijks is mij vreemd...) We wachten op het resultaat van het onderzoek dat hoogstwaarschijnlijk maanden op zich zal laten wachten.

Voor mij persoonlijk is -eventuele- Arabische muziek in een Spaanse cockpit niet angstaanjagend: de 'Moros' kwamen al in de Middeleeuwen naar Spanje en in Noord-Marokko liggen tot op de dag van vandaag twee grote Spaanse enclaves. Tja.

Het vliegtuigavontuur liep gelukkig met een sisser af. Zelf vind ik het wèl opmerkelijk dat eenzelfde incident vorig jaar plaatsvond boven Frankrijk, met dezelfde vliegmaatschappij. Het bericht van de vermeende kaping deed mij opveren, temeer daar wij volgende week met dezelfde maatschappij naar Mallorca zullen vliegen. Wat ook opvalt, is dat Vueling ons als aanstaande reizigers gisteren een online enquête stuurde. Wilden ze weten of ik, als reislustige Hollandse, nog wel met hen wil vliegen na dit incident? Mijn antwoord is 'ja'. We stappen met vertrouwen aan boord. Ik neem mijn iPod met -onder andere- muziek van Cheb Khaled en Marokkaanse musici op zeker mee. Je weet maar nooit; misschien worden we wel ge-upgrade?!

De combinatie van 'storing' en 'Spanje' is geen vreemde. Het is zelfs een alledaags verschijnsel. Wij ervaren dat hier in het groot en in het klein. In Trouw las ik enkele dagen geleden dat Catalonië, die de grootste schuldenlast heeft van alle autonome regio’s, de Spaanse overheid om 5 miljard euro steun vraagt. Regio Valencia -waarin wij wonen- en regio Murcia gaven eerder aan steun te willen ontvangen. Spanje heeft daarvoor een geldpot beschikbaar van 18 miljard euro. Als sinds mensenheugenis bestaat er animositeit tussen de Spaanse regio's en Madrid. Die regio's mogen nu uit de centrale ruif komen pikken maar dat heeft een prijs: ze leveren wat van hun autonomie in. Dat lijkt mij terecht.

Wij worden hier momenteel ook geconfronteerd met kleine storingen. Onze Spaanse lift hapert namelijk. Tijdens de recente vergadering van onze Vereniging van Huiseigenaren werd besloten om van liftonderhoudsbedrijf te veranderen. We kunnen daarmee duizenden euro’s per jaar besparen en dat laten ook wij, residenten van buitenlandse origine, niet liggen. Sinds juli worden de liften dus onderhouden door een ander bedrijf. In de afgelopen weken werkte de lift regelmatig niet. Niet omdat er geen gebruikers zouden zijn, verre van dat. Een Nederlands gezin (vader-moeder-2 kinderen) ging met de eigen auto terug naar Nederland. Alle koffers, tassen, speelgoed, electronica, koek en zopie voor onderweg werden via het trappenhuis naar de auto gebracht. Ik zweette al toen ik ernaar keek. Ze vertrokken maar keerden niet lang daarna terug. De reis huiswaarts werd uitgesteld. Alle spullen werden uit de auto geladen en via de trap het huis binnengedragen. De lift deed het namelijk nog steeds niet. De volgende ochtend vertrokken ze alsnog. Alle bagage werd wederom langs de trap naar de auto gedragen.
Vertrekken zonder gebruikmaking van de lift overkwam hier drie Nederlandse familie’s in de laatste tien dagen. Alsof de duivel ermee speelt. Gisterochtend zag ik de Spaanse onderhoudsmonteur ook bij het appartementsgebouw naast het onze. De storingen breiden zich dus uit. Ter compensatie verfraaiden wij, met een aantal huiseigenaren, de hal van het gebouw met nieuwe planten en potten. Ik maakte vuile handen.

Als alles goed vliegt, gaan we de verjaardag van mijn liefje binnenkort 'op locatie' vieren. Wij vieren onze verjaardagen al jarenlang bij voorkeur niet thuis. Dit jaar valt die eer te beurt aan het Balearische eiland Mallorca. Mijn liefje wilde aanvankelijk naar Schotland maar ik vond die bestemming in september geen optie, qua weer. De weervrouw laat mij dagelijks met een sardonische grijns weten dat de kans groot is dat wij fikse regenbuien krijgen op Mallorca. Zul je net zien... Haar uitspraken over weer doe ik voorlopig af als storingen in haar glazen bol. Vanmorgen dreigde ze zelfs met updates van het weer in Schotland.

Desalniettemin is het ironisch: hier snakken we al wekenlang naar regen maar de voorspelde bui schuift voortdurend voor ons uit. Deze week daalde de temperatuur al wel. Gisteravond blies een frisse wind door het huis en vanmorgen ontbeten we weer eens op het terras, mèt kippevel. Joehoe!