Let’s go Valencia!

Het is alweer drie maanden geleden dat wij naar het Spaanse honk terugkeerden na een rondreis door Zuid-Amerika. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan een plek of een ervaring uit die tijd denk. Dat komt niet alleen door de aardbevingen en overstromingen die zich wekelijks in dat (grote) gebied voordoen en waarvan wij via apps op de hoogte blijven. Het is erg onrustig aan de Ring van Vuur waaraan onder andere Chili, Ecuador en de Galapagoseilanden liggen.

Afgelopen weekend ontvingen we ook een leuke mail met foto’s van de personen die wij aan boord van het Galapagos-cruiseschip ontmoetten: Luz Maria & Eugenio. 

We brachten elke maaltijd aan boord van het schip met hen door. Zij waren de enige Spaanssprekende passagiers en wij spreken en/of begrijpen die taal eveneens. Een beetje mazzel was ook aan de orde: mijn liefje en ik kwamen laat naar de lunch op de dag van aankomst en de tafelzetting had zich reeds gevormd. Het kwam eenieder goed uit, zij hadden mensen met wie ze konden praten, wij leerden erg leuke tafelgenoten kennen.

Er ontstonden boeiende en vermakelijke gesprekken over van alles en nog wat: politiek, kunst, reizen, de geschiedenis van ons en hun land Chili, boeken, het leven, de liefde. Zij bleken beiden een huwelijks leven te hebben gehad voordat zij elkaar leerden kennen, mijn liefje en ik vierden onze 26ste jaardag met hen. Met een heel mooie fles wijn die ze ons die avond kado deden (en een tweede). We vonden elkaar tevens op culinair vlak...

Ik heb heel goede herinneringen aan die tijd. Reizen is verslavend. Als we niet zo ver uiteen zouden leven, zou het een mooie vriendschap kunnen worden. We zijn van harte welkom bij hen als we naar Chili terugkeren. Dat is niet uitgesloten; mijn liefje vond Viña del Mar dermate aangenaam dat het weleens een toekomstige overwinteringsplek zou kunnen zijn, Patagonië en Antarctica staan nog op mijn wensenreislijstje. Het dikke foto-album van deze rondreis kwam vorige week mee met vriend Ger en ik was blij met de enthousiaste reactie van mijn liefje. Het werd een mooi aandenken.

Wereldreiziger Ketut, die wij recent met zijn schip in Valencia begroetten, keerde ook veilig naar zijn geboortegrond Bali terug. Elsa wachtte hem op de luchthaven van Denpasar op met haar twee zonen. We kregen in de afgelopen dagen apps met teksten als “de kinderen kletsen mij de oren van mijn hoofd” en “we zijn weer samen maar toch niet compleet” (doelend op onze afwezigheid; de lieverds). 

Er waren tevens foto’s van de twee mannetjes, met hun kado’s. Yuda poseerde met zijn nieuwste aanwinst: een microscoopset. Elsa meldde ons dat dit hoogstwaarschijnlijk het onderwerp van zijn volgende spreekbeurt op de lagere school wordt. Hij is op een andere foto te zien met een imposante fietsenstalling in de mond: hij is aan het wisselen. Ik legde Elsa tijdens een voorgaande skypesessie uit dat kindjes in Nederland van de goede fee een verrassing ontvangen voor elke melktand die is uitgevallen en ingeleverd. Ze heeft er eentje voor ons, goede feeën, bewaard.

Over Valencia las ik onlangs zeer verontrustende dingen in een plaatselijke krant: de regio heeft schulden ter waarde van €40 miljard. Wij wonen in Orihuela Costa, provincie Alicante, regio Valencia. Het is dus ook onze regio die de schulden slechts kan afbetalen met steun van een speciaal fonds dat door de centrale Spaanse overheid werd opgezet. Hoezoe autonome regio?! 

Valencia heeft geen eigen financieel netwerk meer omdat bank CAM ten tijde van de financiële crisis tenonderging en Banco de Valencia werd overgenomen door de Catalaanse bank CaixaBank. De regionale omroep Canal 9 werd opgeheven nadat het een schuld bleek te hebben van €1.2 miljard. Het themapark Terra Mitica werd verkocht, net als vliegveld Castellón. De regio is tevens van plan spraakmakende projecten als Ciudad de las Artes y las Ciencias (gebouwd door de Spaanse architect Santiago Calatrava) en de filmstudio’s van Ciudad de la Luz van de hand te doen.

Momenteel wachten 150 politici (onder wie twee premiers) in de regio op een rechtzaak of een juridisch onderzoek vanwege corruptie en andere ernstige overtredingen. Men schat dat er ongeveer €12.5 miljard aan overheidsgeld door de jaren heen in persoonlijke zakken verdween. De Partido Popular in deze regio opereerde niet zozeer als politieke maar eerder als criminele organisatie, aldus journalist Sergi Castillo. De partij werd afgestraft tijdens de recente regionale verkiezingen: PP verloor 24 (van de 55) zetels in het parlement. Terecht.

Het zal duidelijk zijn: wij kennen hier ook FIFA-praktijken.