Bouwvakkers over de vloer

Samen met onze vrienden Frans & Roland, woonachtig in hetzelfde appartementsblok, besloten mijn liefje en ik de slaapkamer te isoleren. Wie ooit in Spanje op vakantie ging, weet dat Spanjaarden luidruchtig zijn maar dat is niet het probleem; wij hebben vooral Britse buren. Het blok waarin we wonen, is ruim 12 jaar oud. In die tijd werden aan de Costa veelal eensteens-muren gebouwd. Hedentendage is de bouwstijl gemoderniseerd, eensteens is geen standaard meer, nieuwbouwwoningen zijn flink kleiner maar wel beter geïsoleerd.

Sinds twee jaar hebben wij bovenburen: een ouder echtpaar (70+) met een dochter met Down-syndroom. Pa is uiterst luidruchtig, ma en dochter niet. Hij smijt met potten en pannen in de keuken, schuift parasol en meubels over het terras en is hoorbaar in de slaapkamer… Niet vanwege amoureuze capriolen op hun oude dag maar omdat het bed kraakt en de kastdeuren niet bepaald zacht worden gesloten. Mijn liefje wordt 's morgens wakker wanneer hij opstaat en dat is niet bepaald de juiste wake-up call. Af en toe verblijven mensen in het appartement naast ons voor vakantie; soms is het de luide eigenaar zelf, soms zijn het huurders. Aangezien onze slaapkamer naast hun woonkamer ligt (!), geeft dat regelmatig overlast. Wij ervaren dat als storend, zelfs al is het maar enkele weken per jaar.

We besloten daarom actie te ondernemen. In een plaatselijke bouwmarkt vonden de jongens onlangs speciaal isolatiemateriaal voor wanden en plafonds. Het materiaal heet COPOPREN Acustic en is van Duitse origine dus degelijkheid verzekerd. Ze namen ons mee naar de winkel en ook wij raakten enthousiast. Als toepassingsgebied van het materiaal staat als eerste 'vecinos ruidosos' (luidruchtige buren) genoemd. De matten zouden een geluidsreductie opleveren van tenminste 62 decibel.

Voor de wand kozen we een zwarte mat van 4 centimeter, voor het plafond vergelijkbaar maar compacter materiaal van 2 centimeter dikte; daar moet rekening worden gehouden met de zwaartekracht. Eroverheen komt een dikke laag glaswol tussen aluminiumlijsten en dat geheel wordt afgedekt met 'placos rusticos', geluidwerende panelen. De slaapkamer wordt al met al 10.5 centimeter korter en 7.5 centimeter lager but what the heck?! We houden genoeg bewegingsvrijheid over in ons ruime appartement.

De Spaanse heren van het installatiebedrijf kwamen op de afgesproken dag en tijd. Ze sloegen niet met de deuren, ruimden hun rommel op, ontbeten in het trappenhuis, gingen lunchen bij moeders-de-vrouw en keerden op de toegezegde tijd terug; heel sporadisch werd 'cojones' geroepen. Leuke kerels, harde werkers. Aan het begin van de week deden ze ervaring op met de materialen op de slaapkamerwand van onze vrienden, waarna ze volleerd bij ons wand èn plafond kwamen doen.

Het had wat voeten in de aarde: niet alleen moest de slaapkamer worden ontruimd, ook de aangrenzende kledingkast werd ontmanteld en geleegd. Die binnenwand lieten we eveneens bekleden, we laten niets aan het toeval over. Zelf verhuisden we naar de logeerslaapkamer en kampeerden in een rommelige en steeds stoffiger wordende huiskamer. Regelmatig maakte ik foto’s van de vorderingen.

Vooral het aanbrengen van de materialen aan het plafond was een lastige klus. Boven je hoofd werken, is sowieso geen pretje. Dat werk is gemakkelijker met drie mannen dan met twee. Hulp nummer 3 bestond uit een staalconstructie die omhoog en omlaag kon worden gedraaid, met daarop een houten plank waarop de aan te brengen mat rustte. De mannen boorden en gebruikten lijm. Kiertjes werden met een rubberen strip afgedekt. Er was zelfs vreugdevuur! Na een dag zwoegen zat de starry night aan het firmament. Pfffffioeeee. Alleen al door mee te kijken kreeg ik pijn in mijn armen.

Voordat het geboor en gehak begon, waarschuwden wij de gepensioneerde bovenbuurvrouw Maria; dat leek ons wel zo netjes. De boze buurman boven ons was met zijn gezin op vakantie. Maria vroeg mijn liefje een dezer dagen op straat naar het type klus. “Neighbour nuisance.” (Zij liet er geen gras over groeien.) Maria was hoogst verbaasd. Burengerucht? Van wie dan? Zij hoort nooit wat! Toen mijn liefje haar waarschuwde dat een grote hond op haar kleine hond afkwam, hoorde zij dat niet. Het bewijs was geleverd: doofheid!

En geloof het of niet: vanmiddag kregen we een huisbezichtiging. De makelaar bij wie het appartement te koop staat, bracht een geïnteresseerde dame mee. We legden de situatie van de verbouwing uit en de rondgang door het huis begon. Ze vond dat wij “une très belle terrace” hebben. Dat kon niet worden gezegd van de onder handen zijnde slaapkamer. De stoffige schoenafdrukken van de Française stonden op ons vloerkleed. Nadat ze van de parkeerplaats wegreden, kwamen de kakkerlakkenbestrijders het terrein oprijden… Tja.

De wand- en plafondbedekking moet thans harden en drogen. Pas begin volgende week komt de schilder de structuur op de wanden spuitverfen. Pas daarna kunnen we in ons goed geïsoleerde holletje kruipen.