Burgerzin

Afgelopen dagen was ik regelmatig met mijn gedachten in Bali. Dat kwam onder andere omdat Yuda zijn rapport zou krijgen en we weer met elkaar gingen skypen. In de afgelopen periode kreeg hij op school schriftelijke overhoringen van alle vakken. Op zaterdagochtend kwam er een Whatsapp binnen met een foto van zijn rapport. Trotse moeder Elsa fotografeerde de cijferlijst en stuurde die door.

En terecht: op een schaal van 100 kreeg hij 94 punten voor Matematik (rekenen), 93 punten voor Indonesisch, 91 voor wetenschapleer, 88 voor Balinees en 82 punten voor Engels. Dit mannetje wordt drietalig opgeleid op de school in Noord-Bali die wij met zijn ouders uitkozen. Die school leert kinderen spelenderwijs de wereld verkennen en dat past goed bij dit mannetje. Nu blijkt dat Yuda niet alleen speels is maar ook een goede leerling. Hij is een slim ventje. Voor ons is dat niets nieuws maar het is fijn als het op deze wijze wordt bevestigd.

Het laagste cijfer op zijn rapport (74) kreeg hij voor pendidikan kewarganegaraan; een mond vol. Nu spreek ik een beetje Bahasa Indonesia maar dit was teveel van het goede. Met behulp van de vertaalfunctie van Google zocht ik de betekenis op. En wat bleek? Het staat voor 'opvoeden tot burgerzin'… Het deed mij gniffelen. Bij burgerzin denk ik in eerste instantie aan oubolligheid, aan betutteling en kleinburgerlijk conformisme. Ik mag hopen dat onze Yuda daar inderdaad verre van blijft!

In tweede instantie bedacht ik mij dat burgerzin ook iets betekent als betrokkenheid bij de gemeenschap waarin je leeft en de bereidheid om daarin te participeren. Uit eigen ervaring weet ik dat daarmee niets mis is. Ook wij zijn hier actief in de woonwijk en de Vereniging van Huiseigenaren. De internationale school waarop Yuda leerling is, doet veel aan zogenaamde 'community-based projects'. Zo brengen ze bijvoorbeeld maandelijks een bezoek aan lokale instanties. Op zijn rapport kreeg hij tevens 93 punten voor maatschappijleer dus het lijkt mij te vroeg om iets steekhoudends over zijn burgerzin te melden.

Onlangs kwam ik op internet het begrip Bali Tolak tegen; het betekent Bali Verzet. Verdere lezing leerde mij dat het om een grote groep jonge Balinezen gaat die zich -in dit specifieke geval- verzet tegen megalomane bouwplannen in de Baai van Benoa.

Een projectontwikkelaar wil honderden hectaren mangrovebos inruilen voor de aanleg van een kunstmatig eiland middenin de baai. Het plan omvat vele hotels, toeristische trekpleisters en zelfs een Formule1-parcours?! Bali’s gouverneur Mangku Pastika is voorstander van het plan (en dat verbaast mij niets). Al drie jaar protesteert de groep tegen het controversiële plan.

Ik vind dat plan ook te gek voor woorden. De baai was tot 2014 een van de beschermde onderwaternatuurgebieden van Indonesië maar voormalig president Susilo Bambang Yudhoyono haalde het gebied van de lijst af; het was een van zijn laatste daden. Tja… zo Bambi was hij dus niet. De groep ForBali ontving begin van deze maand een onderscheiding van het tijdschrift Rolling Stone voor hun inspirerende voorbeeldfunctie voor de jeugd en hun betrokkenheid bij de natuur. Dat soort burgerzin juich ik zeer toe. Zelfs burgerlijke ongehoorzaamheid mag op mijn instemming rekenen.

Vanmorgen skypten we met elkaar. De eerste blik was op Yuda met zijn mond stijf dicht. Hij durfde zijn groter geworden fietsenstalling niet te tonen. Ik pestte hem door te zeggen dat daar zelfs met gemak een truck besar (grote truck) in past! Damai was net wakker van een middagslaapje; hij gaat straks naar een kinderfeestje, kadootje en zwembroek onder de arm. Die kinderen komen nog eens ergens: Yuda was vorige week uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje bij KFC. De foto met gebraden kippenpoot in de stalling werd doorgeappt. Ketut was blij om thuis te zijn. Hij vertelde dat de kinderen constant bij hem willen zijn. “Elsa is jealous…” Begin september gaat hij terug aan boord van een Regent Seven Seas-schip. Yuda vroeg ons in het Engels wanneer we naar Bali terugkeren. Het antwoord stemde hem tevreden. Ik meldde hem alvast dat wij hem dan meenemen naar Pulau Menjangan om met ons te snorkelen, voor het eerst in zijn leven. Volgens zijn vader heeft hij eveneens grootse plannen met ons. Dat wordt sparen, van zijn kant.

Yuda gaat dus met vlag en wimpel over naar klas 2 en wij zijn trotse surogaatoma's. Ik denk dat dit wereldburgertje-in-spé in heel veel zin heeft. Dat type burgerzin is zeker op hem van toepassing. Dus nu: schoolvakantie!