Vorig weekend gingen we voor de eerste keer naar
San Pedro om in Paasstemming te geraken. Weet je dat de Semana Santa van ‘ons’
Orihuela het predikaat Declarada de
Interés Turistico Regional ontving? Net als onder andere Granada, Avila en
Toledo; maar 's lands hoofdstad Madrid weer niet… Ook op de poster van San
Pedro stond die vermelding.
Mijn liefje en ik kochten takken voor in huis die
we versierden met houten paashaasjes en eieren. Op palmzondag kochten we bij de
plaatselijke Caritas-vereniging palm- en olijftakken; dat alles in het kader
van de inburgering. De straat stond vol met ouderen en hun kleinkinderen, allemaal
op hun paasbest gekleed. Ook mijn ouders kleedden ons met Pasen in nieuwe
kleding. Van de lagere school herinner ik mij de fraai gedecoreerde palmpasenstokken
in de vorm van een kruis, met daar bovenop een haantje van brood. Die zie je hier
overigens niet. We luisterden naar de Spaanse priester die met zijn gehoor middenop
straat bad en hen zegende. We liepen niet mee in de processie – er zijn grenzen
aan onze devotie.
Ik keerde naar huis terug met slechts een iel olijftakje.
Onderweg vroegen Spaanse vrouwen mij regelmatig waar ik die takken kocht. Ik
deelde ze met plezier uit, ondanks hun protesten. De grote palmtak deed ik kado
aan de kleinzoon van onze Spaanse buren aan de tapasbar van De Tonnetjes. Het
is nooit te laat voor een goede daad!
Afgelopen donderdagavond hadden we hier geen
televisie, of je nu Nederlandse, Engelse of Spaanse programma’s wilde zien. Regelmatig
werd er bij ons (aan)gebeld. Geen van beiden zijn we bestuurslid van de
Vereniging van Huiseigenaren maar mensen uit diverse blokken weten ons te
vinden als er iets in de woonwijk niet in orde is. Geen probleem, wij weten de
weg. We besloten het kantoor van de gestor te bellen. Daar werd niet opgenomen,
hetgeen niet verbazingwekkend is ten tijde van de belangrijkste week in Spanje.
We probeerden het op verschillende tijdstippen maar dat maakte geen verschil;
de telefoon bleef onbeantwoord. Dan maar het huistelefoonnummer van de
administrateur zelf. Hij nam op, luisterde, zei dat hij er al iets van had
vernomen. Er zou sprake zijn van een electriciteitsprobleem in de centrale.
Misschien zou er diezelfde avond nog een technicus langskomen maar anders de
dag erop. Het duurt inmiddels vier dagen. Tja.
Op Stille Zaterdag keerden we terug naar San
Pedro voor de Procesión de la Soledad, de processie van de eenzaamheid. Het was
de eerste keer in mijn beleving dat we met zovelen zó stil waren. Bij zoveel devotie
voel ik mij soms een voyeur... De Maagd
van de Eenzaamheid werd door de Broederschap van de Heilige Johannes door
de straten gedragen. Het beeld van de moeder van Jezus heeft diepliggende ogen en
rimpels van het huilen, ze smeekt dat de hemelpoort voor haar zoon opengaat. Haar
beeltenis is gehuld in zwart kleed met goudkleurige stiksels. Ik herdacht bij
die gelegenheid de uitspraak van de Syrische dichter Adonis: ‘eenzaamheid is
een park met slechts één boom’. Mooi.
Ik wens alle vrienden, familieleden en bloglezers
vrolijk (zalig) pasen, happy easter & felices pascuas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten