Happy New Year!

Mijn liefje en ik wensen je gelukkig nieuw jaar, feliz año nuevo, selamat tahun baru. Moge 2018 voor jou goed zijn begonnen en voor ons allen veel goeds in petto hebben. Nieuwsjaardag is hier prachtig. 

Wij startten Oudejaarsdag hier volgens een oud-Hollands recept: met oliebollen. Er wonen veel Nederlanders in deze contreien dus een van de Nederlandse hoteleigenaren bakt al jarenlang oliebollen. (In de jaren dat wij daar onze eigen tropische villa bewoonden, maakten ze ook nog appelflappen.) Die oliebollen toverden mijn liefje om in een soort Grietje, maar dan zonder Hans. Ze liet een kruimelspoor achter in het dorp.

Op weg naar ‘huis’ gaf ze oliebol nummer 10 af bij de Duitse bakker en zijn Balinese vrouw. Zij vertelde hem onlangs dat Nederlanders in deze tijd van het jaar 300 miljoen van die bollen weg happen. Hij had er nog nooit van gehoord en baalde daarvan. Dat hadden immers mooie, extra inkomsten kunnen zijn! Samen googleden ze het recept voor volgend jaar. De leuke Balinese serveerster van Café Greco ontving bol nummer 9, oliebollen nummer 8 en 7 werden voorgezet aan resort-eigenaren Tini en Richard, een Nederlandse moeder met haar zoon kregen bollen 6 en 5, bollen 4 en 3 werden gedeeld onder het Balinese restaurantpersoneel van het resort. Deze editie van 2017 vonden wij heerlijk: niet te zoet en zeker niet vet, luchtig, krokant, met krenten en een vleugje kaneel. Ze zouden hoog hebben gescoord in de AD-oliebollentest!

We waren gisteren zonder Balinese familie en dat vonden beide partijen prima. Zij brachten de dag met familie door in de heuvels van Lovina en 's avonds thuis bij Elsa & Ketut (wiens verjaardag tevens werd gevierd). Wij schreden de jaargrens zowaar weer een keertje in vol bewustzijn over. Mijn liefje en ik zijn eigenlijk nooit Oudejaarsavond-types geweest. Vanaf mijn pubertijd kreeg ik een hekel aan deze avond. Dat wachten tot klokke 12 vond ik ver-schrik-ke-lijk. Menigmaal sloot ik muzelluf op in de toilet tot dat vervelende aftellen voorbij was. (Dat zegt meer over mij dan over mijn familie.) Mijn liefje heeft vergelijkbare herinneringen dus we hoeven elkaar niets meer uit te leggen. Doorgaans vinden we deze dag van het jaar allebei niet speciaal genoeg om de avond volledig uit te zitten.

Over het algemeen brengen we de laatste dag van het jaar in elkaars gezelschap door, op een mooie plek in de wereld. In de meeste van die oorden lagen we vroeg in bed, ruim voordat het vuurwerk knalde. Een van de leukste Oudejaarsavonden beleefden we in Acapulco (2004). Wij zaten in een hotel aan de baai met uitsluitend Mexicaanse gasten. Dat hebben we geweten! We werden door bijna alle mannelijke gasten op de dansvloer getrokken. Onze sombrero’s in de lucht gooiend, dansten we de jaargrens over. De laatste keer dat we opbleven voor het uitluiden van het jaar was op oudjaar 2015. Dat was zó memorabel dat ik voor de rest van mijn leven op die herinnering kan teren. Toen verbleven wij namelijk met Bernadette onder de Sydney Harbour Bridge en aanschouwden we een spectaculaire vuurwerkshow. Daar hadden we evenmin zin om vroeg te gaan slapen.

Hier begonnen we tijdig aan een kroegentocht die ons weldra naar een Lovina-restaurant voerde op een van de beste plekken aan de Bali-zee. Het eten is meestal goed, er is altijd live muziek en de voetjes kunnen er van de vloer. 's Middags reserveerden we reeds een tafeltje en dat bleek geen overbodige luxe. Het werd zó druk op het grote terras dat er voor velen geen plaats was. Ik zag aardig wat bekenden. Het bleef overigens de hele avond droog, er waaide zelfs een lekker fris windje. In Sydney vindt de vuurwerkshow voor kinderen om 21:00 uur plaats maar hier begint dat al ruim voor 18:00 uur. Het ging vervolgens de hele avond door. Zelf ben ik geen fan van vuurwerk, zeker niet hier; voor het geld van zo’n pijl kun je een arme Balinese familie voeden…

Afgelopen week kwamen we Alex Rolex tegen op het strand. Normaliter verkoopt hij nagemaakte (nep)horloges maar nu kwam hij langs met een lading bazooka’s op zijn schouder. Het bleken immense vuurpijlen. Ook gisteren zag ik jongetjes -kleiner dan Yuda- met batterijen vuurpijlen in plastic tassen. (Tweemaal fout!) Tja. Het bleef nog heel lang onrustig in het dorp. Na middernacht sliepen we tevreden, met oordoppen in.

Tijdens de afgelopen feestdagen was het full house in ons resort. Van tegenvallende bezoekersaantallen vanwege vulkaan Agung was geen sprake. Ook de omgeving van Lovina stond afgelopen week bol van de toeristen. Je kon geen hoek omslaan of je hoorde Nederlands en andere Europese talen maar vanwege het lange weekend waren Indonesiërs ook goed vertegenwoordigd. Kerst en Oud & Nieuw in een hotel in Noord-Bali werd een bijzondere ervaring voor ons. De toeristen keren vandaag terug naar huis; overwinteraars als mijn liefje en ik blijven nog even plakken, al is het prachtig weer aan de Costa Blanca.