Maagden en weegschalen

Voor ons is september dé maand van de verjaardagen. Het betreft namelijk een groot deel van onze vriendenkring. Mijn eigen liefje vierde haar verjaardag deze maand.  Het eerste persoonlijke kado dat ik voor haar maakte, was een kalender met foto’s, eigen tekeningen, toepasselijke spreuken en een zelfverzonnen kruiswoordpuzzel die geheel op haar en mij sloeg. Het was aan haar om de geboortedata van vrienden en vriendinnen van destijds in te vullen. De bladzijden vulden zich gestadig.

Maagden en weegschalen zijn de sterrenbeelden van de maand september. Hoe deze tegenpolen in één maandmandje terechtkwamen, is mij een raadsel. De eerste groep is het liefst op zichzelf, de tweede groep onderhoudt bij voorkeur relaties met de hele wereld. Maagden zijn (over)bezorgd en kalm, weegschalen zijn impulsief en onstuimig. Toch komen er mooie onderlinge vriendschappen uit voort, zoals wij uit eigen ervaring weten.

Anneke, Jannie en Desirée, studiegenoten en collega’s van toen, kwamen op de kalender terecht. Ze staan er nog steeds maar we verloren hen uit het oog. Zo gaat dat in het leven. Emmy, Joan en Bernadette eisten in de loop van de jaren hun plek op onze kalender -en in onze harten- op, net als vriend Pete. Dit jaar vierde Emmy haar verjaardag in Nederland voordat ze naar Spanje vertrok. Joan en Pete vierden hun jaardagen wel in Spanje en wij waren van de partij. Bernadette’s dag is later deze maand.

Het verjaardagsfeestje dat we in september helaas nooit meer vieren, is dat van mijn vriendin Nelly die in 2009 overleed. Deze leuke, lieve weegschaal was een ster in vieren en gefêteerd worden. Vandaag is haar geboortedag. Dat ze er niet meer is, is een groot gemis. In mijn hoofd hoor ik Toon Hermans "Achtenvijftig rozen" zingen...

Heavy Summer Rain

The grasses in the field have toppled,

and in places it seems that a large, now

absent, animal must have passed the night.

The hay will right itself if the day

turns dry. I miss you steadily, painfully.

None of your blustering entrances

or exits, doors swinging wildly

on their hinges, or your huge unconscious

sighs when you read something sad,

like Henry Adams’s letters from Japan,

where he traveled after Clover died.

Everything blooming bows down in the rain:

white irises, red peonies; and the poppies

with their black and secret centers

lie shattered on the lawn.

Jane Kenyon (1947-1995)

De gelauwerde Amerikaanse dichteres Kenyon werd net zo oud als mijn vriendin.