Van enthousiaste meelezers moet ik het hebben! Gisteren ontving ik een
mail van Lenie en Frans in Bali. Vanaf hun zonnige terras in Noord-Bali reizen ze
altijd trouw met mijn liefje en mij mee wanneer wij aan het einde van een
kalenderjaar weer ergens in de wereld gaan overwinteren. Als wij terugkeren
naar Bali, zijn zij doorgaans de eersten bij wie wij langsgaan. Zij waren onze steun
en toeverlaat toen wij als prille huizenbezitters niet op tijd konden afreizen om
de verhuiscontainer ter plaatse te ontvangen en tijdens latere problematische
papierkwesties. Het was Frans die ons in contact bracht met de latere eigenaren
van onze tropische villa aan de Bali-zee.
Toen wij afgelopen winter twee maanden door Chili reisden, had Google een
verbijsterend bericht voor mij en andere amateurfotografen annex webalbumbezitters.
Het bedrijf meldde dat men ging stoppen met de functie waarmee je (nieuwe) Google
webalbums kunt aanmaken en in een blog kunt plaatsen. Het leidde ertoe dat ik foto’s
van de rondreis door centraal en noordelijk Chili niet meer met lezers en
meereizigers kon delen. Ik was er enkele dagen behoorlijk chagrijnig van maar
kon de situatie niet veranderen. Vanaf dat moment stopte ik meer foto’s dan
gebruikelijk in mijn blogs.
Tot gisteren. Toen meldde Lenie mij dat ze de Google Photos-functie van
Blogger weer eens uitprobeerde en constateerde dat het werkt. Inmiddels testte
ik het ook... en ja, inderdaad. Joehoe! Het begin van een nieuw foto-album over
Spanje heb ik alweer op mijn site geplaatst. Ik kan mij geluk niet op als
amateurfotograaf. Mijn dank aan hen is daarom groot. Terima kasih banyak!
♥♥ bertelanjang kaki cinta ibu Lenie dan pak Frans ♥♥
Afgelopen weekend kregen we leuke, bijzondere filmpjes en foto’s toegezonden
uit Bali. Ik zou ze graag willen delen maar ze zijn van een dermate persoonlijk
kaliber, dat ik dat niet doe. Ik denk alleen al aan wat engerds met zulke
lieflijke beelden zouden kunnen doen en dat wil ik niet op mijn geweten hebben.
Eentje kan ik wel beschrijving. Het is een foto van nummer 2 in het
gezin, Damai. Hij is een heel goede zwemmer en oefende in de aanloop naar de nieuwe
zwemcompetitie hard voor een medaille of bokaal. Zijn ouders wisten niet beter
dan dat het een lokale wedstrijd zou worden. Zoiets vind elk jaar wel een keer
plaats. De vorige keer won hij een fraaie beker. De tweede ging aan zijn neus
voorbij omdat hij halverwege het bad zijn zwembroek verloor. Kortom: een
kanshebber.
Deze keer bleek het echter om een regionale competitie te gaan, met niet
alleen zwemmers uit heel Bali maar ook uit Oost-Java en enkele andere
Indonesische provincies. Damai werd eenmaal vierde en eenmaal derde tijdens dit
toernooi. Zijn derde plaats zou tot een prijs hebben moeten leiden maar zijn
tijd was net boven de limiet. Hij was ontroostbaar, teleurgesteld van zijn
haarvaten tot in zijn tenen. Toen we video-appten, kon er geen lachje vanaf.
Kasian. Zijn witte oma’s aan de andere kant van de lijn waren echter heel trots
op hem. Derde en vierde worden in een regionale wedstrijd is toch een schitterend
resultaat?!
Op de foto zagen we Damai met ontblote torso zitten in perfecte lotushouding,
met gesloten ogen, in diepe concentratie op een matje. Zijn lange voetzolen
keurig omhoog, zijn gezicht heel sereen. (Zijn zwemschoudertjes indrukwekkend.)
Op mijn vraag aan de afzender, moeder Elsa, of het mannetje op yogales zit, antwoordde
ze ontkennend al besteedt zijn school er aandacht aan. Hij had zelf besloten
dat hij behoefte had aan balans in zijn koppie na de enorme teleurstelling van
het afgelopen zwemtoernooi. Ik las het en knipperde met mijn ogen. Een
achtjarige die zoiets besluit en het vervolgens uitvoert?! Wow. Op de foto zag
ik zijn grote broer Yuda weerspiegeld in de voordeur van hun huis, breed lachend
en wijzend naar zijn grappige broertje. Later dit jaar gaan we weer een tijdje naar
Bali. We nemen het grappige trio graag weer in de armen. Dan gaan we ook met
plezier op bezoek bij Lenie & Frans.
Een van de verjaardagskado’s die ik ontving, werd vanuit Nederland verstuurd.
Het gaat om het Lonely Planet-boek ‘Ultieme Culi-bestemmingen’. De
reisorganisatie vroeg chefs, journalisten en de eigen foodbeluste experts naar hun
beste culinaire ervaringen ter wereld. De gulle gever wist dat dit mij zou bekoren
en dat doet het ook. De Top500 van hun keuzen wordt in 314 pagina’s rijk
geïllustreerd en met begeleidende teksten gelardeerd. Indonesië staat met vijf
gerechten genoemd, drie ervan hebben betrekking op een gerecht van of een eethuis
in Bali: gadogado van ‘Chez Gadogado’ (Seminyak), nasi campur bij stalletjes
die je overal op het eiland vindt, nasi goreng als ontbijtje voor het surfen op
schiereiland Bukit (zuidpunt van het eiland). Een zeer inspirerend boek, qua
eten en qua reizen. Wat mij tegenviel, was dat Nederland slechts éénmaal wordt genoemd.
Met bosaardbeitjes in het wild, van de Utrechtse Heuvelrug. Huh?! Waar is de
kroket, bitterbal of erwtensoep met worst? Gemiste kans.
 |
| Illustratie: C. Inton ((Reuters) |
Vandaag gaat Indonesië naar de stembus. In een recent Reuters-artikel las
ik dat het land meer dan 192 miljoen stemgerechtigden heeft die aan deze
presidentiële en parlementaire verkiezingen kunnen gaan deelnemen. Je kunt daar
gaan stemmen vanaf 17 jaar. Ik las dat 5 miljoen jongeren het voor de eerste
keer gaan doen. Deze verkiezing is een enorme logistieke operatie want de
archipel bestaat uit 17.000 eilanden en men kan slechts één dag de stem
uitbrengen. (India gaat in deze periode ook naar de stembus maar daar kunnen de
stemmen over een periode van vijf weken worden uitgebracht.) 350.000
politiemensen en militairen, vergezeld van 1.6 miljoen paramilitairen zien toe
op een veilige verkiezing. 10.00 vrijwilligers stelden zich beschikbaar om het kiezen
in goede banen te leiden en toe te zien dat fraude geen kans krijgt.
Er kan tijdens deze Indonesische verkiezingen op 245.000 kandidaten
worden gestemd. Ga er maar aanstaan! Er kan uit twee kandidaten worden gekozen voor
de ‘Top Job’, 575 zetels in het Indonesische lagerhuis (Huis van Afgevaardigden),
136 zetels in het Hogerhuis, 2.207 zetels in het provinciaal bestuur en 17.610
zetels voor locale politici. 40% van de kandidaten is vrouw en dat is
opmerkelijk en goed. Wat minder goed is maar deste opmerkelijk is dat er
tenminste 81 kandidaten op de kieslijst staan die voor corruptie werden
veroordeeld. Elders las ik dat de postboot naar afgelegen Papua zonk met volle postzakken stembiljetten aan boord. 3 miljoen stembiljetten werden in de aanloop naar deze verkiezingen
ongeldig verklaard. Hetzij omdat er sprake was van duplicaten of omdat het op
naam stond van een niet-bestaande persoon.
Vriendin Bernadette stuurde mij nog een NRC Next-artikel toe van
journaliste Annemarie Kas. Zij wordt de nieuwe NOS-correspondent Indonesië,
opvolger van Michiel Maas die de baan twaalf jaar had. Daarin las ik onder
andere het volgende: “een watersproeier voor de akkers is goed voor twintig
stemmen. Een grasmaaier is veertig stemmen waard. En een nieuwe televisie voor
de dorpsgemeenschap levert zelfs vijftig stemmen op, net als een generator om
stroom op te wekken.”
Deze info komt uit een officieel aandoend document van een parlementskandidaat
in de provincie Kalimantan. Op het document staat een stempel van de partij en
de handtekening van de voorzitter van ‘tim sukses’, het campagneteam van de betreffende
kandidaat. Onderaan staat de optelsom: dit team wist met het uitdelen van
spullen en geld 7.465 stemmen te regelen. “Stemmen kopen doe je zo in Indonesië.”
In Bogor, omgeving Jakarta, is ‘uang bakso’ (soep-met-gehaktballen-geld) heel
normaal, al blijft het illegaal. De bakso komt overigens ook voor in het
Culi-boek van Lonely Planet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten