Geen vrolijk Pasen

Nee, heel vrolijk was het paasweekend hier niet. Normaliter is Pasen een tijd van hoop maar dit jaar kwam het vooral neer op een hoop gedoe. Het begon ermee dat het sowieso binnenblijfdagen waren. We scoorden in deze contreien van Spanje weer enkele weerrecords. Deze keer ging het om de natste aprilmaand sinds 50 jaar en het slechtste paasweekend in 70 jaar gemeten. Het ergst was het hier in de nacht van Goede Vrijdag op Paaszaterdag. Het was bar en boos. Ik hoef dan ook niet uit te wijden over de lokale paasprocessies: die vielen compleet in het water. Broederschappen en buurtcomités oefenden een jaar lang voor dit belangrijkste evenement van het jaar. En dan dit.

In buurgemeente Torrevieja werd de noodtoestand uitgeroepen. Daar viel in twee dagen tijd meer dan 240 liter regenwater per vierkante meter. Daar dobberden de auto’s in de straten. De camping van de stad moest worden ontruimd. In Xabia viel maar liefst 330 liter. Stuwmeren in de regio moesten water lozen. Noodweer. De weg aan de zuidkant van onze wijk is de provinciegrens met Murcia. Die weg naar San Pedro werd door de politie afgesloten. De route werd onbegaanbaar door hevige modder; het was een combinatie van overtollig regenwater en vruchtbare landbouwgrond die van de velden stroomde.

Op zaterdagochtend kwam ik de trap af toen ik een plas water op de vloer van mijn kantoortje ontwaarde. Ik keek naar boven en zag een grote, natte vlek die zich snel verspreidde. De druppels hingen als eieren aan het plafond. Het epicentrum lag rond de grote Flos-lamp aan het plafond. Die ontmantelden we als eerste. Daarna versleepte ik mijn bureau met laptop naar een droge plek en bedekten we de vloer met handdoeken. Onder de grootste stroom kwam een emmer.

Toen ik vervolgens naar buiten keek, zag ik dat een stoel en het kledingrek op de patio omver waren geblazen. Verder kijkend zag ik dat de deur van ons washok wagenwijd open stond. Had de storm de stalen deur uit het slot geslagen? Hoe kon dit gebeuren? Ik trok een regenjas aan en liep naar de achterkant van het huis. De slagregens hadden de wasmachine en droger gegeseld. Alles was drijfnat. De wasmachine werkte niet meer. 

Die hele zaterdag bleef het hard regenen. De stapel natte handdoeken breidde zich uit maar we konden niet wassen. (We konden in die dagen evenmin Nederlandse tv kijken.) Ook zondag was het regenachtig, al waren de buien minder heftig en was de storm uit het noorden en oosten gaan liggen. Het was de combinatie van extreme regenval en harde wind die ons parten speelde. Op zondag liep ik op een rustig moment naar de straat achter ons huis om van daaruit het dak en de dakpannen optisch te inspecteren. Ik zag niets alarmerend.

Op maandagochtend stopte de regen en deden we een rondje door de wijk en langs het strand. De weg naar San Pedro was weer open maar er lag op delen van dat traject nog  een dikke laag modder. Bewoners van straten die net over de provinciegrens liggen, konden modderpoppen maken. Die modder kwam deels in de zee terecht, de branding was ongekend bruin. We constateerden dat er zeer hoog water moet zijn geweest: aanspoelsel lag tot aan de voet van de duinen. Wij hebben gelukkig duinen. In Torrevieja kwam de wassende zee tenminste 20 meter landinwaarts!

We gingen naar ‘Chirinquito Ramon’, onze favoriete strandtent. Daar gaan wij later deze week de maandelijkse buurtlunch organiseren. Die tent staat letterlijk op het strand. Het eerste dat mij opviel, was dat zijn pronte naambord weg was. De zee was onder de strandtent door, tegen de rand van de duinen gebotst en weer teruggeklotst. Geen vrolijk gezicht. Royer, een medewerker uit Ecuador die we al jarenlang kennen, was alles aan het fatsoeneren. Heftig.

Op dinsdagochtend kwam de technicus onze natte wasmachine controleren. Jammer genoeg kreeg hij de machine niet meer aan de praat. Het bedieningspaneel had de volle laag gekregen. Pure pech. Volgens hem zou dat een duurdere reparatie worden dat nieuwkoop. Daar heb ik wel moeite mee maar ik ben geen dief van mijn eigen portemonnee. De lokale electronica- en witgoedwinkel doet goede zaken met ons.  Daarentegen leveren ze goede service. Al ons witgoed stond die dag buiten het washok toen het weer begon te regenen. De nieuwe machine zou aan het einde van de middag of begin van de avond worden afgeleverd. Mijn liefje en ik voelden stress toen de regen niet bepaald zachtjes op ons zolderraam tikte. De droger zou ook zomaar kapot kunnen gaan. Het was vriendin Agnes die appte dat alles met drie komt?!

We zagen later die ochtend een groot vloerkleed op het terras van onze Spaanse buren te drogen hangen. Ook zij bleken waterschade te hebben, aan het plafond in dezelfde ruimte als wij en tevens in hun uitgebouwde eetkamer achterin het huis. Iedereen die ons huis kent, denk waarschijnlijk dat het plafond in onze aangebouwde eetkamer het kwetsbaarst is en zou gaan lekken maar niets was minder waar. Die kamer bleef kurkdroog (op een dun straaltje in een lastige hoek na). Het is nu dus zoeken naar de oorzaak van de gemeenschappelijke lekkage. De buren zijn niet erg content met de constructie in hun achterhuis. Zij schakelden hun verzekeraar reeds in. Die komt de situatie binnen 24 uur inspecteren. Men heeft de handen, naar verluidt, nu vol aan Torrevieja. In overleg met hen wachten wij dat onderzoek af, daarna gaan wij contact zoeken met onze verzekeraar. We zijn klaar met dit weertype, zowel letterlijk als figuurlijk! Vandaag wordt de eerste zonnige dag in tijden. Goed droogweer. Het is nu tijd voor de grote schoonmaak, zowel binnen als buiten.

Het goede nieuws is dat er in de zwaargetroffen regio Murcia gedurende dit Paasweekend echter geen doden vielen op de weg. Nul verkeersslachtoffers, dat is ongekend. Elluk nadeel hep se voordeel!

Dat kleine leed valt geheel in het niet bij het grote kwaad dat op eerste Paasdag in Sri Lanka gebeurde. Ik ben er nog steeds misselijk van. Boos ook. Meer dan 350 doden, waaronder drie Nederlanders en een jong Spaans stel. Lokale mensen in hun  katholieke en protestante kerken, toeristen in hun hotels. Ik heb geen woorden voor deze wrede, laffe daden. Het verhaal gaat dat buitenlandse veiligheidsdiensten de nationale politie begin april waarschuwden. De New York Times publiceerde afgelopen weekend een brief waarin een hoge pief van de landelijke politie het Srilankaanse ministerie van Defensie waarschuwde voor aanslagen tegen kerken en internationale hotels, door een radicale moslimgroep. In die brief werd tenminste één extreem-islamitische groep en enkele leden zelfs met naam en toenaam genoemd. De rest is bloedige geschiedenis, helaas.

Na de aanslagen meldde de premier aanvankelijk dat hij die informatie niet had ontvangen. Was dat waar? Dat er sprake is van politieke dysfunctie in het landsbestuur (b)lijkt. Al minstens een jaar is er politieke kinnesinne tussen de premier en de president van het land. De minister van het betreffende departement zei sorry in het openbaar en bood zijn excuses aan. Tja. Gisteravond las mijn liefje een NOS-bericht voor waarin stond dat de president de bezem haalt door de top van de politie, het leger  en de veiligheidsdienst. Vreemde actie... Op basis van de huidige, beschikbare info lijkt mij dat niet de juiste beslissing. 

In 2016 maakten wij een rondreis van ruim een maand door het land. Dat jaar was ik degene die de route uitstippelde. We gingen in zee met een lokaal reisbureau dat de details uitwerkte tot een zeer afwisselend reisprogramma van cultuur en natuur, van zuid naar noord, van west naar oost. We hadden destijds een eigen reisgids die ons door boeddhistisch Sri Lanka rondreed. We bezochtten alle denkbare hoogtepunten. Francis, onze chauffeur, was een belijdend katholiek en nam ons op dag 2 mee naar de belangrijke katholieke kerk in Negombo die bij deze aanslag doelwit werd. Hij vertelde ons bij die gelegenheid dat de katholieke en protestante minderheden in het land werden  gediscrimineerd door de boeddhistische meerderheid; dat gold ook voor de moslimminderheid. Als burger voelde hij zich niet beschermd door zijn overheid. Tijdens die reis kreeg ik een artikel onder ogen waarin een extremistische (nationalistische) boeddhistische monnik onder de loupe werd genomen. Die man was fel op minderheden, vooral moslims. Zijn taal had niet misstaan in de mond van Hitler. Niet alles is daar mindfulness & peace, zoveel werd mij toen wel duidelijk.

Vorig jaar vonden op vele plekken in het land aanslagen tegen moslims plaats. Francis zijn eigen kerk staat in hoofdstad Colombo, dat was de andere katholieke kerk aan de westkust waar een radicale moslim zichzelf afgelopen weekend met een bomgordel opblies en daarmee tientallen slachtoffers maakten. Ik moest in de afgelopen dagen regelmatig aan hem denken.

Sri Lanka is een boeiend en zeer fotogeniek land. Maar wel getroubleerd... In mijn Vaderland werd recent een inzamelingsactie georganiseerd door een Hollandse die haar geboorteland een hart onder de riem wilde steken. Op de NOS-site las ik dat zij het “een lief land” noemt. Daar denk ik het mijne van, al begrijp ik goed waarom het land aantrekkingskracht heeft op reizigers. De burgeroorlog tussen Tamils (hindoes die zich gediscrimineerd voelden) en Singalezen (boeddhisten) die 26 jaar duurde, is een inktzwarte bladzijde in 's lands geschiedenis. Religie maakte daar jarenlang heel veel slachtoffers; 70.000 mensen kwamen om bij dat conflict. De wond die de recente reeks van aanslagen aanbracht, zal ook diep blijken. De annuleringen van reisorganisaties stromen thans binnen.

Uit respect en solidariteit met de slachtoffers voeg ik hier mijn webalbum van toen bij, het grootste album ooit.