Juni Pride-maand

Juni werd tijdens het presidentschap van Bill Clinton uitgeroepen tot  Pride-maand. Google heeft deze maand doodles met dit thema. We memoreren dit jaar bovendien 50 jaar Stonewall. Dat was de naam van een homobar in Greenwich Village (New York) die op 28 juni 1969 door de politie werd bestormd. De populaire Stonewall Inn was één van de weinige homogelegenheden waar kon worden gedanst. Deze ontmoetingsplaats werd opgezet en beschermd door de lokale maffia. De plaatselijke politie kwam regelmatig langs om geld op te halen. Zo werden deze en andere homoplekken oogluikend toegestaan. Homoseksualiteit was destijds nog strafbaar in de Verenigde Staten. De wetten van toen onderdrukten en discrimineerden leden van de LGBTQ-gemeenschap.

Op de bewuste avond in juni liep het uit de hand. De politie viel de bar onaangekondigd binnen en sleepte tenminste één vrouw in mannenkleding naar buiten waar ze vervolgens werd gearresteerd. Deze keer leidde het politie-optreden tot hevig protest en verzet dat zes dagen aanhield. 21 personen werden gearresteerd. De huidige baas van de NYPD bood begin deze maand publiekelijk min of meer zijn excuses aan voor het optreden van destijds. “It should not have happened.” Tja.

Onder de protesteerders bevonden zich twee transgenders die later de geschiedenis zouden ingaan als sleutelfiguren van de homobevrijdingsbeweging: Sylvia Rivera en Marsha Johnson. Het huidige stadsbestuur kondigde onlangs aan budget vrij te maken voor een standbeeld dat voor de beide dames zal worden opgericht. Het monument zal in 2021 worden onthuld.

Tijdens mijn eerste bezoek aan New York in de jaren '80 van de vorige eeuw bezocht ik het pand waarin de iconische homobar ooit was gevestigd; het was destijds dichtgespijkerd. Ik herinner mij dat moment goed, voor muzelluf was het belangrijk daar te staan. Tijdens die vakantie ging ik weleens naar een bar voor pottenkindjes in Greenwich Village. Daar ontmoette ik een aantal zogenaamde lipstick lesbo’s. Een vlammetje van toen was vertegenwoordigster bij Estée Lauder. Dat cosmeticamerk bleef jarenlang mijn huismerk. Misschien is de onthulling van het standbeeld van Rivera & Johnson een goede aanleiding voor mijn liefje en mij om in 2021 naar deze stad terug te keren, vooropgesteld dat Trump dan geen president meer is. Die man verwijt ik dat hij ruimte geeft aan en boegbeeld is geworden van extreemrechts, conservatieve evangelicals, vrouwen- en homohaters. Zijn Amerika is mijn Amerika niet meer.

28 juni 1969 wordt algemeen bestempeld als het begin van de burgerrechtenbeweging al wordt dit betwist door historici van de homobeweging. Er zou al eerder sprake zijn geweest van politiek homo-activisme. De Stonewall-protesten waren evenmin het begin van Pride. In 1966 werd in Los Angeles namelijk al een nieuwsbrief gelanceerd die ‘Personal Rights in Defense and Education’ (PRIDE) heette. De eerste Pride-parade ter wereld vond plaats in New York in 1970.

Overigens bestaat de oudste lesbobar van New York, opgericht in 1991, nog steeds. Het etablissement heet ‘Henrietta Hudson’ en staat in de West Village. Op het zonnescherm aan de gevel staat simpelweg Bar and Girl (een knipoog naar Bar & Grill?). In een recent Forbes-artikel las ik een interview met de eigenaressen. Toen ze 28 geleden openden, stond er alleen een jukebox in de ruimte. Tegenwoordig wil  men ‘een ervaring’. Dj’s van over de hele wereld komen om er op te treden. De weekagenda is propvol, ook met programma’s van elke denkbare sport in de nationale LGBTQ-liga.

Foto: Thomson Reuters Foundation

Laatst hoorde ik iets afschuwelijks op tv tijdens een gesprek over vrouwenvoetbal: een openlijk lesbische voetballer van het Cameroense elftal was ‘correctief’ verkracht en vermoord vanwege haar geaardheid. Ik kon mijn oren niet geloven… mijn nekharen gingen overeind. Conversietherapie (in de volksmond ‘homotherapie’) is één ding maar dit?! Na dat bericht keek ik anders naar het elftal dat afgelopen zaterdag tegen de Oranje Leeuwinnen speelden op het WK. (Ik las dat sommige Nederlandse voetbalsters bont en blauw van het veld stapten vanwege het harde, fysieke spel van deze tegenstanders. We wonnen met twee prachtige goals van spits Miedema.)

Toen ik in de materie dook, ontdekte ik allereerst dat verkrachting strafbaar is in Cameroen. In dit conservatieve West-Afrikaanse land is homoseksualiteit illegaal en strafbaar. Je kunt vijf jaar cel tot zelfs de doodstraf krijgen als je homoseksueel actief of activistisch bent. Correctieve verkrachting is er wijdverbreid en wordt niet alleen door vreemdelingen toegepast; familieleden van de vrouwen maken zich er ook schuldig aan. Bovendien bleek deze praktijk ook in Zuid-Afrika met enige regelmaat voor te komen terwijl dat land in 2006 het homohuwelijk legaliseerde. Oeganda, Ecuador en India worden eveneens genoemd als landen waar dit op grotere schaal voorkomt. De bekendste vrouw die dit werd aangedaan, heette Eudy Simelane. Deze Zuid-Afrikaanse was een steengoede middenvelder van het nationale team, openlijk lesbisch en fanatiek LGBTQ+-activiste. In april 2008 werd zij, op 31-jarige leeftijd slachtoffer van correctieve groepsverkrachting en dodelijke messteken. Twee daders kregen celstraf, twee werden vrijgesproken.

In LGBTQ Nation las ik dat er tenminste 30 lesbische en biseksuele vrouwen meedoen aan dit WK voetbaltoernooi voor vrouwen; het hoogste aantal ooit. Het gaat dus de goede kant op met het doorbreken van een taboe. Wat niet verbaast, is het relatief grote aantal Westerse vrouwen. In het geval van Afrikaanse of Zuid-Amerikaanse elftallen betreft het een witte vrouw die uit de kast kwam. (Het zou goed zijn als dat ook onder mannelijke collega's gemakkelijker wordt...)

Nederland voert de lijst aan. Ik doe hier een ererondje: Vivianne Miedema, Sherida Spitse, Shanice van de Sanden, Anouk Dekker, Merel van Dongen en Daniëlle van de Donk (Nederland), Megan Rapinoe, Tierna Davidson, Adrianne Franch, Ashly Harris en Ali Krieger (Verenigde Staten), Karen Bardsley, Magdalena Eriksson, Hedvig Lindahl, Nilla Fischer en Caroline Seger (Zweden), Lucy Bronze, Rachel Daly en Beth Mead (Engeland), Sam Kerr, Chloe Logarzo en Tameka Yallop (Australië), Katie Duncan en Hannah Wilkinson (Nieuw-Zeeland), Lorena Benítez (Argentinië), Lisa Evans (Schotland), Stephanie Labbé (Canada), Isabel Herlovsen (Noorwegen), Fernanda Pinilla (Chili), Janine van Wyk (Zuid-Afrika). Girls to be proud of!

En om dit blog met een reuzenuitsmijter te eindigen, kan ik hier melden dat de Canadese kinderserie ‘My Little Pony’ binnenkort tante Holiday en tante Lofty introduceert in de episode getiteld ‘The Last Crusade’. Gezien de toestand in de wereld op dit vlak, zal het zeker niet de laatste kruistocht zijn. En niet de laatste blog over dit onderwerp.