Desalniettemin achtten onze buren het verstandiger zich naar elders te verplaatsen. Twee dagen later arriveerden hun dochter María met echtgenoot en lieflijke zoon. Zij wonen in dezelfde stad en hadden wellicht dezelfde reden om hun woonplaats tijdelijk in te ruilen voor een plek aan zee.
Madrid had tot dusver een burgemeesteres met de naam Manuela Carmena
(1944), leider van de beweging ‘Mas Madrid’. Deze gepensioneerde advocate en
rechter die sinds 2015 namens burgerplatform ‘Ahora Madrid’ alcalda is, zette eind
vorig jaar een project op in haar stad: ‘Madrid Central’. Het komt erop neer
dat delen van de stad autoloos en -luw werden gemaakt. Het stadse autoverkeer werd
daarmee met 24% gereduceerd. Binnen een maand na aanvang van het project, liep
de uitstoot van stikstofoxide (NOx, nitrogen oxide) met 38% terug,
die van CO2 met 14%. Onderzoek dat men daar vorige maand deed,
toonde aan dat het percentage stikstofdioxide (NO2) met bijna 50%
daalde ten opzichte van 2018. De kwaliteit van de ingeademde stadse lucht
verbeterde dramatisch.
Bij de recente gemeenteraadsverkiezingen kreeg de beweging van Carmena weliswaar
de meeste stemmen maar aangezien Mas Madrid een beweging is en geen politieke
partij kan het geen macht uitoefenen. De Partido Popular (PP) is dat wel en
gaat nu zowel de burgemeester leveren als deel van het stadsbestuur uitmaken.
Het eerste dat de nieuwe PP-voorzitter van de Madrid-regio (Isabel Díaz Ayuso) wist te melden, is dat haar partij het project ‘Madrid Central’ per direct gaat
stopzetten.
Dit is wat Ayuso voorts (letterlijk) zei: “I do not think [traffic jams]
are a reason for enjoyment but it is a sign [of the] identity of our city, that
the street is always alive. Congestion is part of life in Madrid, the city’s
nightlife goes hand in hand with traffic jams”. Aldus een artikel in The
Guardian van afgelopen week. Ook de extreem-rechtse partij Vox was er als de
kippen bij om te verklaren dat het project binnenkort dood zou zijn.
Snap jij dat nou?! Kennelijk is Spaanse identiteit belangrijker dan de gezondheid
van burgers. Tja. Het is door dit soort besluiten dat politiek een slechte naam krijgt. Het zou voor het eerst in de geschiedenis zijn dat een politieke partij in
een Europese hoofdstad de maatregelen voor schone(re) lucht voor burgers
terugdraait. Elk jaar overlijden 30.000 mensen in Spanje aan de gevolgen van
luchtverontreiniging, volgens een rapport van de ‘European Environment Agency’ (2015).
Daarmee staat het na Italië, Polen en het Verenigd Koninkrijk op plaats 4 van
landen met de schadelijkste uitstoot van fijnstof, ozon en stikstofoxide.
Ik ga binnenkort maar eens aan de overburen vragen wat zij van deze situatie vinden. Ik kan mij voorstellen dat ze als liefhebbende grootouders
het beste voor hebben met hun nageslacht. Hun jongste kleinzoon is vijf maanden
oud. Het ventje heet Marco (geen Marcos),
naar goed Italiaans gebruik. Zijn glimlach wordt breder naarmate we meer
Nederlands met hem spreken. Daar wordt een mens vrolijk van! Het is maar goed
dat hij niet snapt wat de snode plannen zijn van señora Ayuso & Co.
Frisse lucht hebben we hier in voldoende mate, we hebben immers geen industrie maar wel zee en filterende zoutmeren om ons heen. Toch is niet alles koek
en ei in de regio. Afgelopen weekend wandelden we over de boulevard van Lo
Pagán, aan beide zijden geflankeerd door de Mar Menor, modderbaden en flamingo’s.
Alhoewel het zeewater er kristalhelder is, wapperen deze zomer geen blauwe
vlaggen op de stranden van deze kustplaats. 590 andere Spaanse stranden ontvingen die kwalificatie
wel, waaronder al onze eigen playas aan de Middellandse Zee.
De kwaliteit van het zeewater in de grootste binnenzee van Europa is voor
de derde keer op rij ongeschikt bevonden om in te zwemmen. Dit wordt
veroorzaakt door de vele lozingen van besmet water uit omringende
landbouwgebieden in buurprovincie Murcia. De president van de associatie die de
blauwe vlaggen toekent, verklaarde dat het aan de Murcianen zelf ligt om aan te
geven dat ze genoeg hebben van die vervuilde en vervuilende toestand. Ik snap niet dat de buren niet in actie komen…
Vanmorgen hadden we hier weer een video-sessie met de familie in Bali. Het
hoofd van de jongste, Varen -evengoed Hoop in Bange Dagen-, was zo kaal als een
biljartbal terwijl hij tot voor kort mooi donker dons op zijn kleine koppie
had. Het blijkt een voorschrift te zijn voor zijn zesmaandenceremonie. (Het is
volgens mij als zijn vijfde of zesde ceremonie sinds zijn geboorte.)
Deze ceremonie heet ‘Ngotonin’. Het knippen van babyhaar is gebaseerd op de overtuiging dat het eerste haar van een baby vies is. Balinezen zijn hindoe, zij geloven in reïncarnatie. Door een baby van zes maanden zijn of heur haar af te knippen of te scheren, bevrijdt men de baby van zonden uit een vorig leven. Het kind kan dan in de nieuwe incarnatie een beter leven gaan leiden. Volgens mij heeft Nomor 3 nu al veel zin in zijn leventje!
Hier valt niets aan te snappen, dit is een kwestie van geloven. Mijn liefje en ik maakten al menig ceremonie mee in Bali maar deze kende ik nog niet. Ook wij gaan later deze week naar kapper Carla. Niet om onze kansen op een beter leven te vergroten, daar geloven we niet in. Wel om de aanstaande zomer frisser tegemoet te treden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten