Geen herinneringen

Illustratie: Bas van der Schot

Wat een soap speelde zich de afgelopen dagen af in de Vaderlandse politiek! Wij van Huize Barefoot noemden het ‘Kafka aan de Hofvijver’. Deze keer kwam de demissionaire premier van het land onder grote druk te liggen. Hij had gelogen voor de camera en had achter de schermen politieke machtspelletjes gespeeld. Je zou zeggen: niets nieuws onder de zon.

Het was namelijk niet de eerste keer in zijn politieke carrière dat minister-president Mark Rutte op een leugen werd betrapt. Hij beweerde een week lang dat hij niet over de politieke toekomst van een uiterst kritisch Kamerlid had gesproken tijdens de eerste verkenningsronde voor de vorming van een nieuw kabinet. (Door diens aanhoudende kritiek viel het kabinet Rutte III.) Hij was ook geenszins van plan hierover een debat te gaan voeren. De arrogantie! Praten over de man in kwestie deed hij wel degelijk, bleek uit het dossier dat geheim had moeten blijven. Het liep anders.

Een fotograaf schoot op het Binnenhof een plaatje van een vertrekkende verkenner die net hoorde dat ze is besmet met corona. Iemand van een krantenredactie besloot een document op de foto uit te vergroten en te lezen. Daarop bleek een implosieve tekst te staan. Daarna begon het grote raden naar de persoon die de tekst had opgeschreven. En de zoektocht naar wat zich precies had afgespeeld in het gesprek waarvan dit een deelverslag was.

De demissionaire premier sprak wel degelijk over de toekomst van de lastige collega-politicus. Hij had -naar eigen zeggen- naar eer en geweten op de vraag van journalisten geantwoord. “Heeft u over meneer X gesproken?” Nee. Daarover had hij niet gelogen. Zijn verweer was dat hij het zich “verkeerd had herinnerd”. Dat herhaalde hij tijdens het debat minstens 30 keer. Semantische spinsels!

Dit gedrag past in een lange reeks voorbeelden van zijn selectieve vergeetachtigheid. De schellen vielen mij van de ogen, ik vond zijn inbreng in dit debat ontluisterend. Wie heeft een uitvoering van Bach’s Matthaüs Passion (voor het eerst ten gehore gebracht in Leibzig in 1727) nodig als je dit drama nu live kunt meemaken?!

Deze politicus overleefde een motie van wantrouwen maar nèt, kreeg in plaats daarvan van iedere fractie in de Tweede Kamer een motie van afkeuring aan zijn broek. Hij zei achteraf dat hij geen moment dacht aan opstappen en dat vind ik een extra stuitend voorbeeld van de arrogantie van de macht. Tijdens deze vurige debatten werd hij niet alleen uitgemaakt voor leugenaar maar ook voor Zonnekoning.

Rutte is bepaald geen vriend van mij. Onder hem, de koning van het achterkamertjesoverleg en ander politiek gekonkel, werd de controlerende functie van het Parlement langzaam maar zeker uitgehold. De primaire taak van de Tweede Kamer is om kritisch toe te zien op de handel en wandel van de regering. Door afnemende transparantie werd dat in de loop van de jaren steeds lastiger. Dat zag het parlementslid om wie deze affaire grotendeels draaide (Pieter Omtzigt) haarscherp en dat verwoordde hij ook zo. 

Ik ben zeker niet de enige die uiterst kritisch is over Rutte’s rol in de democratische afkalving die zich in de afgelopen tien jaar voordeed. Ook bepaald niet de enige met ernstige twijfels over zijn geweten en moreel kompas. Zijn denkbeelden en stijl van besturen zijn de mijne niet. Hij mist visie en lacht bij voorkeur alle problemen weg. Een andere bijnaam voor hem is Mister Teflon. Desondanks zie ik hem niet als vijand.

Maar de wereld is gebaat bij eerlijkheid en de politiek zeker. Liegen in de Kamer is een doodzonde. Wat mij betreft had deze premier en VVD-fractievoorzitter (‘Volkspartij van de Doofpot’ volgens een linkse fractievoorzitter) over deze kwestie mogen struikelen. Ik realiseerde mij echter dat zijn gedwongen aftreden het land in een ongekende crisis zou brengen waarvoor geen snelle oplossing leek te bestaan. Een voortvarende herrijzenis uit de huidige gezondheids- en economische crisis is namelijk broodnodig. Het Nederlandse Parlement ging daarom pragmatisch om met de leugenaar en deze  onverkwikkelijke kwestie: voorlopig mag hij blijven. De Nederlandse krant FD noemde Rutte gisteravond in het Avondnieuws een “overlevingskunstenaar”. Dat valt te bezien.

Het probleem voor premier/fractievoorzitter Rutte is namelijk nog lang niet voorbij. Tweederde van de Nederlanders vindt inmiddels dat hij alsnog moet opstappen. Een van zijn huidige coalitiepartners verklaarde wel te willen blijven samenwerken maar zonder deze premier. De eigen Jongerenpartij van de premier vindt dat ook. Onder zijn politieke collega’s boezemt hij nul vertrouwen in, een historisch dieptepunt. Het zou kunnen dat hij op termijn, geschonden als hij uit deze strijd kwam, uit zichzelf opstapt. Hoe gaat hij dat herstellen? Valt dat überhaupt te repareren? Kan hij nog wel een nieuw kabinet vormen?

Andere politieke partijen (D66 voorop) zullen hun stempel nu meer willen drukken op het onder handen zijnde formatieproces en de nieuw te vormen regering. Stiekem hoop ik op Sigrid Kaag als eerste vrouwelijke premier van het land! Hoe het ook uitpakt, de politiek van de Lage Landen liep afgelopen week een fikse deuk op.

Dat vind ik een goede overgang naar de deuk in het voorhoofd van mijn liefje. Zij liegt ook weleens maar om die reden noem ik haar niet mijn Zonnekoninginnetje! Hij viel niet, zij wel. Van de trap. Met een gat in haar hoofd werd zij met zwaailichten naar de Eerste Hulp vervoerd. Zij herinnert zich het voorval niet. In haar geval is dat echt waar. (Rutte en zij waren beiden in een vorig leven hoofd Personeelszaken.)

Inmiddels zijn wij een medisch onderzoek en enkele consulten verder. Zo onderging ze recent een MRI-scan van het hoofd. Het was niet de eerste keer dat ze in dit claustrofobische, luidruchtige apparaat moest plaatsnemen. (We brachten goede oordoppen mee.) Alvorens in dat gat te verdwijnen, moest een verpleegkundige controleren of de hechtingen met draad waren aangebracht of dat het krammen (‘grapas’) waren. Dit apparaat werkt namelijk met magnetische straling en iets van metaal zou nóg meer schade aan haar hoofd kunnen aanbrengen. Daarover was ik wel wat nerveus.

Die enkele keer dat ik naar de verpleegster opkeek die mijn liefje’s hoofd hechtte, zag ik namelijk zo’n kram in haar hand. De MRI-verpleegkundige was resoluut: het waren ‘puntos’, hechtingen van draad. Deze draden zijn gemaakt van kattendarm; ze worden tevens gebruikt als vioolsnaren en voor de bespanning van tennisrackets. Die konden geen kwaad. Ze kreeg ook een chirurgisch mondkapje zonder buigzame metalen neusrand uitgereikt. Na 30 minuten stond ze opgelucht weer buiten. Een radioloog en onze favoriete arts bekeken de beelden zorgvuldig en kwamen tot een eensluidend oordeel: er was geen hersenschade te zien. 

Dat noem ik ons (A)pril geluk!

Feit blijft dat zij plotsklaps viel en zich dat niet kan herinneren. Zouden het dan haar benen zijn die het op de trap lieten afweten? Meten is weten. Er werden enkele buisjes bloed afgenomen voor nader onderzoek en de volgende stap wordt gezet op de afdeling Neurofysiologie. Daar gaat men de activiteit van haar spieren en zenuwen in onderrug en benen onderzoeken. De hechtingen worden vandaag al verwijderd.

Afgelopen week was er elders in Spanje ook sprake van een blunder van jewelste. Iemand in de gemeente Sevilla haalde een allermisselijkste 1 april-grap uit. Bewoners van de regio ontvingen een Whatsapp-bericht waarmee zij werden opgeroepen diezelfde dag naar het hoofdstedelijke gezondheidscentrum te komen voor een coronavaccinatie. 4.000 oudjes (velen met een of meer familieleden) gaven daaraan gehoor en stonden urenlang voor een dichte deur te wachten. Totdat iemand binnen zich de ogen uit zijn of haar kop schaamde. Het wachten was niet tevergeefs: de schuldigen zagen de misplaatstheid van hun ‘grap’ in en bezorgden alle wachtenden alsnog een injectie. Er bleken voldoende buisjes van het goedje op voorraad te liggen. Tja.

Alles kwam voorbij in de afgelopen dagen: Golgota (‘Schedelplaats’), hogepriesters, schriftgeleerden, Pilatus, Judas, Thomas (de ongelovige, ja), Barrabas, Petrus en Maria Magdalena. 

Ik wens je Prettige Paasdagen!