Apestaart

Op de ochtend van mijn verjaardag hield mijn kleine HP-laptop, het non-humane  reismaatje dat ik de laatste 7 jaren overal mee naartoe nam, niet op met computeren maar weigerde wel verbinding te maken met het web. Bloggen ging dus niet op B-day. Sta je vroeg op om iets, waaraan ik lang schaafde, te plaatsen en dan loopt het mis. Balen. Het leverde mij die ochtend een pestbui op en mijn zus Lidy die mij als eerste belde, moest het bezuren. Niet dat ik onaardig tegen haar was maar ik voelde mij minder jarig dan zij hoopte. Dat reismaatje van weleer weigert nog steeds om met internet te communiceren dus ik denk dat de netwerk adapter er definitief de brui aan gaf. 

Inmiddels staat er een nieuwe laptop op mijn bureau. Ik ging vreemd. Mijn nieuwe maatje is dun en strak, van een ander merk en een jongere generatie. De nieuwe aanwinst heeft een groter scherm en een breder toetsenbord. De winkels die ik bezocht, hadden niet veel voorraad. Momenteel is er wereldwijd een groot tekort aan chips voor laptops en dat zag ik als consument met eigen ogen. Met dit apparaat was er niet direct sprake van hevige liefde. Ik was een aanraakscherm gewend en op dit scherm gebeurt er niets als ik mijn vinger er overheen beweeg. We schaften deze keer een laptop aan met een Spaans toetsenbord en een Spaans besturingssysteem. Na al die jaren taalles dacht ik dat wel aan te kunnen. 

De grootste hobbel ontstond toen ik het @-teken niet kon reproduceren op het gloednieuwe Spaanse toetsenbord. Dat heb je toch echt nodig als je een oude Windows/Office account op een nieuwe machine wilt activeren. Op de iPad zocht ik naar de juiste toetsencombinatie maar het ding verscheen maar niet op het scherm, hoe vaak ik het -op vele manieren- probeerde. Ik trok de haren uit mijn hoofd en bijna die van mijn liefje. (Kasian.) Stress om zo´n pielemuis?! Waar was die vrouw die vroeger alles zelf oploste?! Tja. 

Zonder dat tekentje kon ik niet verder met de installatie. Geduld om haar, de geduldigste van de familie, achter het toetsenbord te laten plaatsnemen, had ik evenmin. Liever keerde ik stante pede naar de winkel terug. Met rode konen omdat ik openlijk moest toegeven dat ik een Spaans toetsenbord niet in de vingers heb. De verkoper trok zijn wenkbrauwen op toen ik hem wederom met de doos tegemoettrad. 

“Ik liep vast omdat ik de apestaart niet zag zitten”. Historische woorden voor iemand die zich bepaald geen digibeet noemt maar het tijdelijk wel bleek te zijn. Ik moest hoognodig te rade gaan bij de domheidspecialist. Er zat namelijk wel degelijk een speciale toest op dit grote toetsenbord. De aardige jongeman zei mij dat dit heel veel klanten overkomt. Dat maakte het voorval nóg genanter, wat mij betreft. De Delete-knop die iedereen kent, bestaat ook niet als zodanig op dit toetsenbord; die heet ‘Supr’. Wat ik nu wel onder handbereik heb, zijn de Ñ, ñ, ¿, ç en een handjevol klinkers met Spaanse accenten. Elk nadeel hep se voordeel. 

Ter compensatie ontving ik een jaar lang gratis gebruik van Office365 en drie jaar gratis virusdetectie, plus een roze Bluetooth-muis. Aan de hand van een kraskaart kon ik de betreffende programmatuur downloaden en installeren. Na de instructie liep de ingebruikneming van de nieuwe laptop thuis gesmeerd. Zonder gevloek; dat is een voorwaarde voor vrede in huize Barefoot.

Daarna moesten de applicaties waaraan ik ben gehecht, opnieuw op deze machine worden ingesteld. Het bibliotheekprogramma Calibre voor het beheer van mijn digitale boeken, een (oude) versie van Picasa voor het beheer van digitale foto´s. Daarna volgden mijn favoriete browser om te bloggen en googelen (geen Microsoft browser) en de meeste van mijn favoriete websites: buitenlandse kranten en boekensites en meer.

Alles dat ik downloadde, verscheen automatisch in de Spaanse taal en dat wilde ik naar Engels omzetten. Daamee was ik wel even bezig. Het omzetten van de taal van het besturingssysteem laat op zich wachten maar misschien houd ik het bij de Spaanse versie; het is goed voor mijn taalbeheersing. Ik leer het digitale vocabulaire terwijl ik typ. Bovendien interpreteert het Spaanstalige systeem Engelse commando´s op juiste wijze. Indrukwekkend! Gelukkig kan ik sommige functies met mijn ogen dicht vinden. De verbinding met de printer was ook in drie seconden gemaakt. 

De eerste Windows 10 updates heb ik reeds achter de kiezen op dit apparaat maar de grootste van afgelopen najaar/dit voorjaar (versie 20H2) staat popelend voor mijn poort. Op mijn vorige laptop vreesde ik deze uitvoering omdat er op menig (oudere) computer zoveel fout bleek te gaan na installatie. Een deel van die problematiek ervoer ik reeds: plotseling geen printerverbinding meer, de inhoud van digitale foto´s niet meer kunnen zien, files kunnen niet meer worden hernoemd en dergelijke. Al lange tijd slingert Microsoft nieuwe versies de ether in die vol met bugs zitten. Volgende updates moeten die dan weer herstellen maar er komen altijd nieuwe fouten bij waarvan de oplossing dan weer op zich laat wachten. Een ongelofelijk slechte klantenservice van een Amerikaans bedrijf. Een merk als Apple, met een soort zwarte doos-aanpak, kent dit soort problematiek niet of nauwelijks. Maar met zo´n computer is bloggen problematischer; Google en zij zijn namelijk concurrenten. En zo is er altijd iets. Met de nieuwe machine onder mijn neus zie ik de aanstaande Windows 10 update met wat meer vertrouwen tegemoet.

Tot zover het computergedoe. Er viel ook veel ander goeds te melden in de afgelopen dagen. Een flink aantal van onze vrienden in Nederland kreeg de eerste of enige coronavaccinatie toegediend. Allen zijn leeftijdsgenoten. Eén persoon vertelde ons zich euforisch te voelen toen de injectie in de bovenarm ging. Iemand anders zei mij dat het voelde alsof het leven weer een aanvang nam. Weer iemand anders liet ons weten te zijn gebeld door de huisarts; die had vaccins over na veel afzeggingen (landelijk 4 van de 10) vanwege de recente ophef over bijwerkingen. Wij staken een kaarsje aan, zelf legde die persoon een bidkleedje naar het oosten. Het werkte… Joehoe! 

De ophef over de zeer zeldzame trombose die recent optrad bij vrouwen onder 60 jaar heeft hoogstwaarschijnlijk te maken met het gebruik van de anticonceptiepil. Deze pil geeft op zich al een vergrote kans op trombose. Door de vaccins van AstraZeneca en Janssen, die veel gemeen hebben (beiden gebruiken een adenovirus; afkomstig van een chimpansee en een mens), wordt daar wellicht een schepje bovenop gedaan. Statistisch is het aantal getroffenen ten opzichte van de geïnjecteerden te veronachtzamen en is de kans om met corona besmet te raken voor mensen ouder dan 60 jaar groter en gevaarlijker. Voorzichtigheid is dus geboden en meer onderzoek is nodig. In mijn arm zou elk van die vaccins zeer welkom zijn. Apestaart of niet! 

Hoezeer ik mijn vrienden dat vaccin ook gun vanuit het diepst van mijn hart, een beetje jaloers ben ik wel. Niet dat ik meteen een verre reis zou boeken. Het riekt namelijk naar schijnveiligheid als je bedenkt dat armere delen van de wereld nog nauwelijks kunnen vaccineren. De kans op deze nare ziekte neemt echter aanzienlijk af na de prik; zelfs al na een eerste injectie. 

Handen omlaag of ik schiet!
(Spaanse politici vallen oudjes aan die in de wachtrij voor vaccinatie zitten)

Momenteel is ruim 16% van de Spanjaarden ingeent, als ik lokale kranten mag geloven. Dat is inclusief een aantal lokale politici en hun familie die ruim voor hun beurt vroegen om een vaccin. 

Onze regio Valencia heeft op dit moment ruim 90% van de ontvangen vaccins toegediend; dat kan dus ietsje beter. Mijn liefje (bijna 70) en ik hebben hier nog geen zicht op een vaccin. De grote prikcampagne van 5 miljoen Janssen-vaccins zou hier deze week beginnen voor personen tussen 70 en 79 jaar. Europa distribueert momenteel niets dus er gaat tijdelijk een streep door deze rekening. Mijn liefje is in het bezit van een SIP-kaart en geregistreerd in het publieke gezondheidssysteem. Zij krijgt een keer een telefoontje om te komen naar een priklocatie in de buurt. Dat is zeker maar we weten niet wanneer. Volgens de algemene info van het ministerie van Gezondheidszorg zou zij voor 20 juni aan de beurt zijn. 

Mijn situatie is anders. In Spanje leef ik onder de gezondheidsradar. Vanwege mijn leeftijd (61) ontvang ik nog geen AOW uit Nederland en heb dus ook geen SIP-kaart, maak geen gebruik van een huisarts of lokaal gezondheidscentrum. De enige mogelijkheid die ik heb om een coronavaccin te ontvangen, is door er in mijn ziekenhuis voor te betalen. Dat is geen enkel probleem, ware het niet dat ze daar nog geen vaccins hebben ontvangen voor commercieel gebruik. Dat verbijsterde de ervaren arts die we daar kennen maar mij niet. Deze regering is immers van de PSOE: die staat voor de gewone mens en niet voor de zogenaamde elite met een privéverzekering. Niemand kan mij vertellen wanneer deze situatie verandert. Als het zo doorgaat met de problematiek rond vaccins, gaat dat ook voorlopig niet gebeuren. Geduld is een schone zaak maar o-zo lastig om te hebben!