Vikingos del espacio

De regelmatige lezer herinnert zich wellicht dat ik dagelijks mijn Spaanse taalvaardigheid oefen en test met de gratis taalapp Duolingo; gemiddeld een uur per dag. Dat is een minimale inspanning voor iemand die graag wil inburgeren. Inmiddels ligt de 713de aangesloten lesdag achter mij. Mijn liefje doet dat al 838 dagen achtereen. Bazin boven bazin! Ik oefen minstens zo lang als zij maar op een nacht, meer dan twee jaar geleden, schrok ik wakker en bedacht mij dat ik de voorgaande dag vergat te oefenen. De volgende ochtend ontdekte ik de straf die erop volgde: de dagteller stond weer op nul. Jammer maar helaas. Ik lag en lig er niet wakker van. Inmiddels voerde Duolingo wel een optie in waarmee de schade wordt beperkt als je een dagje, per ongeluk of expres, overslaat.

Beiden zijn we enthousiast over het programma omdat het zich regelmatig vernieuwt en zo poogt studenten-van-de-lange-adem bij de les te houden. Al is oefenen leerzaam, een toegewijde student wil ook afwisseling 😁… Baas Duo, een slimme uil, geeft zijn vrienden in het programma bij tijd en wijle een nieuwe look, een nieuwe stem en nieuwe opdrachten. Zo blijft het onderhoudend. Duolingo kent herhalingsoefeningen (grammatica en idioom), verhalen, wedstrijdjes tegen de klok en nieuwe opdrachten op vijf niveaus. Telkens als ik -en miljoenen anderen- aan het einde van de Spaanse taalapp dreig te raken, komen er nieuwe uitdagingen. Dat gaat goed!

Een van de Spaanstalige verhalen waarnaar je moet luisteren en die je moet aanvullen en samenvatten, gaat over de verzonnen film ‘Vikingen van het heelal’. De meiden Lily & Zari staan te popelen om naar de bios te gaan. Oscar, hun leraar Moderne Kunst, vindt het ver beneden zijn niveau. Totdat hij door hen wordt opgemerkt in de lange wachtrij voor de cinema, met een Vikingkostuum aan. Een grappige dialoog ontspint zich. Van dit kaliber vind je vele oefeningen.

Aan die taaloefening moest ik denken toen we vrijdagavond jongstleden in de straat naar de donkere hemel stonden te kijken. Buurman Jan, de Viking in ons midden (hij is immers van Deense origine), meldde aan het begin van de avond in een Spaanstalige whatsapp dat we die avond het Internationale Ruimtestation (ISS) zouden kunnen zien overvliegen. Het gevaarte zou tussen 22:06 uur en 22:13 uur in een baan van zuidwest naar noordoost te zien zijn. Om 22:08 uur zou de satelliet het dichtst langs de maan vliegen. Nou, dat was niet tegen dovevrouwsoren gezegd! 

Dit bemande ruimtestation werd 22 jaar geleden gelanceerd en is de grootste in zijn soort die in het heelal rondvliegt. Het beweegt in een lage baan om de aarde: gemiddeld op 400 kilometer hoogte. Het ISS cirkelt in ongeveer 93 minuten om de aarde, oftewel bijna 16 keer per dag. De bewoners van het station zien ons dus dagelijks veelvuldig maar ik zag het ding nog nooit met eigen ogen. De telelens werd uit de kast gehaald, ik hield een scherpe blik op de klok. Rond 22:00 uur stapten wij en buren Jan & Bente (met hun hond) verwachtingsvol de straat op. Het was een wolkenloze avond, een bijna halve maand lichtte het gebied bij.

Mijn liefje legde aan onze Spaanse overburen uit wat er stond te gebeuren aan het firmament. Iedereen van de drie aanwezige generaties raakte enthousiast, zelfs het 2.5-jarige kleinkind Marco. Langzaam maar zeker verzamelden zich meer buren op straat. Het werd een gezellige boel maar iedereen bleef op gepaste afstand van elkaar. Op uur U richtten alle ogen zich op het gebied rond de maan. Vikingo Jan was de eerste die met zijn vinger naar de maan wees, zelf ontwaardde ik een lichtflits in de buurt ervan. Was dat de reflectie van het maanlicht op het Space Station? Daar bewoog zich iets snel ter rechterzijde van dit hemellichaam.

Het station vliegt ruim 27.000 km per uur maar toch duurde het relatief lang voordat het uit het zicht verdween. Als we aan zee hadden gestaan, was deze vliegende schotel nog langer in beeld gebleven. In het eerdere bericht las ik dat er momenteel zeven astronauten aan boord zijn. Een gek idee, toen ik dat oplichtende streepje in de duisternis zag bewegen… Een van hen is vrouw, de Amerikaanse NASA-astronaut Megan McArthur (1971). Een van de opvallendste gegevens die ik over haar las, is dat zij is gepromoveerd in Oceanografie. Zij gaat dus high èn low!

Het station is groot genoeg om het zonder telescoop te zien: 75 meter wijd en 109 meter lang; als een vliegend voetbalveld. Desalniettemin was het niet eenvoudig een goede shot van het razendsnelle ruimteschip te maken maar de foto van het oplichtende stipje tussen de dakpannen van het huis maakte veel goed voor mij als kijker. Het station zelf beschikt over een zogenaamde cupola, een klein raam waardoor één astronaut per keer foto´s van de aarde kan maken. Wat zullen die spectaculair zijn! 

Het ISS vloog dus letterlijk over onze hoofden; dat werd later nog eens bevestigd toen ik keek naar deze website waar de live streaming van de vlucht voortdurend is te zien. Die volg ik nu regelmatig. Het station legt verschillende routes af, weet ik inmiddels. Op vrijdagavong ging de curve van het ISS echter precies over de stip waar wij ons bevinden. Een half uur nadat wij het gevaarte zagen, vloog het al boven Azië. Dat is dé manier om naar Bali te reizen… wij doen er doorgaans 24 uur over! Op de NASA-site worden vanaf 21 juli (en alle dagen daarna) weer live uitzendingen getoond vanaf dit internationale station. Soms is er geen verbinding omdat men aan boord dan wetenschappelijk onderzoek doet. Op de 21ste wordt McArthur live geïnterviewd.

We bedankten de Viking van het Heelal hartelijk voor zijn oplettendheid en voor het feit dat hij zijn interessante weetje tijdig met ons deelde. Mange tak!