Een beetje tuinier doet even niks

Dat is een aardige campagne in Nederland die ik waardeer. Als mensen hun tuin niet winterklaar maken, komt dat plant en dier ten goede. Niks doen is wel een optie en steeds meer tuineigenaren geven er gehoor aan. Voor komend weekend wordt sneeuw voorspeld in sommige delen van het land. Dan is tuinieren zeker geen optie meer. Hooguit wat sneeuw ruimen.

Aan de Costa Blanca is het bepaald nog geen winter. Sterker: mijn liefje -tuinkabouter van de familie- plantte vorige week nog zaden van stekjes die ze vorig jaar van een vriendin uit Campoverde ontving. Het zijn sweat peas (welriekende lathyrus) die in het voorjaar welig groeiden langs onze tuinwand. Toen de tere bloemen waren uitgebloeid, verzamelde ze de zaaddozen en droogde die in de afgelopen maanden. Vorige week haalden we de zaadjes uit de schil en stopten ze in een pot met aarde, met een badmuts erop. Guess what? De eerste uitlopers steken hun kopjes er al bovenuit, vanwege het zachte, groeizame weer. Dat geldt ook voor de bloembollen die we plantten. Het ziet er niet naar uit dat er deze maand kou op onze tuin neerstrijkt.

We stekken en planten dus weer maar we snoeiden eveneens. Het ging om de Stoute Jongens-boom, duranta erecta. Deze (sub)tropische, uit-de-kluiten-gewassen struik heeft het heel erg naar zijn zin in onze tuin. Een groot deel van het jaar zitten er lila bloemen en oranje (giftige) bessen in. Het is daar het hele jaar door een komen en gaan van talloze soorten inheemse insecten en vogels. Het moment van snoeien was goed gekozen want bijen, hommels, wespen en andere insecten verdwenen langzaam maar zeker.

Van mij hoeft snoeien niet per se maar mijn liefje heeft er meer verstand van dan ik en houdt er een andere mening op na. Deze struik/boom heeft ook zijn rust nodig en bovendien is snoeien groeien. De bevriende tuinier kwam dus weer even langs met zijn volle tuingereedschapkist. Inmiddels zijn de stoute jongens zo stout niet meer. Ze werden ontman(tel)d! Ik smeekte de collega´s om nog een paar bloemen en bessen ongemoeid te laten. Die smeekbede werd gehonoreerd maar veroorzaakte een vreemde vorm. De voorheen imposante struik lijkt nu meer op een in elkaar gezakt bushokje, met een raar dakje. Als een niet geslaagd pony kapsel, zou onze vriend (en kapper) Rolando zeggen.

De vogels vonden het drastische gesnoei geen reden om weg te blijven uit boom en tuin. Het is nog steeds vergaderplek nummer 1 voor lokale Spaanse huismussen en merels. Hier en daar steekt een roodborstje de kop op. Aan gezang en gekwekker ontbreekt het niet. Een prettige bijkomstigheid is dat er nu veel meer zonlicht de woonkamer binnenstroomt via het zijraam; zowel bij ons (in de ochtend) als bij de Deense buren (in de middag). Daar wordt een mens blij van, ook in de dagen voor Kerst die hier niet donker zijn.

De mannen van de Spaanse plantsoenendienst kwamen deze week eveneens langs. Net als in Nederland is dit een vorm van sociale arbeidsvoorziening. De eikenboom voor ons huis werd gesnoeid, net als de rest van de bomen in de straat; ruim een maand eerder dan in voorgaande jaren. Een topfitte persoon met oordoppen hanteerde de electrische snoeischaar, vijf minder fitte personen stonden er omheen. Hun taak bestond erin de takken kleiner te maken en het het tuinafval in grote zakken te stoppen. Zo ging het bij ons ook: Pat snoeide, wij ruimden achter zijn kont op. Wat achterbleef, was een hoopje zaagsel dat inmiddels door de wind is weggevoerd. Een kale boom voor de deur is prettig in deze tijd van het jaar want nu bereikt het zonlicht ook ongehinderd het terras vóór ons huis. Mijn liefje geniet er met volle teugen van. Haar gewrichten en botten hunkeren naar die warmte. Ondanks het snoeien, weten de vogels onze drinkbak in de tuin nog steeds blind te vinden.  

We zetten de buitenkerstboom onlangs op. Traditiegetrouw gebeurt dat in Nederland pas na de Sinterklaasviering op 5 december maar de Goedheiligman vertrok weken geleden al uit Spanje. Net als vorig jaar gaan we dit jaar vanwege corona niet overwinteren maar blijven we op het Spaanse honk. We moeten het onszelf, opgehokte wereldreizigers, dus extra naar de zin maken. Thuis is comfortabel maar persoonlijk zou ik liever de wijde wereld in trekken. Dat gaat voorlopig niet lukken. Met de nieuwe variant omikron is het zelfs de vraag of dat volgend jaar gaat gebeuren. Geduld is een schone zaak. Solidariteit met minder bedeelde landen ook.

Onze kerstboom heeft, net als vorig jaar toen we ook thuisblijfKerst vierden, versieringen uit Denemarken, Australië en Spanje (geraapte eikels) maar dit jaar voegde ik er een nieuw element aan toe: zelfgefreubelde uiltjes van papier. Je zou dit een Hollandse versiering kunnen noemen want we hebben de naam nogal zuinig te zijn. Maar die vogels kwamen niet in de boom terecht door zuinigheid. Met het vinden en uitpluizen van uilenballen raakte ik recent in de ban van uilen. Ik maakte deze minimalistische versieringen van lege toiletrollen en deelde ze tevens uit aan vrienden. Ze werden met een lach, in dank ontvangen. (Inmiddels ben ik er klaar mee en gooi ik de rolletjes weer in de papierbak, om te recyclen.)

Begin deze week las ik in de, doorgaans serieuze Volkskrant een artikel over hoe je het best stressloos de Kerst doorkomt. Daar wilde ik het mijne van weten. Het bleek niet te gaan over culinaire kwesties maar over versieringen. De adviezen komen van een heuse styliste (Anouk Berger) die een eigen kerstbomenwebsite heeft, getiteld Versierdekerstboom.nl. Er ging een wereld voor mij open! Ben je een milieubewuste versierder? Of een extravagante? De last-minute-versierder? Of de minimalistische? Voor eenieder heeft zij handige adviezen. Daarvan uitgaande, ben ik een combi van een milieubewuste en een minimalistische. Op haar website biedt zij collecties als de trend, `golden´, werelds, home en de kleurencollectie aan. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat er zoveel te kiezen valt? Keuzestress! En voor de liefhebber met geld, kan zij als huisstyliste kerstdecoraties verzorgen met een personal touch. Zelf spreekt ze over Custom Made. Dat noem ik Customer Madness. Zelfde letters, andere betekenis. Tja. 

Toen we vorige week een smakelijk en gezellig diner hadden bij onze vrienden Ben & Joan, schonken zij een nieuwe rosé voor ons in. Deze jonge wijn heet ‘Alma Atlantica’ (Atlantische ziel), komt van bodega Martín Códax, is gemaakt van Mencía de Léon-drijven en komt uit het noorden van Spanje. Het bedrijf moet een ervaren marketingmanager hebben want de website en de flessen zijn werkelijk prachtig. 

De wijn zelf heeft een lichtroze kleur, frisse fruitsmaken en een licht zure afdronk. Heerlijk! De fles is een bezienswaardigheid: met een landkaart, schip, zeemeermin en kompas op de buitenkant. Het deed mij naar verre oorden verlangen… Die lege fles wilde ik graag mee naar huis nemen. Vriendin Joan had nog een milieubewuste en minimalistische suggestie: een lampje erin. Zo geschiedde. Kerstlint erbij en klaar is Kerst! Nu dromen we (bijna) elke avond weg bij die lege fles. Dit is onze versie van een wereldse collectie.