Nederwiedewiedewiet

Onze relatie met de Spaanse Tante Pos verbeterde met de jaren. In den beginne kwam er nauwelijks tot niets aan op ons huisadres. We woonden destijds in een nieuwe urbanisatie die nog geen definitief adres had. Er waren huisnummers en postbusnummers die door menige huiseigenaar en postbode door elkaar werden gehaald. Dagelijks liepen we in de postkamer te zoeken naar onze post. Zelfs als mensen die ons vanuit Nederland iets toestuurden de juiste informatie gebruikten, kwam een pakje vaak niet aan. Na enige wachttijd gingen we dan naar het lokale postkantoor om te reclameren en daar ontstond regelmatig een volgende horde. De beheerder van het kantoor en zijn personeel waren dusdanig klantonvriendelijk dat het vaak uitmondde in boze blikken over en weer en stampvoetend weglopen. Ik herinner mij dat vriendin Bernadette ons eens een fles champagne had gestuurd die maar niet aankwam. Wij zagen een pakket met die vorm in een kast van het kantoor staan, herkenden haar hanenpoten, maar kregen het pakje niet mee! 

Sinds we verhuisden naar een huis in een straat, met bel en brievenbus is dat probleem opgelost. Of nou ja: zo goed als opgelost. We bouwden een goede relatie op met postbode Carlos, onderhouden rechtstreeks Whatsapp-contact met hem. Als we iets verwachten wat maar niet aankomt, zoeken we contact en gaat hij voor ons op zoek. Als iets via de nationale postbezorging komt (dus niet via een koerier), pakt dat doorgaans goed uit.

Tenzij het een pakje van diezelfde Bernadette betreft; dat wil nog weleens fout gaan! Zij stuurde ons in de afgelopen maanden tweemaal een pakje dat nooit aankwam. Die verstuurde ze niet aangetekend waardoor er geen verzendbewijs of track- & tracecode was. Post aantekenen is in Nederland en hier tienmaal duurder dan niet-aantekenen dus als het pakket niet officieel is of de waarde ervan laag, ligt het voor de hand om dat niet te doen. Wanneer mijn liefje en ik, voor de uitbraak van de coronapandemie (toen er nog vliegtuigen vlogen), een verjaardagsdoos naar onze mannetjes in Bali stuurden, waren de kosten van verzending bijna altijd hoger dan de waarde van de inhoud. Het ging in ons geval vaak om kinderkleding, speelgoed en veel schoolspullen. Als er iets van grotere waarde in de doos zat, verstuurden we het pakket wel aangetekend. Tracing en tracking was desondanks lastig met tante Pos Indonesië. Er raakte zeker weleens wat zoek.   

We vroegen ons af wat de oorzaak was van de mysterieuze verdwijningen van Bernadette´s postpakketjes. Toen wij recent in Nederland waren voor de uitvaart van mijn zus Ineke bespraken we die kwestie uitgebreid. Ik hintte op een hapering aan Spaanse zijde, zeker in het geval van een bepaalde koeriersdienst die zich in de loop der tijd onbetrouwbaar betoonde. Zij meldde dat de post was verstuurd via de nationale dienst, PostNL. Nu is daar niet altijd alles koek & ei. De steengoede cabaretier en Avondshow host Arjen Lubach fileerde het postbedrijf vorige maand in zijn vaste rubriek ‘Tot op de bodem’. Om de slechte werkomstandigheden, te hoge werkdruk en te lage lonen. 

De zoekgeraakte pakjes moesten dus via het nationale postbedrijf Correos España aankomen; bezorgd door pakketbezorger Carlos. We vroegen het hem daarom maar hij kon ons probleem niet oplossen. De pakjes kwamen nooit in zijn filiaal aan. Bernadette kwam met een mogelijk andere oorzaak. Ze had tweemaal een zakje bloemzaadjes meegestuurd met leesvoer. Zij vermoedde dat die de oorzaak  waren!  

Internationale postpakjes worden hier (random) gescand, verdachte inhoud wordt achtergehouden. Ik begrijp dat men in Spanje achterdochtig zou kunnen worden als zo´n rammelend pakje uit Nederland voorbijkomt. De hele wereld associeert mijn vaderland immers met wiet en andere drugs. Nederwiedewiedewiet... wie kent het niet! Anno 2022 is de commercialisering van cannabis (wiet) nog steeds illegaal in Spanje, ondanks het gedoogbeleid. Volwassenen kunnen legaal cannabis consumeren en kweken in eigen huis. Daarbij moet de wiet voor persoonlijk gebruik zijn en moeten de planten uit het zicht staan. Het consumeren, kopen of bezitten van cannabis in het openbaar is geen misdaad maar wel een ernstige overtreding. Voor het gebruik van marihuana in de openbare ruimte gelden boetes variërend van €601 tot €10.400. Die hoogste boete werd al meerkeren uitgedeeld. Wij, vrouwen van meer dan middelbare leeftijd, hebben niets met dit oer-Hollandse product.

Wat ik echter niet begrijp, is dat na constatering -van bloemzaadjes (!)- de rest van een pakje dan niet wordt doorgestuurd aan de geadresseerde. Haal eruit wat je niet door wilt laten maar laat het andere gewoon zitten! 

Bernadette stuurde mij onlangs voor mijn verjaardag (die we eerder alvast samen vierden) nóg een verrassing toe. Het boek van Tom Lanoye (‘De draaischijf’; ont-zet-tend goed geschreven en interessant boek) overhandigde ze mij al in boekhandel Paagman. Dit verrassingspakketje  deed ze ruim een week voor B Day op de post maar er arriveerde tot dusver niets. Ging de geschiedenis zich herhalen? 

Daarop besloot ik postbode Carlos een foto van het pakje te sturen met de vraag of hij op zoek wilde gaan. Een uurtje later appte hij terug dat het boven water was (letterlijk, het regende pijpenstelen) en dat hij het de volgende de dag persoonlijk kwam afleveren. Dat deed hij, met een rode roos voor de jarige. In Nederland raakte ik mijn zonnebril op enig moment kwijt. Ik noemde dat na terugkeer in Spanje aan Bernadette, zij bood aan bij horecalocaties te gaan navragen maar dat vond ik onzin. Ik kon mij namelijk niet herinneren waar ik de bril precies kwijtraakte.

Wat een plezier toen ik mijn vertrouwde gaffas de sol na een strakke laag bubblewrap weer zag opduiken. Joehoe! De attente afzender was op haar beurt blij dat er eindelijk weer een pakje zonder probleem aankwam. Carlos lichtte toe dat hij drie collega´s miste vanwege corona en hij door dat personeelstekort minder vaak zijn bestelronde in onze woonwijk kon doen. 

Correos beleefde hier deze week wederom een opleving toen we post uit Nederland ontvingen van vriend Diederik. Onaangekondigd. Hij zou ons onlangs bezoeken maar dat viel samen met het vrij plotselinge vertrek naar Nederland vanwege mijn zus dus hij annuleerde alles. Maar wat in het vat zit, verzuurt niet. Hij verstuurde een compact en hermetisch gesloten pakketje, met Priority-sticker. Hierdoor wordt post met voorrang behandeld op de eindbestemming. Het verscheen in minder dan vijf dagen op onze mat, ondanks de Paasdrukte. Daarin trof ik, ook weer na lagen bubblewrap, twee glazen potjes met inhoud en... bloemzaadjes! Onze monden vielen open. Snap jij dat nou?! 

Het zijn zaadjes van welriekende, blauwe bloemen: viooltjes, lavendel, salie, kattenkruid. (Throw & Grow van de Hema.) We kochten een ruime keramische bloembak en Paula de Tuinkabouter strooide het goedje enthousiast uit. Het goede zaad doe je in maart, april, mei in de grond. Geen gedoe met voorkiemen en zo, dat is alleen maar haastige spoed. De plantjes weten zelf het best wanneer het op moet komen. Dus laat maar gaan, dat gaat wel goed. De plantjes zijn nu nog klein. We gaan ze bemoedigend toespreken. En in september is het tijd voor de oogst. 

(Herken je deze tekst? Doe maar!)