De fluisterkoffer van Guus

Cabaretier Youp van ´t Hek had het vandaag in zijn column over Jan de Wanhoop, mijn blog gaat over Guus Geluk. We waren laatst uitgenodigd voor een kopje koffie bij onze vrienden Jos & Hemmie. Zij hebben een vakantiehuis op Lomas de Campoamor waar ze heel vaak vertoeven, een van de best gelegen appartementen van deze urbanisatie; met zicht op de golfbaan, weg van de weg en het drukke commerciële centrum La Fuente, op een hoek die vroeg de zon ontvangt (lekker in de winter!) en relatief koel blijft in hartje zomer. Zuidoost, de beste ligging voor een zomerhuis in dit deel van Spanje. In de overige tijd verblijven ze in Helmond. We kennen hen al jarenlang, ruim vóór wij naar Bali verhuisden. We leerden hen kennen op de golfbaan, bezochten hen in Nederland. Ook daar wonen ze mooi, weten we uit eigen ervaring. Ze zijn een toonbeeld van Brabantse gastvrijheid en gezelligheid en graag geziene gasten op onze eigen feestjes. 

Zelf kwamen zij nooit bij ons op bezoek in Bali, een van hen houdt niet (meer) van verre reizen. Goede vrienden en buren van hen uit Helmond deden dat wel. Zo gaat dat soms. Onze vrienden Hugo en Emmy stuurden ook ooit onbekende vrienden op ons Balinese dak. Kirk & Saskia verbleven destijds in ons gastenhuis aan de Balizee en op dat bezoek kijken we met heel veel plezier terug. Enkele jaren geleden gingen we bij hen op bezoek in hun vakantiehuis op Menorca. Dat werd een memorabele reünie.  

Guus en zijn echtgenote Marie-José reisden destijds door Indonesië -zijn familie heeft oude banden met het land- en bezochten ons in Bali. Jos & Hemmie vroegen hen iets voor onze tuin mee te brengen. We ontvingen een tas vol inheems groen waar mijn liefje wel raad mee wist! Heur haar was toen nog zeer kort vanwege een recent afgeronde chemokuur. De tropische tuin was een goede therapie, ze knapte wekelijks zienderogen op. Deze bezoekers verbleven niet in ons gastenhuis maar boekten eigen accommodatie in de heuvels van Lovina. Daar gingen wij op onze beurt op visite. We lunchten samen en praatten geanimeerd over van alles en nog wat. Tijdens een latere reis kwamen ze wederom bij ons langs, nu met dochter Adrienne. Onderhoudende mensen, leuke ontmoetingen. 

Diezelfde Guus kwam ter sprake tijdens ons recente kopje koffie. Hemmie vroeg of we naar het programma Dragon´s Den keken op de Nederlandse tv. Dat doen we niet maar ik ken het programma en het concept. Een uitvinder of beginnend ondernemer houdt een pitch over zijn of haar prototype, voor een groep van mogelijke investeerders. Als de man of vrouw van het verkooppraatje weet te overtuigen, wordt er door een of meer investeerders geld gestoken in het product, tegen een bepaald belang. 

Guus was 40 jaar suksesvol makelaar in Brabant en kroop na zijn pensionering niet achter de geraniums. Deze inmiddels 72-jarige ex-ondernemer ontwikkelde een nieuwe carrière: hij ontpopte zich tot uitvinder. Als iets hem irriteert of boos maakt, bedenkt hij daar een oplossing voor. Zo ontstonden de elektrische billenveger (hij werkt ondertussen aan een tweede, hygiënischer prototype), het opblaasbare rubberen bad voor ouderen waar je “in en uit kunt glibberen”, jeans zonder priegelknopen maar met magneetsluiting en de Snapshoe, een podotherapeutisch-verantwoorde vervanger van de teenslipper die automatisch om de voet sluit. 

Deze Bezige Bij werkt aan verschillende projecten tegelijkertijd. Innovatie kost immers veel tijd en energie en je moet je kansen spreiden. Overigens is Guus niet de enige uitvinder in onze kennissen- en vriendenkring. Deense buurman Jan vond vele jaren geleden een machine uit met speciaal rolmechanisme waarop hij wereldwijd octrooi verkreeg en waarmee hij tot op de dag van vandaag geld verdient. 

De reislustige Guus ergerde zich tijdens zijn vele reizen groen en geel aan de herrie van zijn eigen handbagagetrolley en die van menig medereiziger. Zo´n rolkoffer produceert in zijn eentje ongeveer 65 decibel en bij 70dB krijgt het menselijk oor al last. Kun je nagaan hoe het klinkt als er een aantal van die druktemakers langskomt! Vooral bewoners van de binnensteden hebben daar last van. Met de hervonden vrijheid en oplevende reislust in de wereld (na de coronapandemie) zal een stille koffer zeker uitkomst bieden. Het is de ‘Willie Wortel van Helmond’ die toeristenoorden gaat verlossen van dat irritante geratel van wieltjes. Dat gaat hij doen met zijn fluisterkoffer, een sterk verbeterde versie van de bestaande rolkoffer. 

Guus werkte bijna vijf jaar aan de perfecte versie van deze vinding en investeerde meer dan €100.000 van zijn eigen geld in dit concept. Ik las dat hij eerder aan de slag ging met een e-rolkoffer maar dat idee werd voorlopig in de koelkast gezet. (Ik las recent dat het op termijn weer wordt opgepakt.) Hij vroeg patenten aan op alle innovatieve onderdelen van het huidige prototype en verkreeg die ook. Vervolgens zette hij een TU/e-student aan het werk; na 40 jaar arbeid rijkt zijn netwerk ver. Die jongeman schreef een afstudeerscriptie over de te gebruiken techniek, met nadruk op de aandrijving van de grote zijwielen (met behulp van geruisloze kogellagers). 

Met Jos & Hemmie keken we op een zonovergoten terras naar dit allereerste tv-optreden. (Het programma zit achter de betaalmuur van Viaplay.) Guus stapte monter -volgens zijn goede vrienden enigszins nerveus- de studio binnen. Een aantal meegebrachte stoeptegels moest aantonen hoe geluidloos zijn prototype zich over de grond beweegt. Er rolde een kleine, zwarte koffer met twee grote rubberen zijwielen achter hem aan. Fluisterzacht... De rolkoffer liep gesmeerd, net als zijn presentatie. 

Je kunt deze fluisterkoffer duwen en trekken; bovendien gaat die moeiteloos mee de trap op en af en neemt de stoepranden zonder om te kiepen. Deze trolley heeft cabinematen en kan worden geleverd in diverse kleurencombinaties, naar de wens van de klant. Guus werd ondervraagd over kostprijs en verkoopprijs (circa  €229), verkoopprognose in aantallen, verwacht moment van break-even, gewicht (de gemiddelde rolkoffer weegt leeg 1.5kg, deze 2kg). Daar draaien de koffergooiers van Schiphel -aka Benschophol of Neerlands kluchthaven- hun hand niet voor om. En dan het gebruiksgemak: de koffer draait in een handomdraai om de eigen as. Door de grote wielen valt de koffer ook niet om.

De uitvinder vroeg om een investering van €300.000 in ruil voor een belang van 20% voor de aandeelhouder. Vier van de vijf dragons wilden niet instappen in dit project maar meldden zich al wel als koper. Ook goed! Horecamiljonair Won Yip ging op de vraag in, voor een belang van 30%. De voormalig huizenonderhandelaar onderhandelde niet maar greep zijn kans. De grootschalige productie van zijn fluisterkoffer kan beginnen! (Wel jammer dat het in China gaat gebeuren...) Guus kan zijn geluk niet op en dat is welverdiend. Op de website fluiterskoffer.nl kun je voorinschrijven op de eerste levering.