Kleine zusters van de armen

Vandaag wordt wereldwijd de dag van de Ouderen gevierd. Die noemt men hier ‘El Dia Mundial de los Ancianos’. Het toeval wil dat het vandaag ook op de kop af 33 jaar en 5 maanden geleden is dat mijn liefje en ik elkaar ontmoetten. (Maakt dat ons ‘kleine of grote zusters’?) Het gaat niet altijd over rozen, maar we staan maandelijks stil bij die gelegenheid, als de bui ernaar is. Dat was trouwens ook de eerste dag van de oorlog in Oekraïne maar dat is voor menigeen al geen hot news meer helaas....

Onder onze ruitenwisser troffen we laatst een folder aan van Las Hermanitas de los Pobres, de kleine zusters van de armen. Daarin las ik dat het een congregatie is die voortkwam uit de inzet van een geboren weldoenster: Juana Jugan. Ik had nog nooit van deze dag, deze organisatie en deze vrouw gehoord. 

Juana/Jeanne (uit 1792) blijkt een Bretonse van bescheiden afkomst; haar vader was zeeman -die op een dag niet terugkeerde van zee-, haar moeder huisvrouw. Als jong meisje was ze herderin; ze kon nauwelijks lezen en schrijven maar wel goed haken en breien. Deze dochter, een van acht kinderen, wilde al op jonge leeftijd bruid van God worden en haar leven als zuster geheel wijden aan de zorg voor arme ouderen. Er kwamen jongemannen aan de deur die om haar hand vroegen maar zij was niet geïnteresseerd. Ze wilde alleen goeddoen. JJ werd 86 jaar. Door de paus werd ze later heiligverklaard. Daarna wordt ze bekend als de Heilige Zuster Maria van het Kruis. In de folder wordt om een donatie gevraagd maar daar doen we niet aan mee. Ons belangrijkste goede doel ligt al 14 jaar in Noord-Bali. Daar haalden we destijds een gezin uit de armoede en dat doen we nog steeds. (Maar daarover gaat het nu niet.) 

Tijdens de pandemie overleden ruim 260.000 oudjes aan corona in Spaase bejaarden- en verzorgingstehuizen, volgens het Ministerie van Volksgezondheid. De afgelopen week overleden in Spanje 87 oudjes aan corona volgens IMERSO, de nationale organisatie voor de Ouderenzorg. Vóór de coronapandemie stond de katholieke hulporganisatie ‘Cáritas’ elke zomerdag met vrijwilligers op de parkeerplaats langs ons strand. Als je het terrein opreed, vroegen ze om een kleine bijdrage die we hen nooit weigerden. Deze zomer schitteren ze door afwezigheid. Dat geldt niet voor de armoede in dit land... Meer dan een kwart van de Spanjaarden leeft in armoede of loopt het risico op korte termijn in armoede terecht te komen. De hoge energie- en voedselprijzen en de huidige inflatie maken het er niet beter op. 

Aan onze stranden staan dit jaar wel SOS-hokjes waarin de strandwachten vertoeven. Het is een eenvoudige cabine met een solarium er bovenop. Beneden bewaren ze medicijnen voor de eerste hulp en hulpmiddelen als een brancard. Boven wappert de vlag van de dag en heeft men extra goed zicht. Aangezien de hittegolven blijven binnenrollen, is hun cabine inmiddels uitgerust met airco. De laatste ontwikkeling, die afgelopen week plaatsvond, was het aanbrengen van zonnepanelen op het dak zodat men eigen energie kan opwekken. Slim. Als het daar niet lukt, waar dan wel?! Zout en zand zijn echter niet bevorderlijk voor een langdurig goede werking... 

Wij schakelden zelf ook de airco voor de nacht in maar het apparaat dat de slaapkamer van koelte moet voorzien, hield er onlangs mee op. Het ding is nog maar vier jaar oud maar stopte met functioneren. Ik werd wakker van het gebrek aan koeling, dreef weg tussen de  lakens. Er werd alleen nog (warme) lucht verplaatst. Wij hebben airco met zogenaamde invertertechnologie. Daarmee wordt de compressor werkend gehouden; al naar gelang de omstandigheid met meer of minder vermogen. Die technologie voorkomt dat de airco uitschakelt zodra de ingestelde temperatuur wordt bereikt en weer aangaat nadat de temperatuur enkele graden is gestegen. De temperatuur blijft zo gelijkmatiger. Dat is efficiënter en je bespaart bovendien energie. We gebruiken de airco doorgaans alleen in de hete (en rumoerige) augustusnachten maar vanwege de vroege hittegolven begonnen we daar vorige week al mee. 

De volgende ochtend belde ik een technicus die we van een eerdere reparatie in huis kennen. Hij heet Vasi, is een Bulgaar en verdient als zzp'er een dik belegde boterham aan de installatie, het onderhoud en de reparatie van huishoudelijk witgoed. We zagen zijn bedrijfsauto in de loop der tijd groter en nieuwer worden. Het is hem van harte gegund. Een goede handwerkman is zijn gewicht in goud waard. 

Zijn telefoonnummer was gelukkig nog in gebruik, onze koelteconsulent kon diezelfde dag  langskomen voor inspectie (al zei hij het beredruk te hebben). We hoopten dat het probleem met aanvulling van een beetje gas zou zijn opgelost. Vasi resette de airco maar constateerde vervolgens dat de buitenunit niet aansloeg. Foute boel! De compressor was dood. Dat is de pomp die het koelmiddel circuleert in het systeem. De kosten van reparatie van een compressor kunnen oplopen tot €1.000; dat is duurder dan een nieuwe airco. Kan dat niet anders?! Onze reparateur stond erbij en keek ernaar. Er zit standaard twee jaar garantie op een airco dus reclameren bij de winkel had geen zin, al bleef ons apparaat tenminste zes jaar onder de gemiddelde levensduur.   

We hebben de pech dat onze buitenunit hoog aan de noordkant van het huis hangt. Het ding vangt daar veel zout en zand; die combi is funest voor electronische apparatuur. Een hoes over de unit is een uitkomst maar we moeten dan telkens voor het gebruik het dak op. Geen optie. Vroeger zeiden we dat wonen op een golfbaan uitdagend was vanwege rondvliegende ballen en het luidruchtige baanonderhoud. Wonen aan zee heeft ook z´n nadelen. 

Illustratie: Jip van den Toorn
(voor de Volkskrant)

We betalen ons nog eens arm aan die koelkrengen! Hittegolven gaan niet meer weg uit ons leven. Leven in Spanje zonder airco is ondoenlijk in de zomer, zeker met dit soort vroege golven. Er werd dus een nieuw apparaat besteld. We hadden mazzel: de installatie vond vijf dagen eerder plaats dan voorzien. Of liever gezegd: vijf slapeloze nachter eerder. Vasi belde ons de dag na het consult. Er viel een geplande installatie uit bij Britten en hij stelde voor die plaatsvervangend bij ons te doen. Joehoe! We zijn blij met zo´n meedenkende installateur.

Het geïnstalleerde apparaat heeft voldoende potentie zodat we, als we willen, ook de woonkamer (mee) kunnen afkoelen. Voorlopig staan de ramen en deuren overdag nog open maar morgen even niet. Dan wordt het hier 38 graden Celsius. Wij gaan lekker snorkelen in de wateren van het frissere Cabo de Palos (Murcia). Voordat we als oudjes een zachte dood smelten. Dat advies kregen we van onze  hittecoach (Youp)!