Plat

We konden hier recent weer buiten zitten en dat was memorabel! Op 9 juni begon de eerste hittegolf en die hield aan tot vorige week. (Het is nog niet gedaan.) Op de heetste dag van deze zomer -zo bleek- stond een etentje gepland met Nederlanders die vorig jaar emigreerden naar onze woonplaats. We leerden hen kennen via onze vrienden Hugo & Emmy. Zij werkten een leven lang in het onderwijs en genieten nu van hun welverdiende pensioen. Simone en Han-Dik zijn leuke, onderhoudende mensen. Hij en mijn liefje delen hun achternaam en geboortegrond (Groningen) maar ze zijn geen familie van elkaar. Simone's familie heeft roots in Nederlands-Indië; dat schept een band. Maar met elkaar hebben we meer raakvlakken. 

We besloten die afspraak af te zeggen want bij 38 graden Celsius de avond buiten doorbrengen is geen lolletje. Er lag een wollen deken over de patio en er zou geen zuchtje wind voelbaar zijn. Koken zou dan evenmin prettig zijn dus we verschoven de afspraak naar de eerstvolgende betere gelegenheid. Mijn liefje houdt het weer goed bij en zag een betere datum aankomen. Met een verkwikkend windje en een temperatuur die niet boven 30 graden zou uitsteken. De nieuwe afspraak werd gemaakt. Zij maakte die middag de terrassen schoon, samen dekten we de houten tafel. In de keuken trof ik alle voorbereidingen voor een zomers driegangendiner. Paëlla was het hoofdgerecht; die maakte ik nog niet voor hen. De MiP-rosé van vriend Ger stond koel te wachten.

Op het kooktoestel zit een speciale pit die alleen voor dit gerecht wordt gebruikt. Die ontbrandde die avond niet zoals het moet, met vuur uit de buiten- èn de binnenring. Paëllapannen zijn extra groot dus je hebt zoiets nodig voor gelijkmatige garing van de rijst. Het lukte mij niet om het vuur in de juiste stand te krijgen. Dan maar werken met de anderen. Totdat de speciale pit wel aanfloepte. Daarop liet ik de pan met rijst en kip lang sudderen voor het beste resultaat. (Paëlla maken is slow cooking.) Volgens mijn liefje was dit de beste uitvoering tot nu toe. In het hart van de pan zat socarrat (een aangebrande maar niet verbrande korst) en de rijst aan de randen was al dente met een licht gekleurde maar krokante korst. Perfect! De pan werd bijna leeggeschept. De avond was gezellig en geanimeerd en eindigde bij kaarslicht. Una noche velada. 

De Ronde van Spanje, La Vuelta, begon een dag later. De route loopt langs ons woongebied, de finish is op 11 september en ligt in Madrid. Deze wielerwedstrijd startte dit jaar in en om Utrecht (Nederland). In een Spaanse podcast hoorde ik iemand deze stad de meest Spaanse stad van Nederland noemen. Ze durven wel, die Spanjolen! Ik zou bij Utrecht allereerst aan de daar getekende vredesverdragen denken. Zij kennelijk niet. Dat zit zo. 

Graaf Alva was in de 16de eeuw de beste bevelhebber van de Spaanse koning Filips II. Deze ‘ijzeren hertog’ kwam destijds orde op zaken stellen in de Lage Landen en dat heeft katholiek Utrecht geweten! Twee jaar voordat Alva door de poorten van de stad stapt, zien calvinisten hun kans schoon om ruimte op te eisen waar ze hun ideeën kunnen verspreiden. Ze willen kerken waar ze kunnen preken. Maar het antwoord van Spaanse zijde laat te lang op zich wachten en ze slaan aan het muiten en stormen in de zomer van 1566. (Net als de boeren nu.) Filips ziet die Beeldenstorm niet alleen als openlijke ketterij maar ook als verzet tegen zijn gezag. De ketters moeten worden gestraft en dat komt Alva doen. Hij brengt een leger mee van 10.000 man om met onbeperkte bevoegdheid aan de slag te gaan. Hij is verbolgen over de toegeeflijkheid van de Utrechtse Raad tijdens de Beeldenstorm en ook over de inwoners van de stad die proberen onder de ingevoerde belastingmaatregelen uit te komen. (Net als veel Nederlanders nu.) De rest is geschiedenis. 

In de Volkskrant las ik dat het stadsbestuur van Utrecht €2.350.000 betaalde aan de organisatie voor de aftrap van deze Vuelta. Ik hoorde de burgemeesteres toelichten dat het moeilijk is te kwantificeren hoeveel zo’n deelname nu precies opbrengt. Maar het zette Utrecht als fietsstad goed op de kaart. 

Vrijdag keek ik op tv naar de ploegentijdrit. Het was een etappe van 23km die zo plat was als een dubbeltje. De Spaanse omroep RTVE verzorgde alle opnamen in Nederland. De teksten op het scherm waren dan ook in het Spaans en de Nederlandse bezienswaardigheden waar de helikopter overheen vloog en waarop werd ingezoomd, werden zo goed mogelijk vertaald. Er kwamen ruim 130 medewerkers van de Guardia Civil mee om het lokale verkeer te regelen. Die mannen stonden met gele vlaggetjes te zwaaien op vluchtheuvels, voor rotondes en lastige bochten (daar waren er veel van!), om het peloton tijdig te waarschuwen en de goede kant op te manoeuvreren. Ten tijde van de strenge coronamaatregelen merkte Hugo een keer op “jullie hebben de guardia civil, wij hebben BOAs.” Afgelopen dagen hadden zij ze ook. Bofkonten. 

Op zaterdag startte de route in Den Bosch en die eindigde in Utrecht. Den Bosch moest daarvoor €484.000 neertellen. De ‘Alto de Amerongse Berg’ met een hoogte van wel 70m was die dag de top (een colletje van de 4de categorie). De 184 renners van 23 teams passeerden onder andere de Zuiderwaterlinie, de verdedigingslijn die de Hollanders er aanlegden naar aanleiding van de Tachtigjarige Oorlog tegen de Spanjaarden. Die zij verloren. De onderdelen van die linie werden dan ook geen moment door RTVE in beeld gebracht.  

Die dag zag ik de renners onder andere door de Middeleeuwse stad Rhenen (provincie Utrecht) fietsen. In het centrum staat tegenwoordig een snelheidsmeter, gekoppeld aan een InfraMarks-informatiebord dat aangeeft hoe goed voorbijgangers zich houden aan de maximumsnelheid ter plaatse. Als ze zich aan de voorgeschreven snelheid houden (30km), krijgen ze een groene smiley; bij overtreding ontvangen ze een sip kijkende emoji. Je snapt het al: alle renners waren ketters die dag. Er stak een Beeldenstorm op maar dan anders! Er werd überhaupt hard gereden in het vlakke land.  

Er was vanuit de lucht ook relatief veel aandacht voor de Piramide van Austerlitz. De helikopter cirkelde om dit rijksmonument heen en dat begrijp ik. Wie verwacht immers een piramide in hartje Nederland?! Dit 33m hoge bouwwerk is een kopie van de Egyptische piramide van Gizeh (geloof het of niet). Het werd in 1804 gebouwd door Napoleontische soldaten, in opdracht van een welbereisde Franse generaal. RTVE meldde op het scherm dat deze piramide in Woundeberg staat maar dat moet Woudenberg zijn. Snap ik ook... Wound-wond-strijdperk (destijds tegen Britse binnenvallers). 

Gisteren vond de derde en langste etappe van de Vuelta 2022 plaats. Het rondje Breda was 193km lang. Op de Rijzendeweg (toepasselijke naam), met een huiveringwekkende 400m hoogte en een stijgingspercentage van 3.7%, konden renners voor het bergklassement punten pakken. Dat was eveneens een klim van de 4de categorie (de enige twee in deze gehele ronde). De Nederlandse commentatoren noemden deze col ‘een oprit’.  

Alle Vuelta-etappes in Nederland werden een Jumbo Visma-feestje; een team met een oranje randje. Drie verschillende renners van die groep droegen een dag lang de rode trui. Het was een speciale trui (Nederlands ontwerp) met de logo’s van Utrecht, Den Bosch en Breda erin verwerkt. De ‘maillot rojo’ vliegt met hen mee naar Spanje. 

Vandaag is een rustdag (reisdag), vanaf morgen is de platheid voorbij. Er zullen in deze Vuelta negen etappes eindigen op de top van een berg. Er zijn 42 bergpassen opgenomen in het traject en enkele koersen hebben een stijgingspercentage van 19 à 24%. Etappe 4 van ruim 150km (morgen) wordt verreden op Spaans grondgebied, in Baskenland om precies te zijn. Er zitten meteen twee collen in die dagkoers, de hoogste is de Puerto de Herrera op 1.100m. De 15de etappe vindt plaats in de Sierra Nevada en is de hoogste van deze ronde van Spanje: op 2.500m hoogte (4 september). Etappe 18 wordt de steilste, de beklimming van de Alto de Piornal. Now we’re talking!

De NOS zendt de rest van deze wielerronde niet live uit op tv. De Nederlandse liefhebber zal moeten uitwijken. Wij hebben Spaanse tv.