Nee,
even geen verkiezingsblog al ben ik blij met de overwinning van D'66
en Rob Jetten als 's lands nieuwe Jeune Premier. De eerste openlijk
homoseksuele minister-president van het land. Joehoe! Mijn stem kwam niet bij
de winnaar terecht maar de zegen is hem (pro-democratie, pro-Europa,
pro-klimaat) van harte gegund. In de Britse krant The Guardian werd hij neergezet
als een politicus die aantoont dat het politieke midden stand kan houden in barre
tijden. De anti-Wilders.
Hij
maakte de verkiezingsleus van zijn partij meer dan waar: ‘het kan wél’. De
gematigde Nederlander leek te snakken naar een positief verhaal, een narratief zonder
gif. Ervan uitgaande dat achter één zetel in de Tweede Kamer circa 70.000
stemmen staan, betekent het dat ruim 1.8 miljoen Nederlandse kiezers op deze
partij en deze partijleider stemden. Sommigen noemden hem in de euforie ‘Kennedy
aan de Waal’ (Jetten komt uit Uden, Brabant). De vergelijking was niet met de huidige
Amerikaanse Health Secretary (minister van Volksgezondheid) met dezelfde
achternaam. Deze vaccinscepticus besloot onlangs alle vaccinatieprogramma’s te stoppen
omdat ze een gevaar zouden zijn voor de volksgezondheid. Een gevaarlijke
beleidswijziging... Wij gaan onze prikken binnenkort weer halen.
Ik
vraag mij wel af hoe de griezels zich nu voelen die enige tijd geleden nog met
fakkels voor het Haagse hoofdkantoor van D'66 stonden en er
stenen door de ramen gooiden. Ik hoop dat de nieuwe regering ook hen straks weet
te verenigen. Ook ik sla het Grote Boek van Negativiteit en Haat graag dicht. Weg
met de extreemrechtse wurggreep op de politiek, weg met de polarisatie, weg met
het populisme. Laten we de mouwen opstropen en samen aan de slag gaan. Voor Nederland!
Mijn
liefje en een clubje vrienden keken gisteravond gebiologeerd naar, in
kleurrijke kleding uitgedoste dansers. Wat dat clubje
gemeenschappelijk heeft, is dat iedereen in dezelfde woonwijk woont als
permanent resident en dat we allemaal korte of lange tijd in Engeland woonden in een ver verleden. Vooral dat laatste telt: als je er woont, leer je genieten van Indiaas eten, met curry’s
als uithangbord voor deze keuken.
Die gerechten leerden we waarderen toen we in Caversham Heights woonden, een fraaie, hoog
gelegen buitenwijk van universiteitsstad en graafschap Reading in Berkshire. Met
stijgingspercentages van 14%, heel veel bomen en zicht op de Theems. Eenmaal leende
ik de Jaguar van mijn liefje om naar mijn werk in hartje Londen te gaan. Ik reed de
tank zo leeg dat zij de auto de volgende ochtend in zijn vrij moest zetten om daarna
beneden bij de benzinepomp aan te komen. Dat lukte haar net... Als straf mocht ik haar auto een tijdje
niet lenen. Dat was terecht, vond ik toen en nu. (Zelf had ik echter ook een auto, een Jeep Grand Charokee die ik later naar Spanje exporteerde en die jarenlang een caravan door Europa trok.) Dat 'leegrijden' was wel verwend en egocentrisch drakengedrag van mijn kant.
We
hadden in Caversham destijds een kleine buurtsuper -annex videoshop- die werd gerund
door een Indiase familie, op ongeveer 200m van ons huis. Erg aardige lui al
mengden we sociaal nooit. We gingen regelmatig eten in een van de vele Indiase restaurants
in de omgeving. Als we op vrijdagavond te moe waren om uit te gaan, kochten we soms
een Indiaas voedselpakket. Type rijsttafel, met een voorafje, hoofd- en
bijgerechten en een toetje. Bij Waitrose.
Een van mijn teamleden destijds, Veronica Kumar, was
Indiase. Een prachtige, slimme meid. We werden uitgenodigd voor haar
traditionele huwelijk in het Hilton hotel aan Hyde Park. Het was een happening
van jewelste! Met honderden gasten. Mooi dat een keer te hebben meegemaakt. Zo leerde ik Indiaas eten
zeer waarderen en die goesting is er tot de dag van vandaag.
Als
je wilt weten wat je moet kiezen, vind je hierbij een handig kaartje dat ik overnam van de blog ‘de
wereld op je bord’.
In het noorden eet men vooral: paratha/naan,
yoghurt, boter, noten, gedroogd fruit, vlees (vooral lam), Tandoori-gerechten, kashmiri
chillies en paneer (Indiase kaas). In het westen vind je met name groenten, linzen en granen,
chapati (platbrood), palmsuiker en vindaloos (stoofgerechten). In het zuiden krijg
je rijst en rijstprodukten, zoals dosas (rijst wraps) en Idlis (rijst cakes), vis,
kokosnoot, zeer pittige chillies (bird’s eye), tamarinde, limoensap en curryblaadjes.
En tenslotte, in het oosten serveren ze mosterdolie en -zaad,
panch phoran (kruidenmix, 5-spice), zoetwatervis, desserts en andere zoetigheden.
In
onze woonwijk hebben we sinds enkele maanden een goed Indiaas restaurant. Alle
mannen in de bediening hebben Indiase roots. De eigenaar is een Sikh (draagt
een tulband), een aantal van hen komt uit Punjab, uit het hoge Noorden van India. In
de eerste week van opening stonden we daar al op de stoep. Zij bieden gerechten aan uit
elke regio van het land. Ze zijn zeer klantgericht en de keukenbrigade is top.
Recent
organiseerden zij een Bollywood-avondje voor de vaste gasten. Het was er bomvol, vooral Britten, sommige van hen in Halloween-uitdossing. Er hing een goede sfeer. Er werd gedanst door vrouwen in traditionele kleding, op zeer opzwepende muziek. Het was soms
moeilijk om stil te blijven zitten. De jongste in de bediening (rechts op de foto) kwam telkens
vertellen uit welke streek de nieuwe dans stamt. Het werd
een leuke avond. Mijn Bhuna curry (uit Bengalen, noordoost-India) was de lekkerste van alle curry's die ik daar tot nu toe at!
