De Parade

Wij waren een uur te vroeg op locatie van De Parade in Den Haag. Mijn liefje dacht in een festivalkrantje te hebben gelezen dat de kassa op de openingsavond een uur eerder open zou gaan. Dat was niet het geval. Wij moesten onszelf dus een uurtje 'zoet houden'. We streken op een bankje van een naburig park neer waar jochies aan het voetballen waren. Na ongeveer tien minuten kwam er een mevrouw op ons af die ons van top tot teen bekeek, uitlegde dat wij ons op het terrein van een kinderspeelplaats bevonden en ons indringend bleef aankijken, inmiddels zwijgend. Ineens begreep ik het: wij waren ongewenst (maar onschuldig)! Ik mompelde nog zoiets als “dat er vreemde types op de wereld rondlopen”. De mevrouw was zichtbaar opgelucht door ons begrip.

We liepen terug naar de ingang van het Paradeterrein toen we een busje met daarop 'Traffic Support' zagen aankomen. Er stapten twee lichtgevende traffic supporters uit die voor onze neus werkoverleg hielden. Ik vroeg mij af waarom zo'n dienst niet gewoon 'Verkeershulp' heet? Ja, het Engels stond wel heel mooi op die gifgele jasjes... Het werd een sketch die in een goede uitzending van Jiskefet niet had misstaan! De een had overduidelijk de leiding, de ander had overduidelijk (veel) leiding nodig. De baas deed al het gedane werk van zijn ondergeschikte over: geen enkele pilon stond naar zijn zin en moest dus worden herschikt. De afscheiding werd neergezet langs de reeds geparkeerde personenauto's. “Wat was daarvan de bedoeling?” Dat er geen nieuwe auto's gingen staan als er een weg zou rijden. Logisch, toch?!

Er kwam een koektrommel-op-wielen aan bij een vacante parkeerplek. Alhoewel er voldoende ruimte was, bleek het toch niet te mogen van de TS'ers. Vervolgens zagen de dames een parkeerplek tegenover, min of meer op de hoek van de straat (dus gevaarlijker). Dat mocht wel van de beide heren... “Jan, dat mag toch daar? Ja, dat mag”. Hilarisch!
We hadden dus al een hele voorstelling achter de rug toen de Parade om zes uur haar deuren voor het Haagse publiek opende. De wethouder van Cultuur Jetta Klijnsma voltrok de opening, vergezeld door trombonisten van het Residentie Orkest. Er liep ouderwets Paradepubliek rond: beetje artistiek, beetje alternatief.

Wij waren met name gekomen om Ellen ten Damme te zien. Ik vind haar ontroerend en onstuimig tegelijkertijd. Een roomzachte rocker. Voor haar show 'De G van Gezellig?' (gebaseerd op gedichten van Ilja Leonard Pfeiffer) waren nog ruimschoots kaarten te koop. Ellen vertelde ons voor aanvang van haar optreden dat ze nerveus was. Al is de Parade voor veel artiesten 'een tussendoortje' voor het plezier, de show moet wel in orde zijn! Het liep die avond wat ons betreft 'Dubbel G van Gewoon Goed!' -inclusief één flick-flack- en dat hebben wij haar na de voorstelling gezegd. Bij mijn foto's is de reportage te zien en ik heb de Ellen-documentaire (Uur van de wolf) bij mijn links opgenomen.

We hebben ook nog toegangskaarten gekocht voor de Givola's die ons op luidruchtige wijze bewust maakten van de gevaren die op de loer liggen in een doorsnee huishouden. Hilarisch!
De gerechten van restaurant 'Lust' waren tongstrelend: verrassende antipasti voor samen, spaghetti pugliese met gestoofde pijlstaartinktvis, venusschelpen en venkel voor mij alleen en wilde zalm voor mijn liefje. De biologische rosé met de naam 'La Petite Danseuse' danste als een engeltje over de tong. Het werd een zinnenprikkelend avondje uit en we kwamen doorweekt op de camping terug.