Zelf had ik namelijk best een leuke. Ze heette Johanna, kwam uit Brabant, hield van kinderen en van gezelligheid. Ik vond haar bijzonder hartelijk. Ze was een mooie vrouw, had reebruine pretogen en kon goed lachen. Ze hield van een sigaretje (dat ze stiekum dacht te kunnen roken), een advokaatje-met-slagroom en een praatje.
Ze was van goede huize, we noemden haar soms schertsend 'de freule'. Ze leek als twee druppels water op onze voormalige koningin Juliana (meer mag ik er niet over schrijven...)! Ik schrijf in de verleden tijd want ze leeft niet meer; ze overleed begin 2005.
En daarmee bleef mijn schoonvader alleen achter, na een huwelijk van 55 jaar.
Hij houdt erg van reizen -mijn liefje aardt naar haar pa- en wij overtuigden hem dat hij in Spanje moest gaan overwinteren als een van de 120.000 Nederlanders aan de Costa Blanca. Daar zou hij onder de mensen zijn, elke dag naar buiten kunnen, kunnen fietsen. Hij zou daar een Hollands krantje kunnen vinden en een lekkere kop koffie. Wij dachten (eigenlijk hoopten we het) dat verdriet-onder-de-zon minder erg zou zijn. Hij schafte een kampeerauto aan en vertrok.
In diezelfde periode gingen wij op onze eerste wereldreis. Na een tijdje begonnen er SMS'jes binnen te druppelen met daarin regelmatig het woord 'crittel'... Ik kende het Engelse woord critter wel maar dat paste niet in de context van zijn berichten. Wat bleek?! Er was een nieuwe vrouw in zijn leven verschenen. Ze heet Christel, is Duitse, spreekt goed Spaans en hij voelt zich weer gelukkig! Of beter gezegd: ze zijn heel blij met elkaar. En dat zeggen ze elkaar ook regelmatig.
We brachten dit weekend een bezoek aan hen want ook zij wonen in Spanje, op ruim een uur rijden van ons.
'De derde leeftijd' was dit jaar in Nederland het thema van het boekenweekgeschenk. Het ging over oude mensen. Het begrip is uit de Franse taal afkomstig (le troisième âge). Als ik het goed begrijp, begint de derde leeftijd zo rond je vijfstigste. Dat is toch niet oud?! In het Frans wordt het begrip 'de vierde leeftijd' ook gehanteerd. Dat lijkt mij dan eerder over oude mensen te gaan. Zelf geef ik de voorkeur aan 'senioren'.
Het is mooi om te zien hoe senioren als mijn schoonvader en zijn nieuwe vrouw genieten van het leven en van elkaar. Zij realiseren zich al te goed dat er niet meer zoveel jaren voor hen in het verschiet zullen liggen maar dat hindert hen niet om van iedere dag iets moois te maken. Ze kunnen het beiden en dat is knap. Onze zegen hebben ze!
Zij hebben met elkaar hun vaste dagelijkse ritme: ze zwemmen in de zee, wandelen over de boulevard naar het volgende dorp (en met de bus terug), koken samen of eten een hapje buiten de deur, genieten van een glaasje wijn bij de maaltijd, spelen spelletjes, ontvangen vrienden, kinderen en kleinkinderen. En ze genieten van elkaars gezelschap. Ze staan volop in het leven en stellen niets meer uit tot later. Want later is nu. Ik, jonge pensionista (op weg naar de derde leeftijd), leer ervan. Ik vind het mooi om die twee hand-in-hand te zien lopen.
En Johanna zal nooit worden vergeten.
