Drielandenreis

We zijn terug op het Spaanse honk!
We waren op maandag laat uit Kijkduin vertrokken: er was tijdens de nacht veel regen gevallen op de (weinige) spullen die nog buiten stonden dus er viel het een en ander af te drogen en op te bergen. Ook de auto die tot verhuisbus werd, moest nog op de logistiek slimste wijze worden ingedeeld. Bovendien hadden onze aardige campingburen ons uitgenodigd voor een kopje koffie daar onze Nespresso al was ingepakt. Die zou namelijk mee terugreizen naar Spanje (dat verbaast toch ook niemand?!).

Gelukkig deed onze 'mover' het, een geavanceerd apparaat op de wielen waardoor onze grote caravan een soort radiografisch bestuurbare dinky toy wordt. Dat scheelde een boel spierkracht voor de meisjes. Desalniettemin reed ik uit Nederland weg met een splijtende pijn in mijn hoofd. Het valt niet mee om weg te gaan... Mijn liefje nam het stuur over en samen besloten we niet verder dan Bastogne te reizen waar ons favoriete restaurant "Leo" bij nader inzien ook nog gesloten bleek. Zo'n maandag was het. We lagen die avond wel lekker vroeg in bed en gingen de volgende ochtend vroeg weer op. Ikzelf gelukkig een stuk frisser.

Voor vertrek had ik een lijstje gemaakt van plaatsen in Frankrijk die wij graag wilden aandoen. Op plaats 1 stond de kapel van Ronchamp, de Notre Dame du Haut in de Haute-Saône; door Le Corbusier ontworpen en in 1955 afgerond. Op de plek waar deze beroemde kapel kwam te staan, stonden eerder kapellen die eeuwenlang door pelgrims waren bezocht. Ik wilde het gebouw al jarenlang met eigen ogen zien en tijdens deze terugreis ging het er dus van komen. We liepen er (samen) helemaal alleen rond en dat was fijn. Het is plaats van bezinning en -als de zon schijnt- van veel bijzonder licht. Het was bijzonder fraai om over het dal met de mooie herfstkleuren uit te kijken.

We maakten onder andere een stop in Tournus, een plaats die wij ook al jaren met een bezoek vereren. Deze keer kozen wij voor het hotel "De Greuze" waarin een Michelinsterrenrestaurant is gevestigd. Het hotel staat naast de prachtige abdij van St-Philibert, het voormalige klooster dat zeer de moeite van het bezoeken waard is. Vooral de oorspronkelijke mozaïeken in de vloer en de glas-in-lood-ramen zijn prachtig.
De keukenbrigade van De Greuze wordt aangevoerd door Yohann Chapuis die 's avonds erg zijn best voor ons deed in het restaurant. Net als de ober die veel gelijkenis vertoonde met Louis de Funès, een filmfavoriet uit mijn jeugd. Ik moest soms om hem giechelen door zijn zangerige Zuidfranse accent en de grote snor.

Een ander hoogtepunt voor mij was de tocht over de brug van Millau, in het Zuiden van Frankrijk. Het is op dit moment de hoogste en langste brug ter wereld (2.5 km), ontworpen door de beroemde Britse architect Sir Norman Foster (diezelfde van T5). Ik ben een groot liefhebber van zijn architectonische werken en verheugde mij al jarenlang op het zien van dit magistrale werk.

Frankrijk is en blijft leuk: een krantje lezen met 'les locaux' in de bar-brasserie, 'boire un coup' (een glaasje wijn drinken), een croissantje in de ochtend, en tegenwoordig overal een capuccino... maar wel voor €3.40 per kopje. Men gaat daar goed met de tijd mee.
Maar er gaat wat mij betreft niets boven Spanje! Elke keer dat wij de grens oversteken, gaat mijn hart sneller kloppen. Ik houd van dit land met zijn passie en zijn kleuren. En de Spanjaarden, niet te vergeten. Het is fijn weer thuis te zijn. Ik heb vandaag alweer een aantal baantjes gezwommen in het zwembad dat inmiddels een baby(badje) heeft gekregen. Hier duurt de conceptie slechts zes maanden. 't Kan er ook zo broeierig zijn...

Enkele foto's van de terugreis zijn in de diashow Zomer 2008 opgenomen die op mijn weblog is te zien (evenals enkele foto's van de heenreis via Valencia, Zuid-Frankrijk en Zürich).