Begin juni opende het Hergé-museum in Louvain-la-Neuve (België) haar deuren. In de wandelgangen wordt dit het 'Kuifje-museum' genoemd. Hergé is het synoniem van George Remi, de geestelijk vader van de avontuurlijke stripheld. Als je de initialen van zijn volledige naam (GR) omdraait en die op zijn Frans uitspreekt, krijg je (H)ergé. De Belgische striptekenaar overleed in 1983 en door toedoen van zijn vrouw is het musueum nu tot stand gekomen. Het gebouw is ontworpen door Christian de Portzamparc, een gelauwerde Franse architect. Ik had mij voorgenomen het museum tijdens ons recente verblijf in Nederland te bezoeken maar het is er niet van gekomen. Er waren teveel andere dingen en een blonde labrador die voorrang kregen. Een bezoek aan het Hergé-museum staat nu op de 'To Do'-lijst voor volgend jaar.De Kuifje-stripverhalen zijn nog erg populair: uitgeverij Casterman verkoopt 2 miljoen stripboeken per jaar. Er is nog steeds veel aandacht voor de blonde held en zijn viervoeter. Zo verscheen vorig jaar 'Tintin y el loto rosa' (Kuifje en de roze lotus) van de Spanjaard Antonio Altarriba.
Altarriba is professor in de Franse taal aan een universiteit in Baskenland, schreef ettelijke boeken, schrijft in nationale en internationele tijdschriften, won literaire prijzen. Kortom: een serieuze schrijver. Zijn Kuifje-album, dat je een volwassenenalbum kunt noemen, deed veel stof opwaaien: Kuifje verkeert in het verhaal als dertiger in een midlife crisis en de lezer wordt op grafische wijze deelgenoot gemaakt van zijn seksuele escapades. Het album was als hommage bedoeld maar moest op verzoek van de erven Hergé van de markt worden gehaald. Dat verbaasde mij wel enigszins: Hergé was zelf ook niet altijd even braaf met auteursrechten en copyright omgegaan. Dat las ik in een speciale 'Beaux Arts'-uitgave over TINTIN van de Franse krant 'Le Figaro' die ik in 2007 in een krantenkiosk vond tijdens de terugreis van Nederland naar Spanje. Het tijdschrift staat vol met uitleg, vergelijkingen, inspiratiebronnen van Hergé, knipsels die hij bewaarde. Het rijk geïllustreerde tijdschrift is 170 pagina's dik dus dat was smullen! Daaruit kwam ook een beeld naar voren van een tekenaar die naar believen knipte en plakte en de feiten soms naar eigen hand zette, zeg ik dan maar eufemistisch. Begrijp mij niet verkeerd: ik vond en vind Hergé een groots tekenaar en geniet tot op de dag van vandaag van zijn pennevruchten. En ik begrijp dat er door de erven over zijn intellectuele eigendom wordt gewaakt maar goedbedoelde, goed uitgevoerde bijdragen op waarde schatten is ook een kunst.
Mijn liefje en ik zijn momenteel druk bezig met het scheiden van de boedel. Nee, we gaan niet uit elkaar! Bedoelde boedelscheiding heeft betrekking op de spullen die in Spanje blijven en de dingen die naar Bali zullen gaan. Het zijn vooral persoonlijke voorwerpen die in de zeecontainer terecht zullen komen: muziek, boeken, foto's, schilderijen en andere kunstvoorwerpen, kleding, kadoos met emotionele waarde, wat verlichting en keukenspullen, enkele gebruiksvoorwerpen die wij daar niet willen of kunnen missen. Dat soort zaken. Plus alle bestanddelen voor de aanleg van een eigen kruidentuin-op-poten. Uit Nederland bracht mijn liefje voor dat doel een flinke lap worteldoek, zaadjes en ecologisch-verantwoorde voortrekbakjes mee. Jaja, we hebben grootste plannen! En -keurig (!)- opblaasspeelgoed voor het zwembad, een impulsaankoop van mijn kant. Dat kan in bijna elke winkel aan de Costa Blanca worden aangeschaft want hier is de zomer werkelijk losgebarsten.
Vervolgens moeten alle, te verschepen voorwerpen op een lijst worden gezet, moet elk voorwerp gedetailleerd worden beschreven en de waarde ervan worden bepaald voor de verzekering. Een hele klus maar wel een die met veel voorpret gepaard gaat. De te verhuizen spullen worden zo goed mogelijk gegroepeerd zodat wij het onszelf en de verhuizers op V-Day niet al te moeilijk maken. Het transport met bestemming Soerabaja zal 6 à 8 weken in beslag nemen, afhankelijk van de weersomstandigheden op zee. De container moet bij aankomst langs de douane van Java worden geleid om vervolgens over land naar Bali te worden getransporteerd. Ook daar zullen plaatselijke autoriteiten zich over onze spullen buigen...
Tegen die tijd zullen ook wij in Bali zijn aangekomen en is ons onderkomen klaar om de persoonlijke spullen te herbergen. Deo volente. Vanmorgen ontvingen wij een mail van onze Belgische buren. Zij gaan hun villa op 1 juli bewonen (zoals gepland), hebben de eerste vrienden al op bezoek maar hebben nog geen electriciteit. Dat 'probleempje' is door de bouwonderneming opgelost door de plaatsing van een krachtige generator; het geluid valt mee... Zij meldden ons hoopvol “dat de kans groot is dat er al vaste stroom zal zijn in augustus”. Boffen wij even. Tja, als je niet tegen dergelijke onzekerheden kunt, moet je niet buiten Nederland gaan wonen. Laat staan in Azië! Ons weerhoudt dat niet. Wij gaan niet de boot in. Mijn Kuifjes echter wel.
