De maand juni is goed begonnen: in de Times Online was te lezen dat er goede testresultaten zijn geboekt met een nieuw medicijn genaamd 'olaparib'. Het medicijn gaat de strijd aan met borstkanker die wordt veroorzaakt door BRCA-1 en BRCA-2, de aanduiding voor een genetische modificatie die een agressieve vorm van borst- en/of eierstokkanker kan veroorzaken. Vorig jaar schreef ik regelmatig over dit onderwerp omdat daarover stevig werd gedebatteeerd in Nederland.
54 vrouwen, allen lijdend aan genetische borstkanker, uit onder andere Engeland, de Verenigde Staten en Australië deden aan het klinische experiment met het nieuwe medicijn mee. 27 vrouwen kregen 100mg olaparib toegediend, 27 ontvingen een dosis van 400mg (oraal). In 40% van de gevallen met de hogere dosis was de groei van de tumor afgenomen en bij één vrouw verdween de tumor zelfs geheel na gebruik van het medicijn. In alle gevallen was de groei van de tumor gestopt met gemiddeld zes maanden. Doordat er bij dit medicijn sprake is van een zogenaamde 'targeted approach' (gerichte aanpak) doodt het de kwaadaardige kankercellen en laat het de gezonde cellen intact; in tegenstelling tot chemotherapie waarbij ook gezonde cellen worden vernietigd.
De resultaten worden vandaag gepubliceerd op een medische congres. Als de resultaten van voortgaande tests goed blijven, overweegt men het medicijn als preventief middel te gaan inzetten voor BRCA-draagsters. Met name die stap zou fantastisch zijn want veel (jonge) vrouwen die de genmodificatie hebben, laten nu uit preventie hun borsten verwijderen. Zij hebben immers 50 à 80% kans om bij leven borstkanker te ontwikkelen; dat percentage ligt zeven keer hoger dan bij vrouwen die geen draagster zijn. Bovendien hebben zij tevens 60% kans eierstokkanker te ontwikkelen.
Olaparib is dus heel goed nieuws! De vaste lezer weet dat ik erg begaan ben met de vorderingen op dit specifieke vlak aangezien de genetische afwijking helaas ook in mijn eigen familie voorkomt.
Deze week gebeurt er nog veel meer goeds: Frank Hermans gaat fietsen. Op 4 juni gaat hij met zijn team 'Trust the Process', opgedragen aan vriendin Nelly, de Alpe d'Huez beklimmen (1860m) voor een heel goed doel: betere zorg en begeleiding bij kanker. De actie heet 'Alpe d'HuZes' omdat deelnemers de berg zes keer hopen te gaan bedwingen. Zo ook Frank. Als je op het logo 'Fiets Mee' klikt (links op mijn weblog), kom je op zijn deelnemerssite terecht. Voor eenieder die recent vakantiegeld ontving: een donatie is heel erg welkom. Frank heeft zijn streefbedrag van € 10.000,= nog nèt niet bereikt dus steun de man en het doel.
Ik kon het niet laten de route van hun beklimming op het web te bekijken: een stijgingspercentage van 10.5% direct na de start, een stijgingspercentage van 6.5% net voor de finish... En dat dan zes keer?! Elke afdaling zal weliswaar gemakkelijker verlopen maar met deze percentages kan het gevaarlijk zijn. Onlangs vroeg ik Frank hoe het gaat met zijn voorbereidingen. Hij liet mij weten dat tochten van meer dan 200 kilometer op een dag geen uitzondering zijn. Dat alleen al vind ik een prestatie van formaat. Vandaag vertrekt Frank naar zijn rijk om te acclimatiseren en te trainen. De tocht zelf vindt dus op 4 juni plaats, van 5.00 uur tot 21.00 uur. De sportieve prestaties zijn -vanuit de luie stoel- live te volgen via deze site. Daar zijn beelden, interviews en (hoogstwaarschijnlijk) doorkomsttijden te zien. Ook Radio 2 doet de hele dag verslag. Om niet te missen!
En om dit blog goed te eindigen, neem ik een foto op die ik gisteravond maakte van een steenuiltje dat uitrust op een lantaarnpaal voor het huis. Ik hoorde ze al weken maar had ze nog niet met eigen ogen gezien. Nu wel. En hij (zij?) mij nu ook. Ik hoop ze spoedig weer te zien maar wij gaan eerst even naar Nederland.